ထိုေန႔က ေလာကပါလ နတ္ မင္းႀကီးတစ္ပါးသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဒိဗၺစကၡဳ (ေခၚ) နတ္မ်က္စိကို ဆင့္ ေခၚကာ အမွတ္တရ အထူးလက္ ေဆာင္မြန္တစ္ခုကို အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္ ေလသည္။ အထူးလက္ေဆာင္မြန္ ကား အျခားမဟုတ္။ အတိတ္ ပစၥဳ ပၸန္၊ အနာဂတ္ ကာလသံုးပါးစလံုးသို႔ လွည့္လည္သြားလာႏိုင္ေသာ “ကာ လယႏၲရား” နတ္ရထားယာဥ္ေပ တည္း။ေန႔က ေလာကပါလ နတ္ မင္းႀကီးတစ္ပါးသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဒိဗၺစကၡဳ (ေခၚ) နတ္မ်က္စိကို ဆင့္ ေခၚကာ အမွတ္တရ အထူးလက္ ေဆာင္မြန္တစ္ခုကို အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္ ေလသည္။
ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ နတ္မ်က္စိသည္ ကာလယႏၲရားယာဥ္ ေပၚသို႔တက္ ၿပီးေနာက္ အတိတ္သို႔ ျပန္သြားမည္ ေလာ၊ အနာဂတ္သို႔ သြားေရာက္မည္ ေလာ… (သို႔မဟုတ္) ယခုပစၥဳပၸန္ ကမၻာေလာက၌သာ လွည့္လည္မည္ ေလာဟု ေတြးေနေလသည္။
‘အိုး… ဟုတ္ကၿပီ.. ဟုတ္ကၿပီ..”ဟုသူ႔ဘာသာသူ ရႊင္ျပစြာ ေရရြတ္ကာ သူ လူ႕ဘဝက ႏွစ္သက္စြာ ၾကည့္႐ႈဖူးေသာWestern ႐ုပ္ရွင္ (ေခၚ) ေကာင္း ဘိြဳင္မ်ားႏွင့္ ေဒသခံ အင္ဂ်န္း Red Indian တို႔၏ တိုက္ခန္း ခိုက္ ခန္း စြန္႔စားခန္းမ်ား ခင္းက်င္းခဲ့သည့္ အေမရိက အေနာက္ပိုင္း ေဒသ၏ အတိတ္ကာလသို႔ သြားလည္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူသည္ ကာလယႏၲရားယာဥ္မွ ဒက္(ရွ္) ဘုတ္ခံုေပၚရွိ ၁၈၆ဝ (ေအဒီ)ဟူ ေသာ ခလုတ္ကို အသာအယာႏွိပ္ လိုက္သည္။
ကာလယႏၲရားယာဥ္သည္ အ လင္း၏အလ်ဥ္မ်ဳိးျဖင့္ ေရြ႕လွ်ား ပ်ံသန္းသြားသည္။ ယာဥ္ရပ္လိုက္ ေသာအခါ နတ္မ်က္စိသည္ ေတာင္ ၾကားလြင္ျပင္တစ္ခု၌ ေရာက္ရွိေန ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ သူသည္ အ တိတ္ကလ ေခတ္ေဟာင္း အေမရိက တိုက္ တစ္ေနရာ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း သိမွတ္ကာ နတ္မ်က္စိသည္ ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနသည္။ကာလယႏၲရားယာဥ္သည္ အ လင္း၏အလ်ဥ္မ်ဳိးျဖင့္ ေရြ႕လွ်ား ပ်ံသန္းသြားသည္။ ယာဥ္ရပ္လိုက္ ေသာအခါ နတ္မ်က္စိသည္ ေတာင္ ၾကားလြင္ျပင္တစ္ခု၌ ေရာက္ရွိေန ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ သူသည္ အ တိတ္ကလ ေခတ္ေဟာင္း အေမရိက တိုက္ တစ္ေနရာ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း သိမွတ္ကာ နတ္မ်က္စိသည္ ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနသည္။
“အင္း.. ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂနဲ႔ ညီညႊတ္ေအာင္ အသြင္ ေျပာင္းဦးမွ…” ဟုေတြးကာ နတ္မ်က္စိသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ နယ္သစ္ရွာသူ လူျဖဴတစ္ဦး၏ အ ဝတ္အစား တန္ဆာပလာမ်ားကို ဖန္ဆင္းလိုက္၏။ တစ္ခဏအတြင္း နတ္မ်က္စိသည္ ျမင္းစီးထားေသာ လက္နက္အျပည့္အစံုႏွင့္ ဥေရာပ သားအသြင္ ေျပာင္းသြားသည္။ သူတို႔ဝန္းက်င္ကား စိမ္းစိမ္းစိုစို မရွိဘဲ ေက်ာက္ေတာင္မ်ား၊ ေက်ာက္ တုံးမ်ားကိုသာ ေတြ႔ရသည္။
” ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ေကာင္း ဘိြဳင္ေတြလည္း ျမင္းတစ္စီး ေသနတ္ တစ္လက္နဲ႔ စြန္႔စားသြား လာၾကတာ ပဲ။ ငါလည္း သူတို႔လို တစ္ကိုယ္ေတာ္ စြန္႔စားရမွာေပါ့ေလ” ဟု နတ္မ်က္စိ က စဥ္းစားရင္း ျမင္း ကိုႏွင္လာခဲ့၏။ ေတာင္ၾကားလမ္းေကြ႔ တစ္ခုသို႔ အေရာက္တြင္ ေတာင္နံရံ အရိပ္ထဲ၌ ေဒသခံ အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီး တစ္ ေယာက္ မလႈပ္မယွက္ ငုတ္တုပ္ ထိုင္ေန သည္ကိုေတြ႕ရ၍ နတ္မ်က္စိ က သူ႔ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။
“အဘိုးႀကီး ေနမေကာင္းဘူး လား…” နတ္မ်က္စိသည္ နတ္တို႔၏ တန္ခိုးျဖင့္ အင္ဂ်န္း အဘိုးအိုႀကီး သည္ ” ကြန္မခ်ီ”Comanche လူ မ်ဳိးစုမွန္းသိကာ ကြန္မခ်ီဘာသာ စကားျဖင့္ ခ်ဳိသာစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ လိုက္၏။
အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီးသည္ မတုန္ မလႈပ္၊ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ေကာင္း ဘြိဳင္ တစ္ျဖစ္လဲ နတ္မ်က္စိကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
“တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္ ကြဲေနသလား။ အဘိုးႀကီး ျမင္း လည္းမရွိဘူး။ ျမင္းမရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္လို သြားလာႏိုင္မွာလဲ” ဟု နတ္မ်က္စိက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿပံဳး၍ ေမးလိုက္သည္။အဘိုးႀကီးက အသဲကြဲေသာ အသံျဖင့္…
“နင္က ငါတို႔ ဘာသာစကားကို တတ္သလား။ နင္ကဘာလူမ်ဳိးလဲ။ နင့္ၾကည့္ရတာ မုတ္ဆိတ္ထူ လူျဖဴ မ်ဳိးပါ…”
ငါက လူျဖဴဆိုေပမယ့္ တစ္ျခား လူျဖဴေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ ငါက နင္တို႔ အင္ဂ်န္းတိုင္းရင္းသား ဘာသာ စကား မ်ဳိးစံုတတ္တယ္။ ကြန္မခ်ီ Comanche လို ေျပာရမလား။ ႐ႈိင္းယန္း Cheyenne လ႔ို ေျပာရမလား။ နာဗဟို Navaho လို႔ ေျပာရမလား။ အပါခ်ီ Apache လို႔ ေျပာရမလား.. ၿပီးေတာ့ ” ေတာ္ပါေတာ့ လူျဖဴကို လူ လည္ႀကီးရယ္ ။ နင္တို႔ ဥေရာပသား လူျဖဴေတြကို ေၾကာက္လြန္းလို႔”
” လူလူခ်င္း ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလဲ အဘိုးႀကီးရဲ႕”
ေၾကာက္ရတာေပါ့။ နင္တို႔က ေသနတ္ေတြေကာ ဓါးေတြေကာကိုင္ ၿပီး ငါတို႔ကို အႏိုင္က်င့္တာ။ ငါတို႔မွာ ေလးရယ္၊ ျမားရယ္၊လွံရယ္၊ ရဲတင္း ရယ္ပဲရွိတယ္။ နင္တို႔ ေသနတ္ေတြကို အံမတုႏိုင္ဘူး။ နင္တို႔က စိတ္မထင္ ရင္ အေျမာက္နဲ႔လည္း ထုေသးတာ။ နင္တို႔ လူျဖဴေတြဟာ မိုက္ခ်က္က ေတာ့ ကမ္းကုန္တယ္ဆိုတဲ့ အစားမ်ဳိး ပဲ။ နင္တို႔က သရဲတေစၧထက္ ဆိုး တယ္ဟဲ႕”
“အဘိုးႀကီးအေတြးအေခၚ လြဲေနတယ္။ ငါတို႔က နင္တို႔နယ္ေျမ ကို သိမ္းတယ္ဆိုတာ နင္တို႔ဘဝ တိုးတက္ေစခ်င္လို႔။ ငါတို႔ ဥေရာပ သားေတြရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံု ဓေလ့၊ ဝတ္ ပံုစားပံုေတြကို သင္ၾကားျပသေပး ခ်င္လို႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး ငါတို႔ ကိုးကြယ္ ၾကတဲ့ ခရစ္ယာန္ ဘာသာကိုလည္း နင္တို႔ကိုးကြယ္ ေစခ်င္တယ္”
” အဲသဟာ… ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ အဲသဟာ နယ္ ခ်ဲ႕တာပဲ။ စီးပြားေရး နယ္ခ်ဲ႕႐ုံတင္ မကဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာေရးပါ နယ္ခ်ဲ႕တဲ့ မိစၧာအလုပ္ပဲ။ နင္တို႔ဟာ လူျဖဴမိစၧာေတြ။ နင္တို႔ ေလာင္မီးက် ကုန္ၾကပါေစ..”
အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီးက မိုး ေကာင္းကင္ဆီသို႔ လက္ႏွစ္ဘက္ ေျမႇာက္၍ က်ိန္စာတိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ကာ နတ္မ်က္စိ ရယ္ခ်င္လာ သည္။ သို႔ေသာ္ မရယ္မိေအာင္ ခ်ဳပ္ တီးထားလိုက္၏။အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီးက မိုး ေကာင္းကင္ဆီသို႔ လက္ႏွစ္ဘက္ ေျမႇာက္၍ က်ိန္စာတိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ကာ နတ္မ်က္စိ ရယ္ခ်င္လာ သည္။ သို႔ေသာ္ မရယ္မိေအာင္ ခ်ဳပ္ တီးထားလိုက္၏။
“အမုန္းစကားေတြ ရပ္လိုက္ ပါေတာ့ အဘိုးႀကီး။Stop hate spaach စစ္ပြဲေတြရဲ႕ အစဟာ အမုန္းစကားပဲ”
“ငါေျပာတာ အမုန္းစကားမွ မဟုတ္တာ။ ငါေျပာတာ အမွန္ တရား။ နင္တို႔ကို မယံုဘူး။ နင္တို႔က ငါတို႔နယ္ေျမကို က်ဴးေက်ာ္တယ္။ ငါ တို႔ကျပန္တိုက္ေတာ့ ငါတို႔ကို လက္ နက္အသာစီး လူအင္အား အသာစီး နဲ႔ အႏိုင္ယူေခ်မႈန္းတယ္။ ငါတို႔ရြာ ေတြကို မီး႐ႈိ႕ပစ္တယ္။ လက္ေျမႇာက္ အ႐ႈံးေပးတဲ့ ငါတို႔ကို အေဝးႀကီး ေရာက္ေအာင္ ႏွင္ထုတ္တယ္။ ဘာ မွစိုက္လို႔ပ်ဳိးလို႔မရတဲ့ ေနရာမွာ အ တင္းအက်ပ္ ေနခိုင္းတယ္။ အဲဒါငါ တို႔ငတ္ၿပီး ေသေအာင္ ပညာရွိနည္းနဲ႔ ႏွိပ္စက္တာပဲဟဲ့။ သြား… နယ္ခ်ဲ႕ ေကာင္ ထြက္သြားလိုက္..
“အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီးသည္ ေဒါသ ထြက္ လြန္း၍ အသားဆက္ဆက္တုန္ ကာ ထိုင္ရာမွ ခုန္ထလိုက္သည္။ သူထ လိုက္သည္ႏွင့္ နတ္မ်က္စိက ခါးမွ ေသနတ္ကိုထုတ္၍ ထိုးခ်ိန္ လိုက္သည္။
” အၾကမ္းမဖက္ခ်င္ပါနဲ႔ အဘိုး ႀကီး။ အၾကမ္းဖက္ ဝါဒဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ပြဲမခံဘူး။ က်ဆံုးမွာပဲ”
“အံမယ္၊ ငျပဴးကမ်ား ၿပဲတယ္ရွိ ရေသးကြာ။ ငါတို႔ေျမကို အၾကမ္း ဖက္ၿပီး လုတဲ့ေကာင္ကမ်ား နင္တို႔ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ဝါဒေၾကာင့္ ငါတို႔မွာ နယ္ေျမလည္းဆံုး၊ လူမ်ဳိးလည္း တံုးရ ေတာ့မယ္။ ငါကေသမွာ မေၾကာက္ ဘူး။ နင္သတ္ခ်င္သတ္ လိုက္…
” နတ္မ်က္စိသည္ အင္ဂ်န္းအဘိုး ႀကီး၏ ခံစားမႈကို စာနာနားလည္ကာ အဘိုးႀကီး၏ နားက်ည္းမႈကို ထပ္မ “ဆြ” လိုေတာ့သျဖင့္ ဖ်က္ခနဲ ကိုယ္ ေရာင္ေဖ်ာက္လိုက္၏။
“နယ္ခ်ဲ႕လူျဖဴေကာင္ေတြမ်ား ေသတာေတာင္ တေစၧေယာင္ေဆာင္ ၿပီး ငါတို႔ကို လာေျခာက္ေနေသး တယ္” ဟု အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီးက တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေရရြတ္ရင္း ျပန္ထိုင္ ခ်လိုက္သည္။
နတ္မင္းႀကီးထံ ျပန္ေရာက္ ေသာ္ နတ္မ်က္စိက သူေနာက္ဆံုး ၾကားခဲ့ေသာ အင္ဂ်န္းအဘိုးႀကီး၏ စကားကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထား လိုက္သည္။ နတ္မင္းႀကီးက ၿပံဳးရယ္ ေတာ္မူကာ…
“မွန္သေပါ့ကြယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ဆို တာ ေသတယ္ရယ္လို႔မွ မရွိဘဲ။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ပံုစံသြင္ျပင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလဲၿပီး သူတစ္ပါးရဲ႕ ပိုင္နက္နယ္ေျမကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္း ပိုက္ နယ္ခ်ဲ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာ ခ်ည္းပဲကြယ့္” ဟု မိန္႔ေတာ္ မူေလ သတည္း။
ၾကဴးႏွစ္
