ကန္ေတာ္ႀကီး ျမဴနီစီပယ္ေက်ာင္း
ကန္ေတာ္ႀကီး ျမဴနီစီပယ္ေက်ာင္း ၁၉၅၃ -၁၄ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ပညာေရးခရီး ဆက္ရ သည္။ ကန္ေတာ္ႀကီးရပ္ကြက္တြင္ ဖြင့္ထားေသာ ျမဴနီစီပယ္ေက်ာင္းမွာ စတုတၳတန္းေက်ာင္းသားအျဖစ္ ပညာဆက္သင္ရသည္။
ကန္ေတာ္ႀကီးရပ္ကြက္ဆိုသည္ မွာ ယခုကန္ေတာ္ႀကီးေျမပေဒသာ ေနရာတြင္ရွိေသာ ရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။ သည္ဘက္ေျမပေဒသာထိပ္မွ ဟိုဘက္တိရစၧာန္႐ံုဘက္ ခ်ိဳးသည့္ ေနရာထိ ရပ္ကြက္ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ အိမ္ကေလးမ်ား ျပည့္က်ပ္လ်က္ရွိ သည္။ တိုင္းျပည္အေျခအေနေၾကာင့္ ရန္ကုန္သို႔ လာေရာက္ခိုလံႈသူအမ်ား စု ေနထိုင္ရာ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ ဗဟန္း ၃လမ္းထိပ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္၊ ဗဟန္းလမ္း မႀကီး (ကမၻာေအးဘုရားလမ္း)ေပၚ မွာရွိသည္။ ေက်ာင္းထိပ္မွာ ေက်ာင္း နာမည္ဆိုင္းဘုတ္ရွိသည္။
ဇြန္လေက်ာင္းစဖြင့္သည့္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္စိန္ၫြန္႔ႏွင့္အတူ ‘အမ’ (ကြၽန္ေတာ့္မိခင္)ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔သားအမိ ေက်ာင္းကို လိုက္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ျဖစ္ သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၏ နာမည္မွာ ဦးဘသိန္းဟု သိရသည္။ ဆရာႀကီး၏ စားပြဲေရွ႕သို႔ ေရာက္ ေသာအခါ အမက ေက်ာင္းအမည္ ေၾကာင္း ဆရာႀကီးကို ေျပာျပသည္။ ဆရာႀကီးက ‘ေက်ာင္းသားႀကီးက အသက္ႀကီးလွပါၿပီေကာ၊ ဘယ္ႏွ တန္း ေနမွာလဲ’ ဟုေမးေတာ့ ‘စတုတၳ တန္းတက္ခ်င္ပါတယ္’ဟု အမက ျပန္ ေျဖရင္း အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပ သည္။ ဆရာႀကီးက ‘ေက်ာင္းေျပာင္း လက္မွတ္မပါဘူးဆိုေတာ့ ယာယီ လက္ခံထားမယ္ေလ’ ဟု ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို စတုတၳတန္းမွာ သြား ထိုင္ဖို႔ေျပာသျဖင့္ ေမာင္စိန္ၫြန္႔ႏွင့္ အတူဝမ္းသာအားရလိုက္သြားပါသည္။
ေက်ာင္းကေျမစိုက္ အေဆာက္ အအံုကေလးျဖစ္သည္။ က်ံဳတန္းရြာ က မူလတန္းေက်ာင္းကဲ့သုိ႔ပင္ ေက်ာင္း သားမ်ားအတြက္ စားပြဲကုလားထိုင္ မရွိပါ။ ထိုင္စရာဖ်ာမ်ား ခင္းထား သည္။ စတုတၳ တန္းက တစ္ဖက္စြန္ မွာရွိသည္။ အတန္းေရွ႕မွာ ဆရာ့ အတြက္ စားပြဲကုလားထိုင္ရွိသည္။ အတန္းပိုင္ဆရာႀကီးမွာ အသက္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနပါၿပီ။ ဆရာႀကီး ဦးတင္ဟု သိရသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး ေရးေပးလိုက္ေသာ ‘ယာယီ လက္ခံထားပါ’ ဆိုသည့္ စာတိုကေလး ကို ၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီး ဦးတင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနရာခ်ေပးသည္။ ေမာင္စိန္ႏွင့္အတူတူ ထိုင္ရသည္။
ေက်ာင္းမတက္မီ အားလံုး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး႐ံုးခန္းဘက္ရွိ ဘုရားစင္ကို အာ႐ံုျပဳၿပီး ဘုရားရွိခိုး ရသည္။ ငါးပါးသီလယူ၊ ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေဝရသည္။ ၿပီးေတာ့ကိုယ့္ အတန္း ကိုယ္ျပန္ထိုင္ရသည္။ ဆရာႀကီး ဦး တင္က ဘာသာစံုသင္သည္။ ျမန္မာ၊ သခ်ၤာ၊ ရာဇဝင္၊ ျပည္သူ႔နီတိ၊ က်န္း မာျခင္း၊ ပထဝီဝင္၊ ဘာသာရပ္မ်ိဳးစံု သင္ၾကားေပးသည္။ အတန္းအသီး သီးမွာ အတန္းပိုင္ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေယာက္စီက ဘာသာရပ္အားလံုး သင္ၾကားေပးပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ယာယီလက္ခံ ထားျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ေက်ာင္း စာရင္းထဲမွာ နာမည္မပါေသးပါ။ အတန္းမစမီ နာမည္ေခၚလွ်င္ အား လံုး မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။ နာမည္ အေခၚခံရသူက ‘ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ား’၊ ‘ရွိပါတယ္ရွင့္’ဟု ထူးၿပီးမွ ထိုင္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ နာမည္မပါသည့္ အတြက္ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ တည္း မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္ကို ၃ ရက္အၾကာမွာ ဆရာႀကီး သတိျပဳ မိသည့္အတြက္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာ ႀကီးဆီ လႊတ္ျပန္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးက ‘စတုတၳတန္းတြင္ လက္ခံ ရန္ သင့္၊ မသင့္ စစ္ေဆးပါ’ ဟု စာတို ကေလး ေရးေပးလိုက္သည္။ ဆရာ ႀကီးဦးတင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အနား ေခၚၿပီး ျမန္မာဖတ္စာစာအုပ္မွ သင္ ခန္းစာတစ္ခုကို ဖတ္ခိုင္းသည္။ ၃ ေၾကာင္းေလာက္ ဖတ္ၿပီးေသာအခါ ‘ေတာ္ၿပီ’ဟု ေျပာ ၿပီး ‘ဂဏန္းသခ်ၤာ၊ အေပါင္းအႏုတ္ အေျမႇာက္အစား၊ တြက္တတ္သလား’ ဟုေျပာသည္။ ‘တြက္တတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီး’ ဟု ေျပာေသာအခါ စာရြက္တစ္ရြက္မွာ ‘သင့္ေလ်ာ္ပါ သည္’ ဟုေရးၿပီးဆရာ ႀကီးဆီ လႊတ္ျပန္သည္။ ထိုအခါက်မွ ဆရာႀကီးက ‘ေက်ာင္းဝင္နံပတ္တစ္ခု ေရးေပးၿပီး စာရင္းသြင္းရန္ စာတို ကေလးေရး ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ က်မွ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တရားဝင္ ေက်ာင္း သားျဖစ္ရပါေတာ့သည္။ က်မွ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တရားဝင္ ေက်ာင္း သားျဖစ္ရပါေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးဦးတင္မွာ ထိုအခ်ိန္ က အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကို အၿမဲလိုလို ဝတ္ေလ့ရွိသည္။ စာအသင္အျပ အလြန္ေကာင္းသည္။ ျမန္မာဖတ္စာ သင္ခန္းစာမ်ားကို မွတ္မိလြယ္ေအာင္ သင္သည္။ ရာဇဝင္ကို ပံုေျပာသလို ေျပာၿပီးသင္သည္။ ပထဝီဝင္ သင္ လွ်င္ ေရာင္စံုေျမပံုမ်ားျဖင့္ ျမန္မာ ျပည္ေျမပံု၊ ကမၻာ့ေျမပံုမ်ား သင္ပုန္း ေပၚမွာ ေရးဆြဲၿပီး ရွင္းျပသည္။ သခ်ၤာသင္ရာတြင္ အလြန္ ရွင္းလင္း သျဖင့္ အလြယ္တကူ နားလည္သြားပါ သည္။ ဆရာႀကီးက ဘာသာရပ္ အသီးသီးသင္ၿပီးတိုင္း ေလ့က်င့္ခန္း ေမးခြန္းမ်ားေပး၍ ေျဖခိုင္းပါသည္။ စာစီစာကံုးမ်ား လည္း ေရးရပါသည္။
ဆရာႀကီးသည္ ပံုမွန္သင္ရ ေသာေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားအျပင္ ဗုဒၶစာေပမ်ားကိုလည္း သင္ၾကား ေပးပါသည္။ ေန႔လယ္ေက်ာင္းအား လပ္ခ်ိန္တြင္ ဆရာႀကီးႏွင့္ သက္တူ ရြယ္တူဦးႀကီးမ်ား ေက်ာင္းသို႔လာ၍ ဆရာႀကီးႏွင့္ တရားစကားေဆြးေႏြး ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ထို အခ်ိန္ကပင္ တရားဘက္သို႔ မ်ားစြာ အာ႐ံုတိမ္းၫြတ္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို အေျခခံဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ သိ ေကာင္းစရာမ်ားကို အခ်ိန္ယူ၍ သင္ ၾကားေပးသည္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္ မ်ား၊ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါးသီလ မ်ား၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္အေၾကာင္း စသည္တို႔ကို သ႐ုပ္ႏွင့္တကြ နား လည္ေအာင္သင္ၾကားေပးသည္။ ဝိုင္ အမ္ဘီေအအသင္းက ႏွစ္စဥ္ က်င္းပ ေသာ မဂၤလာစာေမးပြဲကို ဝင္ေျဖ ခိုင္းသည္။ ပရိယတၱိစာေမးပြဲလည္း ဝင္ေျဖရသည္။ ဆရာႀကီးသင္ၾကား ေပးသည့္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထိုစာေမး ပြဲမ်ားကို ေကာင္းစြာေျဖဆိုႏိုင္ၿပီး ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ရခဲ့ပါသည္။
မသင္မီ ဆရာႀကီး နိဒါန္းပ်ိဳး ပံုမွာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္း သည္။ ‘ညကငါ အိပ္မက္မက္တယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ကေလးေတြကို ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္၉ပါး၊ နင္သင္ေပးၿပီးၿပီ။ တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ ပါး ဆက္မသင္ ေသးဘူးလားလို႔ ေျပာသြားတယ္။ ကဲ အခုတရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ သင္ေပး မယ္’ဟု နိဒါန္းပ်ိဳးၿပီး ဆက္သင္သည္။ တပည့္မ်ားကို လိမၼာေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ ႀကိဳးႀကီးစားစား သင္ ေပးေသာ ဆရာႀကီးဦးတင္၏ ေျပာပံု ဆိုပံုကို ယခုတိုင္ျမင္ေအာင္ ၾကား ေယာင္ေနပါသည္။
ဆရာႀကီးသင္ေပးသည့္ ဂဏန္း သခ်ၤာ၊ အေျခခံႏွင့္ပတ္သက္၍ အမွတ္ တရျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခု ရွိပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဆရာႀကီးဦးတင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းလႊာတစ္ခု ေပး ၿပီး ‘နင္ ဒီပုစၧာေတြ ရသေလာက္ တြက္ ၾကည့္စမ္း’ ဟု ခိုင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္ က တြက္ၾကည့္ရာ ေရွ႕ဆံုးက ပုစၧာ၂ ပုဒ္ကို တြက္တတ္သည္။ ေနာက္ပုစၧာ ေတြေတာ့ မတြက္တတ္ပါ။ ဆရာႀကီး ကို သြားျပေတာ့ ဆရာႀကီးက စစ္ ၾကည့္ၿပီး အမွတ္ ၄ဝ ရတယ္ကြ။ ‘နင္ ေအာင္တယ္’ ဟု ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ မွ ထိုေမးခြန္းလႊာမွာ ထိုေန႔က စစ္ ေမးေသာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း သခ်ၤာ ၁၊ ေမးခြန္းလႊာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါ သည္။ တတိယတန္း အတန္းပိုင္ ဆရာ၊ ဆရာကေလး ဦးထူးတင္သည္ ထိုေန႔က ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး ျပန္လာရာ ဆရာႀကီးက ထိုေမးခြန္း လႊာကိုယူၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုတြက္ခိုင္း ျခင္းျဖစ္သည္။ ေမးခြန္းနံပါတ္ ၁ႏွင့္ ၂မွာ စာသား မပါဘဲ သခ်ၤာဂဏန္း ေတြ ခ်ည္းပါေသာ ပုစၧာျဖစ္ရာ ထို ပုစၧာ ၂ပုဒ္ကို မွန္အာင္ ကြၽန္ေတာ္ တြက္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ သခ်ၤာကိုယ္ခံကို စမ္းသပ္ ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စတုတၳ တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေန ႏွင့္ ဆယ္တန္းသခ်ၤာေမးခြန္းကို ေအာင္မွတ္ရေအာင္ တြက္ႏိုင္သည္။ သခ်ၤာ အေျခခံပညာကို သင္ေပးေသာ ဆရာႀကီး၏ အဆင့္အတန္းကို သိ ႏိုင္ေလာက္ပါသည္။
ေန႔လယ္ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကစားသည္ကို ဆရာႀကီး က အားေပးသည္။ အတန္းမ်ားမွာ ေယာက္်ားကေလးမ်ားႏွင့္ မိန္း ကေလးမ်ား ေရာထားသည့္အတြက္ အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္း မွာ ဆြမ္းေတာ္ႀကီး ကပ္လွဴပြဲလုပ္ရာ ရပ္ကြက္ထဲက အလွဴရွင္မ်ား စည္ စည္ကားကား လာေရာက္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားတစ္စုက ေက်ာင္းမွာညအိပ္ၿပီး ကူညီေဆာင္ ရြက္ၾကသည္။ မနက္မိုးလင္းခ်င္း ဆရာႀကီးဦးတင္ ေရာက္လာၿပီး မုန္႔ မ်ား၊ သစ္သီးမ်ားကို ညအိပ္သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးကို ေဝငွ ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ မုန္႔ေတြ၊ သစ္သီးေတြေပြ႕ပိုက္ၿပီးအိမ္ကိုတေပ်ာ္ တပါးျပန္ၾကသည္ကိုမွတ္မိေနပါသည္။
ဆရာႀကီးသည္ စာသင္ရင္း မွတ္သားစရာ ဗဟုသုတမ်ားကို ေျပာ ျပသည္။ သူငယ္စဥ္က ယိုးဒယား ‘ထိုင္း’ ႏုိင္ငံသု႔ိ ေရာက္ခဲ့ပံု၊ ယိုးဒယား အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ လံုခ်ည္ခါးေတာင္း က်ိဳက္ထားၾကသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ပံု စ သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ စာသင္ရင္း မွတ္သားစရာ ဗဟုသုတမ်ားကို ေျပာ ျပသည္။ သူငယ္စဥ္က ယိုးဒယား ‘ထိုင္း’ႏိုင္ငံသု႔ိ ေရာက္ခဲ့ပံု၊ ယိုးဒယား အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ လံုခ်ည္ခါးေတာင္း က်ိဳက္ထားၾကသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ပံု စ သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဆ႒သဂၤါယနာ တင္ရန္ မဟာပါသဏ လိုဏ္ဂူေတာ္ ႀကီး တည္ေဆာက္ေနရာ အဖြဲ႕ အစည္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားက အုတ္သယ္၊ ေက်ာက္သယ္ လုပ္အား ကူၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက လည္း ကားတစ္စီးျဖင့္ လုပ္အားေပး သြားဖို႔ စီစဥ္ရာ ေမာင္စိန္ၫြန္႔ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္ပင္၍ သံခ်ပ္ေရး ပီး သံခ်ပ္တိုင္သည့္အဖြဲ႕ျဖင့္ သြားၾက သည္။ ‘ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ကန္ေတာ့ေဖာ္ေတြ ထြက္ခဲ့ပါေဟ့၊ ကန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ေမတၱာေဝ၊ ေပါင္းသဟာေဆြ မာၾကပါေစသား’ စသည့္သံခ်ပ္မ်ားျဖစ္သည္။
ေက်ာင္း အုပ္ဆရာႀကီး ဦးဘသိန္းက ‘ေကာင္း တယ္ေဟ့’ ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္။ ဆရာ ႀကီး ဦးတင္ကလည္း ၿပံဳးေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာက္ခဲသယ္ၿပီး တေပ်ာ္တပါးလုပ္အားကူခဲ့ၾကပါသည္။ ပီး သံခ်ပ္တိုင္သည့္အဖြဲ႕ျဖင့္ သြားၾက သည္။ ‘ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ကန္ေတာ့ေဖာ္ေတြ ထြက္ခဲ့ပါေဟ့၊ ကန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ေမတၱာေဝ၊ ေပါင္းသဟာေဆြ မာၾကပါေစသား’ စသည့္သံခ်ပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေက်ာင္း အုပ္ဆရာႀကီး ဦးဘသိန္းက ‘ေကာင္း တယ္ေဟ့’ ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္။ ဆရာ ႀကီး ဦးတင္ကလည္း ၿပံဳးေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာက္ခဲသယ္ၿပီး တေပ်ာ္တပါးလုပ္အားကူခဲ့ၾကပါသည္။ ဆရာႀကီးဦးတင္က ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ‘နင္တို႔ငါးတန္းေရာက္ရင္ အဂၤလိပ္စာသင္ရမွာ။ အခုစၿပီး သင္ ထား’ဟုေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကို အိမ္မွာေခၚ၍ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးသည္။ ေျခာက္ ထပ္ႀကီးဘုရားအနီး ေရႊဂံုတိုင္လမ္း မွာရွိေသာ ဆရာႀကီးအိမ္သို႔သြား ၿပီး အဂၤလိပ္စာ သင္ရသည္။ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွမေပးရသည့္အျပင္ ဆရာ ႀကီးက မုန္႔မ်ား၊ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ားပင္ ေကြၽးပါေသးသည္။ မုန္႔ေကြၽးၿပီး စာ သင္ေပးေသာ ဆရာ့ေစတနာ၊ ျပကြက္ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးဘ သိန္း ေနထိုင္ေသာ လမ္း၅ဝ သို႔ လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔သြား ကန္ေတာ့ ပါသည္။ ဆရာႀကီးလည္း အလြန္ သေဘာေကာင္းပါသည္။
စတုတၳတန္းကို ‘ရန္ကုန္ျမဴနီစီ ပယ္ပညာေရးအဖြဲ႕’ က စစ္ေမးသည္။ ရန္ကုန္ရွိေက်ာင္းအားလံုးကို တစ္ၿပိဳင္ တည္း စစ္ေသာ အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲ ဟု ေခၚႏိုင္ပါသည္။ ေျဖေတာ့ အျခား ေက်ာင္းမွာ သြားေျဖရသည္။ ထိုႏွစ္ က ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေက်ာင္းက စတုတၳ တန္းေအာင္သူ အားလံုး သခ်ၤာဂုဏ္ ထူးရၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သခ်ၤာ ႏွင့္ ပထဝီဝင္ ၂ ဘာသာဂုဏ္ထူးရၿပီး ပထမအဆင့္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ က်င္းပေသာ ဆုေပးပြဲကို တက္ၿပီးဆု ယူရပါေသးသည္။ စတုတၳတန္းကို ‘ရန္ကုန္ျမဴနီစီ ပယ္ပညာေရးအဖြဲ႕’က စစ္ေမးသည္။ ရန္ကုန္ရွိေက်ာင္းအားလံုးကို တစ္ၿပိဳင္ တည္း စစ္ေသာ အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲ ဟု ေခၚႏိုင္ပါသည္။ ေျဖေတာ့ အျခား ေက်ာင္းမွာ သြားေျဖရသည္။ ထိုႏွစ္ က ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေက်ာင္းက စတုတၳ တန္းေအာင္သူ အားလံုး သခ်ၤာဂုဏ္ ထူးရၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္က သခ်ၤာ ႏွင့္ ပထဝီဝင္ ၂ ဘာသာဂုဏ္ထူးရၿပီး ပထမအဆင့္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ က်င္းပေသာ ဆုေပးပြဲကို တက္ၿပီးဆု ယူရပါေသးသည္။ ကန္ေတာ္ႀကီး ျမဴနီစီပယ္ေက်ာင္း မွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ႏွစ္သာ တက္ခဲ့ရ ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္စရာမ်ားစြာ ရွိပါ သည္။ ဆရာႀကီးဦးတင္ သင္ၾကား ေပးေသာ ဘာသာရပ္ အေျခခံမ်ား ခိုင္မာလွသည့္အတြက္ ေနာက္အတန္း မ်ားမွာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ဆက္ၿပီး ပညာသင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ မွတ္မွတ္ရရဆိုရလွ်င္ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူတူ ေက်ာင္းတက္ ခဲ့ေသာ ‘ေဒၚတင္လွ’ ႏွင့္ ‘ေဒၚျမၾကင္’ဆိုသည့္ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္မွာ အသက္ ၇ဝေက်ာ္အရြယ္ ‘အဘြား’မ်ား အျဖစ္ ယခုတိုင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အဆက္ အသြယ္ ရွိပါေသးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း အသက္ ၇ဝပဲ ေတာ္ေတာ္စြန္း ေနပါၿပီ။
ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)
