သက္ရြာကေလးသည္ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ၿမိဳ႕ႀကီးႏွင့္ ၁၈ မိုင္ ပခန္း ႀကီးၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ၁မိုင္ခန္႔အကြာ အိမေျခ ၁၅ဝခန္႔ တည္ရွိေသာ ရြာကေလးျဖစ္ပါသည္။ ရြာနာမည္ ကား သက္ရြာဆိုေတာ့ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ဆိုသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးႏြယ္မ်ား အမည္ထဲမွ သက္ဆိုေသာအခါ ပုဂံ ေခတ္ကပင္ တည္ရွိခဲ့ေသာ ရြာကေလးဟု ဆိုရေပမည္။ သက္ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေျမထည္အႏုပညာကို ကြၽမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို ယေန႔မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ သက္ရြာကေလးမွ ထုတ္လုပ္ေသာ ေျမထည္ အႏုပညာမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိႏိုင္ပါ၏။ ရြာ၏နာမည္သည္ သက္ရြာဟုဆိုေသာအခါ သက္လူမ်ိဳး မ်ားအေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ပခန္း ႀကီးၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ပုဂံေခတ္ပင္ ရဲမက္တပ္သား ၄ဝဝ ျပဳစုေဆာင္းေပးရေသာ ပခုကၠဴရြာ မေပၚမီကပင္ ၿမဳိ႕ အျဖစ္တည္ရွိေန ေသာ ပခန္းႀကီးျဖစ္ေလသည္။
အဓိက ကုန္ၾကမ္းျဖစ္ေသာ ရႊံ႕ေျမ ေစးအား ၁ မိုင္ခန္႔ကြာ ေဝးေသာ ရြာ သာသို႔ သြားေရာက္တူးေဖာ္ယူရ သည္။ လွည္းတစ္စီးစာ ေျမေစးတူးခ က်ပ္၁ဝဝဝ ေပးရ၏။ သဲကိုမူ ေခ်ာင္းထဲ၌ယူၿပီး သံုးဘီး တစ္စီးစာ အိမ္အေရာက္ ၁ေသာင္းရွိေလသည္။ ေျမေစးမ်ားအား ေမာင္းေထာင္း၍ ဆန္ကာႏွင့္မႈန္႔ေနေအာင္ ခ်ရသည္။ သဲကိုလည္း ဆန္ကာခ်ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေျမေစးမႈန္႔ ၄ေတာင္း သဲ၁ေတာင္းေရာ စပ္ရသည္။ ေရာစပ္ ၿပီး ႏြားသားေရေပၚ ေစးပိုင္ေအာင္ နင္းေပးရ သည္။ ၄င္းေနာက္ ပံုသြင္း ရသည္။ လိုခ်င္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ပံုသြင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ပံုၾကမ္းအစိုရ လွ်င္ ၂နာရီခန္႔ အရိပ္ထဲအုပ္ထား ရသည္။ ၿပီးမွအေခ်ာကိုင္ရသည္။ အေခ်ာကိုင္ၿပီး ေန၁ေန လွန္းရ သည္။ ေနျပၿပီး ေျမနီသုတ္ရျပန္ သည္။ ေျမနီ၁ျပည္ ၂ဝဝက်ပ္ရွိသည္ ဟု ေဒသခံ ဦးတင္ျပဴး ႏွင့္ ေဒၚဟန္ၾကည္တုိ႔ ကလည္း ရွင္းျပသည္။ ေျမနီကိုမူ ေျမျဖဴမံုညင္းအထိ သြားဝယ္ရသည္။
အိုးဖုတ္သည့္အခါ ရြက္အိုး ႀကီး ၁ဝဝ၊ အိုးလတ္ ၅ဝ၊ အေသး ၃ဝ၊ အင္တံု ၅ဝ စုစုေပါင္း ၂၅ဝ ခန္႔ ထည့္သြင္းအိုးဖုတ္ရသည္။ အိုးဖုတ္ သည့္အခါ ႏြားေခ်း ေျခာက္ လွည္း ၁စီး ၁၅ဝဝဝထန္းသီးေစ့ေျခာက္ လွည္း ၂စီး ၁၃ဝဝဝ၊ ေကာက္႐ိုး ၁ဝက်ပ္ႏႈန္းရွိသည္ဟု ေဒသခံ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးထြန္းဝင္းကေျပာသည္။ အိုးဖုတ္သည့္အခါ ၃ရက္တိုင္ တိုင္ဖုတ္ရသည္။ ပထမ ထန္းသီးေစ့ ခံ ႏြား ေခ်းခံ အိုးစီ၊ ေကာက္႐ိုးအုပ္ ျပာဖံုး၊ ရႊံ႕မံၿပီး ဖုတ္ရေလသည္။ ေစ်း ကြက္သို႔ ေသာက္ေရအိုး အႀကီး က်ပ္ ၁၅ဝဝ၊ ရြက္အိုး က်ပ္ ၈ဝဝ၊ ပန္းအိုးက်ပ္ ၈ဝဝ၊ င႐ုတ္ဆံု က်ပ္ ၇ဝဝ၊ ဟင္းခ်က္အိုး က်ပ္ ၅ဝဝ ႏႈန္းရွိေသာ္လည္း အရြယ္အစား အေသးအႀကီးအလိုက္ ေစ်းႏႈန္းရွိ သည္။ ထန္းျမဴအိုး၁အိုး ၂၅ဝ ရွိၿပီး လုပ္အားခ တစ္ေန႔ ၅ဝဝဝရွိသည္ဟု ဆိုကာမူ သက္ရြာသူ/ရြာသားမ်ား သည္ မိသားစုတစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ေဆာင္းရာသီႏွင့္ ေႏြအကူး ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ထုတ္လုပ္ၾကေလသည္။ အိမ္ေျခ ၁၃ဝရွိၿပီး အိမ္ေျခ၁၂ဝက ျမန္မာ့ ႐ိုးရာ ဘိုးဘြားအေမြအႏွစ္ ေျမထည္လုပ္ငန္းကို တစ္ဖက္က ကုလားပဲ၊ စပါး၊ ပဲတီစိမ္းစိုက္ပ်ိဳးရင္း ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားစြာ လုပ္ကိုင္ၾက ေသာေၾကာင့္ ေျမထည္အႏုပညာပန္းတို႔ပြင့္လန္းရာ ပခန္းေျမဟု ဆို ရမည္သာပင္။
ေနဦးေမာင္ (ပခုကၠဴ)
