လူတိုင္းမေရွာင္လႊဲႏိုင္တာ ေသ ျခင္းတရားရယ္၊ အထပ္ထပ္ ဆိုေလ့ရွိၾကတာဟာဆိုရင္ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ စိုးရိမ္မႈေသာကနဲ႔ တိုက္႐ိုက္အခ်ိဳးက်ေလသလားေတာင္ ထင္မိပါတယ္။ ဘာသာေရးရာ၊ လူမႈ ေရးရာ အသီးသီးတို႔မွာလည္း ဒီေသ ျခင္း တရားကို တုန္လႈပ္မႈ အနည္းဆုံး ေရးသား ေဇာင္းေပးေနၾကတာ ခ်ည္း ပါပဲ။ စာေပပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဲသ့ည ီသညညန ကလည္း သူ႔ရဲ႕ကဗ်ာနဲ႔ ေသျခင္းအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႕ခဲ့ပါတယ္။
သူဟာ အဂၤလန္ဘုရားေက်ာင္း ရဲ႕ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး John Donne ဟာ အခ်စ္ကဗ်ာ၊ ဘာသာ ေရးကဗ်ာ၊ သေရာ္စာ၊ တရားေဒ သနာေတာ္ေတြ ေရးသားရာမွာ ၁၇ ရာစုရဲ႕ အေက်ာ္အေမာ္ လူသိမ်ား ထင္ရွားသူပါ။ သူ႔ရဲ႕ေရးသားဟန္ဟာ တက္ၾကြတယ္။ တင္စားေျပာဆိုမႈမွာ လွပ ထက္ျမက္တယ္။ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ ထဲမွာလည္း ေဝဖန္ခံရမႈ ျမင့္ခဲ့သူပါ။ သူ႔အယူအဆနဲ႔ ေရးဖြဲ႕ပုံဟာ သြက္ လက္စူးရွၿပီး ၿပဳံးခ်င္စရာလည္း ေကာင္းေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အယူ အဆ ေရးသားဖြဲ႕ႏြဲ႕ပုံေတြမွာ ဘာသာ ေရး သေဘာတရား လႊမ္းေသာ္ျငား သူ႔ရဲ႕ကဗ်ာေလးဟာ ဒီကေန႔အထိ ေတာင္ ဂႏၳဝင္အေကာင္းဆုံး ကဗ်ာ ထဲ ပါဝင္ ေန တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုပါ တယ္။
Death, be not proud,
though some have called thee
Mighty and dreadful,
for thou art not so;
For those whom thou think’st thou dost overthrow
Die not, poor Death,
nor yet canst thou kill me.
ေသမင္းေရ မာန္တက္မေနပါနဲ႔
တခ်ိဳ႕က သင့္ကိုမ်ား
အင္အားရွင္ႀကီး၊
ေၾကာက္စရာႀကီး ရယ္လို႔
သတ္မွတ္ေနက်ရဲ႕
ဒီေလာက္လည္း
သင္က မဟုတ္လွပါဘူး
ဘဝခ်ဳပ္သြားတာမွမဟုတ္ဘဲ
ခပ္ဖ်င္းဖ်င္းေသမင္းရယ္
မင္းက ငါတို႕အသက္ကို
စီရင္လို႔မွ မရတာေလ။
From rest and sleep,
which but thy pictures be,
Much pleasure; then from thee much more must flow,
And soonest our best men
with thee do go,
Rest of their bones,
and soul’s delivery.
အနားယူတာနဲ႔ အိပ္စက္ရတာ
ဘယ္ေလာက္ ႏွစ္သက္ဖို႔
ေကာင္းလိုက္လဲ
ေသတယ္ဆိုတာမွာ
ဒီလိုသာရွိမယ္ ျမင္ေယာင္ထားတယ္
ပိုပိုသာသာအနားယူႏိုင္တာ
အိပ္ရတာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ရလိမ္႔မယ္
သင္ကေတာ့
အေတာ္ဆုံးလူေတြကို
အရင္ဆုံးေတာင္
အလွည့္ထားလိုက္ ေသးတယ္
သူတို႔ကိုအ႐ိုးခ် အနားေပးလို႔
ဝိဥာဥ္ကို (ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ) ကို
ပို႔ေပးတယ္.
Thou art slave to fate,chance, kings, and desperate men,
And dost with poison, war,
and sickness dwell,
And poppy or charms
can make us sleep as well
And better than thy stroke;
why swell’st thou then?
မင္းရဲ႕အစြမ္းပညာဟာ
ကံၾကမၼာ၊ အေၾကာင္းတရား၊
ရွင္ဘုရင္ေတြနဲ႔
ထင္ရာစိုင္းသမားတို႕ကို
ကြၽန္ျပဳရတာပါပဲ
အဆိပ္၊ စစ္ပြဲနဲ႔
ေရာဂါကပ္တို႕က ေတာ့
မင္းနဲ႔တစ္တြဲထဲေတြေပါ့
ဘိန္းမွိန္းသလို မွိန္းၿပီးလည္း
ငါတို႔အိပ္စက္သြားႏိုင္ပါရဲ႕
မင္းလာၿပီး
အသက္ျဖတ္လိုက္တာထက္
ပိုသာထင္ပါ့
One short sleep past,
we wake eternally
And death shall be no more; Death, thou shalt die.
ဘာလိုမ်ား ေသမင္းရယ္လို႔
မင္းဂုဏ္ေမာက္ေနရတာလဲ
ငါတို႕က တစ္ခဏသာအိပ္ၿပီး
ထာဝရ ျပန္လည္ႏိုးထသြားရမွာ
အဲဒီအခါ ေသတယ္ဆိုတာ
မရွိေတာ့ ေသမင္းေရ —
မင္းကမွ ေသကို ေသရမွာေဟ့
(“Holy Sonnet 10: Death,
Be Not Proud” by John Donne)
ဖတ္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ရသအရ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းလွတယ္လို႔ မထင္ဘူးလားရွင္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဟာ ေသျခင္းကို ကြၽန္မတို႕လူေတြ အိပ္တာေလာက္ရွိပါ့လို႔ ေျပာပုံေလး၊ ေနာက္ ေသလြန္ျပီးလည္း ေကာင္း ကင္ႏိုင္ငံကို သယ္သြားေပး တာခံရ မွာပဲရယ္ ဘာသာေရး ႐ႈေထာင့္ကေန အားေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါ မိမိကိုယ္ကို အဆုံးစီရင္သူေတြ ေသ မိန္႕ေပးႏိုင္သူ ရွင္ဘုရင္ေတြေလာက္ ေသမင္းက တန္ခိုးမႀကီးပါဘူးရယ္ ဆိုၿပီး ေလွာင္ထားျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ ဆုံး အခ်က္ကေတာ့ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အျပင္းထန္ဆုံးအယူအဆပါ။ ေသ တယ္ဆိုတာမရွိဘူး ။ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံမွာ ထာဝရ ႏိုးထရမယ့္သူေတြမို႔ တကယ္ ေသတာက ေသမင္းပဲရယ္ ဆိုၿပီး ျပက္ရယ္ျပဳလိုက္တာေလးလို႔ ျမင္ပါတယ္။
ဒီကဗ်ာေလး နာမည္ေက်ာ္ရ ျခင္းနဲ႔ ရာစုႏွစ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္ သန္းၿပီး ဂႏၳဝင္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္ သတ္ မွတ္ခံရျခင္းမွာ ဘယ္ဘာသာ၊ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘယ္ေျမမွာေနေန ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ေသာ ေသျခင္း တရားကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကင္းစြာ ရင္ ဆိုင္ထားတာေၾကာင့္လို႔ ေရးထားပါ တယ္။အခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြၾကေတာ့ လည္း ဒီကဗ်ာေလးဟာ စိတ္ခြန္အား ကိုပါ ျဖစ္ေစတယ္။ မိမိတို႕ စိုးရြံ႕ ေသာအရာကို ရင္ဆိုင္လိုက္ဖို႔၊ ေနာက္ၿပီး ဒီေလာကမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္သာ ယုံၾကည္ပါ၊ ဘယ္ အရာမွ ေၾကာက္စရာမရွိရယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ယူလိုက္တာလည္း ဖတ္လိုက္ ရပါတယ္ရွင္။
ယဥ္ဝါျဖဴ
