ယွဥ္ျပိဳင္ၾကသည္ ဆုိရာ၀ယ္

ေတာ္ သလင္းလ . . .။

ေနပူခ်င္လွ်င္ အျပင္းထန္ဆံုး ပူတတ္သလို၊ မိုးရြာေလေသာ လရာ သီ။ လူမ်ား၊ တိရစၧာန္မ်ား၊ မိုးမိထား ေသာ ဂစ္တာတစ္လက္ကို အသံအ အကိုယ္စီျဖင့္ မိုးထဲေရထဲ ေလွ်ာက္ သြားေနၾက၏။ ေနေရာင္ျခည္ ျပင္း ထန္စြာ ထိုးစိုက္က်ဆင္းတတ္ေသာ ေန႔မ်ားမွာေတာ့ ေနလွန္းခံရသည့္ က်ား၊ ေရမ်ားပမာ လမ္းမေပၚတြင္ ေကာ့လန္ေကာ့လန္ ေလွ်ာက္လွမ္း သြားၾက၏။ ေစ်းေခြးတစ္အုပ္ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္တစ္ထုပ္ကိုလုရင္း အခ်င္းခ်င္း သြားၿဖဲမာန္ဖီေနၾက၏။ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ကား အနက္ေရာင္ျဖစ္၏။ အထဲမွာ ဘာပါသလဲ ခန္႔မွန္းၾကည့္ ရန္ မလြယ္ကူ။ တစ္ေခတ္ တစ္ခါ တုန္းက စတစ္ကာအနက္ တပ္ထား ေသာ ကားႀကီးမ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္း အထဲမွာ ဘယ္သူပါလာသလဲ ခန္႔ မွန္း၍ မရသလိုမ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။ “စားစရာ တစ္ခုခုပါလို႔ လုယက္ ေနၾကတာ ျဖစ္မွာပဲ” ဟုသာ ေယဘု ယ် ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္သည့္ အေန အထားျဖစ္၏။ ေခြး၏စားစရာဆို ေတာ့ မစင္ထုပ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေန ႏိုင္သည္ပင္။

ေခြးဆိုေသာ သတၱဝါ ကား မစင္အတြက္လည္း အခ်င္းခ်င္း ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္ေအာင္ ကိုက္ဖဲ့ တတ္ေသာ သတၱဝါမ်ိဳးျဖစ္၏။  ေခြးသည္လူထက္ယုတ္နိမ့္ေသာ သတၱဝါဟု ဆိုေသာ္ျငားလည္း ေခြး ထံ၌ လူတို႔အတုယူစရာ ၆မ်ိဳး ရွိသည္ ဟု စာဏက်နီတိပ်ိဳ႕မွာ ဆိုထား၏။

ေခြးတို႔ဟူသည္

(၁) အတည္တည္လွ်င္၊ အမည္မရွား၊ အစာမ်ားကို ေသာက္စားႏိုင္လွ်င္း၊

 (၂) အစာသြင္းလည္း၊ ခ်က္ခ်င္းမွ် လြယ္၊ အနည္းငယ္မွ်၊ ဝမ္းဝယ္ ေရာက္က၊ ေနႏိုင္ၾက၏။

(၃) ခဏခ်င္းဝယ္၊ အိမ္ေပ်ာ္လြယ္၍

(၄) တစ္သြယ္မွတ္ရန္၊ အႏိုးျမန္လ်က္

(၅) ထက္သန္အားသစ္၊ အရွင္ကို ခ်စ္၏

(၆) စင္စစ္ရဲရင့္၊ ဤေျခာက္ဆင့္ကို အသင့္ယူငယ္တတ္ေအာင္သင္ေလာ့။ ေခြးသည္ အစားအေသာက္၊ မေရြးစားတတ္၏။ ဆီဦးေထာပတ္၊ အမြန္အျမတ္မ်ားရလွ်င္လည္း စား တတ္၏။ ထမင္းၾကမ္း၊ ဟင္းၾကမ္း မ်ားရလွ်င္လည္း စားႏိုင္၏။ ေနာက္ ဆံုး ဘာမွမရလွ်င္ လူတုိ႔စြန္႔ပစ္ထား ေသာ မစင္ကိုစား၍ ဝမ္းစာကိစၥ ေျဖရွင္းႏိုင္၏။ ဤနည္းကို လူတို႔ အတုယူသင့္သည္ဟုဆိုရာတြင္ “ငါ တု႔ိက ဘာမွ်စားစရာမရွိရင္ ေခြးေတြ လို မစင္စားရမွာလား” ဟူ၍ ကတ္ဖိုး ကတ္ဖဲ့စကားေတာ့ မဆိုသင့္။

မိမိ ႏွင့္သင့္ေလ်ာ္ေသာ၊ မိမိအစြမ္းအစ ျဖင့္ ရလြယ္ေသာ အစားေသာက္ကို ရလွ်င္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲႏိုင္သည့္ အမူအက်င့္ ရင့္သန္ေအာင္ ႀကိဳးစား ရန္ဟု ယူသင့္၏။ ေလာက၌ စာတစ္ပုဒ္ကိုျဖစ္ ေစ၊ လူတစ္ေယာက္ကိုျဖစ္ေစ၊ အျပစ္ရွာရန္၊ အဆိုးျမင္ရန္သည္ အင္မတန္ လြယ္ကူပါေလ၏။ သူ တစ္ပါးအျပစ္ကို ရွာေဖြၿပီး အဆိုး ျမင္ရန္ အားထုတ္ရျခင္းသည္ အကု သိုလ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ က်ေရာက္ ႏိုင္ေျခမ်ား၏။ ရွာရင္းေဖြရင္း ေဒါသျဖစ္လာတတ္၏။ ထိုေဒါသ သည္ ခ်မ္းသာကင္းရာသို႔ ပို႔ေဆာင္ ေပးတတ္သည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဘိ ဓမၼာ၌ ေဟာျ>ြမက္ထားပါ၏။  သူတစ္ပါး၏ ေတာ္တည့္မွန္သ မွ်၊ သူတစ္ပါး၏ ေကာင္းကြက္ကို ရွာေဖြရေသာ အလုပ္ၾကေတာ့ ခက္ခဲ ၏။ သူတစ္ပါး၏ ေတာ္တည့္မွန္ကန္ မႈႏွင့္ ေကာင္းကြက္ကေလးမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး အေကာင္းျမင္ရန္ အား ထုတ္ရျခင္းသည္ ကုသိုလ္ ေတာင္ တန္းေပၚ မပင္မပန္း တက္ေရာက္ရ သည္ႏွင့္ ပမာတူ၏။

ေကာင္းကြက္ကို ရွာေဖြရင္း ေမတၱာတရားျဖစ္ရ၏။ ေမတၱာတရားသည္ ခ်မ္းသာေပါမ်ား ရာဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္တတ္၏ဟု ျမတ္ ဗုဒၶ၏ အဘိဓမၼာ၌ ေဟာျမြက္ထား ပါ၏။ ေကာင္းကြက္ကိုရွာ ေမတၱာပါ ေပတည္း။  ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ အေကာင္း ႀကိဳက္ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ အေကာင္း တကာ့ အေကာင္းဆံုးကိုသာ လိုခ်င္ ၾက၏။ လမ္းေဘးက ငါးရာတန္ စြပ္ က်ယ္အက်ႌေလးတစ္ထည္ ဝယ္လ်င္ ေတာင္မွ အေပါက္အၿပဲ မပါသည့္ အထည္ေကာင္းေရြး၍ ဝယ္ယူတတ္ ၾက၏။ သည္ေတာ့ သံသရာႏွင့္ခ်ီ ေသာ စိတ္ေနစိတ္ ထားကိုေရြးခ်ယ္ ရာ၌ စိတ္ထားေကာင္းျခင္းျဖင့္ အျမင္ ေကာင္းကိသာ ေရြးခ်ယ္ရန္ လိုအပ္ ၏။ စာတစ္ပုဒ္တည္းကျဖစ္ေစ၊ လူ တစ္ေယာက္တည္းကျဖစ္ေစ၊ အေကာင္း ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရယူႏိုင္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ ႀကိဳးစားရေပလိမ့္မည္။  ေခြးသည္အစာစားၿပီးေသာ အခါ မွ်တလြယ္ေၾကညက္လြယ္၏။ ဤသည္လည္း အတုယူဖြယ္ပင္ျဖစ္ ၏။ မည္သို႔မည္ပံု အတုယူမည္နည္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘုိးေဘး၊ ေရွးျမန္မာ ႀကီးမ်ားေျပာခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္း ရွိ၏။

“ဝမ္းတစ္လံုးေကာင္းရင္ ေခါင္း မခဲဘူး”ဆိုေသာ စကားျဖစ္၏။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ အလုပ္တစ္ခုခု ကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည့္အခါ ဦးေခါင္း သံုးရ၏။ ဦးေခါင္းခဲေနလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မၾကည္မလင္ ျဖစ္ေန လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း အလုပ္လုပ္ ရတာ အဆင္မေျပေခ်။ အလုပ္မ တြင္ ခရီးမေရာက္ျဖစ္ကာ ေကာင္း က်ိဳးလိုရာဆႏၵ မျပည့္စံုဘဲ ျဖစ္ေန တတ္၏။ ထိုအေရးကို သိျမင္ေသာ ေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားသည္ ဝမ္းသန္႔ စင္ေရးအတြက္ ေဆးဝါးမ်ား ေဖာ္စပ္ သံုးစြဲခဲ့ၾက၏။ အစာေၾက ေဆး၊ ဝမ္း ႏႈတ္ေဆး စသည္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။  ေခြးသည္ အစာအနည္းငယ္မွ် စားရ႐ံုျဖင့္ ေနႏိုင္၏။ သူ၏ဝမ္းစာထဲ ၌ အစာအနည္းငယ္မွ် ရွိေနလွ်င္ ျဖစ္၏။ ရွင္သန္ႏိုင္၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သည္ ဤအခ်က္ကို သတိျပဳဆင္ျခင္ ကာ အစားအေသာက္ဆိုလွ်င္ ဗံုး ေပါလေအာ စားေသာက္လိုမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါ၏။  ေခြးသည္ အိပ္လိုစိတ္ရွိက ခဏခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္၏။ ႏိုးထ ေသာအခါ၌လည္း လ်င္ျမန္စြာ ႏိုးထ ႏိုင္၏။

ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ကား အိပ္ လိုေသာ စိတ္ရွိေသာ္ျငားလည္း အိပ္ မေပ်ာ္ေသာအျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳတတ္၏။ ေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြး ဝိတက္ ေတြမ်ားကာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အိပ္ေရး ပ်က္တတ္ၾက၏။ အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး ပင္ပန္းစြာအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာအခါ ႐ုတ္တရက္ ႏိုးထရန္ မလြယ္ကူ ေတာ့ေပ။ ႏိုးထေသာ္လည္း မလန္း ဆန္းေတာ့ေခ်။ =ညီေတာ္အာနႏၵာ၏ တစ္သက္ တာ မွတ္တမ္း+ ျပဳစုသူ ဆရာႀကီး ဝဏၰသီရိကေတာ့ အိပ္ခ်ိန္တန္ အိပ္ေပ်ာ္ေစရန္ႏွင့္ ႏိုးထေသာအခါ စိတ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းမႈရွိေစရန္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္း၊ အာနာပါနႆတိ တုိ႔ကို ပြားမ်ားႏိုင္သည္ဟု ေျပာဖူး ပါ၏။  ပရိတ္၊ ပ႒ာန္း၊ ဂုဏ္ေတာ္၊ ဂါ ထာေတာ္မ်ား စိတ္ဆိုစိတ္မွတ္ျဖင့္ ရြတ္ဆိုျခင္းသည္လည္း ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ေရးအတြက္ အေထာက္ အကူျပဳေၾကာင္း သိရွိရ၏။  ေခြးသည္အရွင္သခင္ကို ခ်စ္ ၏။ သစၥာရွိ၏။ ရဲရင့္၏။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔လူေဘာင္သည္ တစ္ဦးတည္း ရပ္ တည္၍ ရေကာင္းေသာေနရာမ ဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ယခု ဘဝေရာ၊ ေနာင္ဘဝမ်ားမွာ အဆင္ ေျပ ေခ်ာေမြ႕ေစေရးအတြက္ အား ထုတ္ၾကရပါ၏။

ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ ဓနအား၊ ပညာ အား၊ အာဏာအား ပိုမိုႀကီးမားသူတုိ႔ ထံ မလြဲမေသြ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရ၏။ သူ တို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တတ္စြမ္း သေလာက္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးကာ သူ တုိ႔ထံမွ ေက်းဇူးတံု႔ျပန္မႈကို ခံစားၾက ရ၏။ ထိုသူတို႔အေပၚ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ က တာဝန္ေက်ရမည္။ သစၥာေစာင့္ သိရမည္သာျဖစ္၏။ လူ႔ဘဝသက္ တမ္းသည္ အလြန္တို ေတာင္းလွ၏။ ျပႆနာမ်ားကေတာ့ မ်ားျပားလွ၏။ ထိုထိုျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရာ၌ တြန္႔ဆုတ္ေန၍ မရပါ။ ရွိသမွ် ပညာ အစြမ္းျဖင့္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျဖရွင္းရမည္ သာျဖစ္၏။  စာဏက်နီတိပ်ိဳ႕လာ အေၾကာင္း အရာမ်ား ေတြးေနခိုက္ ေခြးခ်င္း ကိုက္သံမ်ား ဆူညံစြာ ၾကားလိုက္ ရသျဖင့္ အေတြးစျပတ္သြား၏။ လမ္းမေပၚ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ ေခြးအေကာင္ ၂ဝ ခန္႔ လံုး ေထြးေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေစာေစာက မည္မွ်ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေပါင္းသင္းေနေစကာမူ အစားအ ေသာက္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာအခါ ရန္သူေတြ ျဖစ္သြားၾက၏။

ဤအမူ အက်င့္ကေတာ့ မေကာင္းပါ။  ကြၽန္ေတာ္ို႔ လူ႔သဘာဝ၌လည္း ထိုသေဘာသဘာဝရွိ၏။ ေစာေစာ ပိုင္းေတာ့ မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္း သင့္ တင့္ေနၾက၏။ ေပ်ာ္ရႊင္ခင္မင္ေနၾက ၏။ မိမိကေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ မိတ္ေဆြေသာ္လည္းေကာင္း ဘဝ တစ္ဆင့္ ျမင့္သြားေသာအခါ မသင့္ မတင့္ခ်င္ေတာ့။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈခင္မင္မႈ ေတြ ပ်က္ျပယ္လာတတ္၏။ လူသား ခ်င္း တန္ဖိုးထားတတ္မႈမ်ား ေလ်ာ့ နည္းသြားတတ္၏။ ထိုအခါ ခ်မ္းသာ မႈေပ်ာက္ဆံုးသြားတတ္၏။ လူသား ခ်င္း အတူတူဟုဆိုေသာ္ျငား သူ႔ ကုသိုလ္ပါရမီ၊ သူ႔ႀကိဳးစားအားထုတ္ မႈႏွင့္ ကိုယ့္ကုသိုလ္ပါရမီ၊ ကိုယ့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈတို႔သည္ မတူ ေၾကာင္း သတိမမူမိတတ္ေတာ့ေပ။

ဤေနရာတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသင့္ အတင့္ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ၾကေစရန္ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္၏ စာတစ္ ပိုဒ္ကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပလိုက္ပါ၏။ ဓမၼ၏ေအာင္ပြဲသာလွ်င္ ထာဝရ လူ႔ေလာကတြင္လည္း ခႏၶာငါး ပါး သက္ရွိလူသားခ်င္း တူေသာ္ လည္း၊ သူ႔ပါရမီႏွင့္သူ၊ သူ႔ဘုန္းကံႏွင့္ သူ၊ သည့္ရည္မွန္းခ်က္ (အဓိကာရ) ႏွင့္သူ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူၾက။ အခ်ဳိ႕က ဘုရားျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူက ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူက အဂၢ သာဝကျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူက ပကတိ သာဝကျဖစ္၏။ ဤကား ေလာကုတၱ ရာဘက္မွ ဆိုျခင္းျဖစ္၏။  ေလာကီဘက္မွဆိုလွ်င္လည္း အခ်ိဳ႕သူက ျဗဟၼာျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူ က နတ္ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူက လူျဖစ္ ၏။ လူတြင္လည္း မင္းျဖစ္သူက ျဖစ္ ၏။ ကုန္သည္ျဖစ္သူက ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာသူက ခ်မ္းသာ၏။

ဆင္းရဲ သူက ဆင္းရဲ၏။ အႏုပညာရွင္ျဖစ္ သူက ျဖစ္၏။ အတတ္ပညာရွင္ျဖစ္ သူက ျဖစ္၏။  ဤေလာက၌ လူသားသည္ မိမိ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဘုရားျဖစ္ ခ်င္လွ်င္လည္း ဘုရားျဖစ္ေအာင္ ပါရမီတို႔ကို ျဖည့္ရ၏။ ပါရမီမျဖည့္ ဘဲ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ လုပ္၍မရ။ အကယ္၍အဓမၼနည္းျဖင့္ ဘုရားျဖစ္ ေအာင္ လုပ္လွ်င္လည္း ယာယီဘု ရားသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။  သို႔ရာတြင္ ဓမၼက လက္မခံ။ ဓမၼဟူသည္ ဤေလာက၌ ျဖစ္စဥ္ မ်ား ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရေလေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နိယာမသ ေဘာတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼမထိန္း ခ်ဳပ္ႏိုင္မီ ကာလတိုင္ေအာင္ အဓမၼ က လႊမ္းမိုးခ်ိန္အတြင္း၌မူ ေလာက ျဖစ္စဥ္တုိ႔သည္ အေၾကာင္းအက်ိဳး မဆီေလ်ာ္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ႏိုင္ ပါ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဓမၼသည္လည္း ဓမၼက သမုေစၧ ဒပဟာန္ျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ သတ္ျဖတ္ ႏွိမ္နင္းျခင္း မခံရမီကာလအထိ စြမ္း အင္ထက္ေသာ အင္အားတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။

ေဒဝဒတ္ လို အဓမၼနည္းျဖင့္ ဘုရားေတာင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးလွ်င္ ဤ ေလာက၌ အဓမၼနည္းျဖင့္ လုပ္ႏိုင္ ေသာအရာ မ်ားစြာရွိ၏။  သို႔ရာတြင္ အဓမၼနည္းျဖင့္ ျဖစ္ ေပၚလာေသာ ေလာကျဖစ္စဥ္ ဟူ သမွ်သည္ တစ္ေန႔တြင္ ဓမၼထိန္း ခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ ဖ႐ိုဖရဲၿပိဳကြဲ ပ်က္စီး ရမည္သာျဖစ္၏။ အဓမၼ၏ ေအာင္ပြဲ သည္ကား ယာယီ။ ဓမၼ၏ ေအာင္ပြဲ သည္ကား ထာဝရ။

ဦးေရႊေအာင္ (မဟာဝိဇၨာသကၠတ)

ခ်မ္းသာကို ရွာေဖြျခင္းမွ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လူသားအ ခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ထက္တစ္ဆင့္ျမင့္ သြားသည္ကို မနာလိုစိတ္ျဖင့္ လိုက္ ၍မၿပိဳင္လိုပါ။ သူ႔ပါရမီအေလ်ာက္ ျမင့္မားသြားသည္ဟုသာ ႏွလံုးသြင္း လိုက္၏။ သူ၏အျပစ္ေတြ ေလွ်ာက္ ေျပာျခင္းျဖင့္လည္း စိတ္ဆင္းရဲမႈကို မဝယ္ယူလိုေပ။ လူႀကီးလူေကာင္း ဆိုသည္မွာ ကိုယ့္အတြက္အသံုး လည္း မတည့္၊ တန္ဖိုးလည္း မရွိသူ အေပၚ၌ပင္လည္း ေလးစားမႈထား တတ္သူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္က ခံယူ၏။  အကယ္၍ ထိုထိုေသာ လူတစ္ ဦးဦးႏွင့္ မျဖစ္မေန ယွဥ္ၿပိဳင္ရေတာ့ မည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ဓမၼႏွင့္အညီ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ဓမၼ၏ ေအာင္ပြဲမ်ိဳးကိုသာ ရရွိလိုပါ၏။ သူတစ္ပါးအား အပုပ္ခ်မွရေသာ အဓမၼ၏ ေအာင္ပြဲမ်ိဳးကိုမူ ဘယ္ ေသာအခါမွ် မရယူလို၊ မမက္ေမာ လို၊ မပိုင္ဆိုင္လို။  ဤသို႔လွ်င္ ေတာ္သလင္း ေနပူပူအခါတြင္ ေခြးတစီစီ ရပ္ကြက္ကေလးထဲဝယ္ ကြၽန္ေတာ္ေတြးေတာခဲ့မိပါသတည္း။

 ေအာင္မွဴးေဝ