အေတြးေတြကို အနားမသတ္ဘဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
အလ်ားလိုက္ ျဖန္႔ခင္းလို႔
ငါတို႔ေလွ်ာက္ခဲ့ၾက
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ
ဘာေတြခရီးေပါက္ခဲ့ၿပီလဲ။
မိုင္တိုင္မ်ားစြာ
မွတ္တိုင္မ်ားစြာ
ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ဖြယ္ရာ
အခ်ိန္မရေသး
လြယ္လြယ္ေလးေတြးလို႔
႐ိုး႐ိုးေလးမစဥ္းစားခဲ့ၾက။
ႏွင္းစက္ကေလးခိုသီးေနတဲ့
ျမက္ပင္ကေလးတစ္ပင္ရဲ႕
အသံေလးျဖစ္ျဖစ္
ငါတို႔နားမစြင့္ခဲ႔လို႔ ျဖစ္မွာပါ။
စာနာတတ္မယ္ဆိုရင္
ေႏြဦးမွာ
သစ္ရြက္ေလးေၾကြ တာကအစ
သခၤါရပဲေလ
ပန္းပြင့္ေလးေတြကို မခူးဆြတ္လိုက္နဲ႔
ေကသာမွာပန္ထားမွ
အလွတရားမဟုတ္ပါဘူး။
ျပတင္းေပါက္ကို
ပိတ္ထားသူရဲ႕ စိတ္ကူး
အနံ႔ဆိုးေတြဝင္မလာေအာင္လို႔တဲ႔လား
ေလေျပေတြေသြးေနာ့ေနတာကိုေရာ
ေခါင္းေလးေမာ့လို႔ ခံစားၾကည့္စမ္း ပါ။
ကမၻာႀကီးကို ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္အတၱကို
အရင္ၿငိမ္းသတ္ ၾကည့္လိုက္ပါ။
မပူေလာင္ေစခ်င္တဲ႔အရာမွန္သမွ်
မိမိကိုယ္ထဲ ေအးခ်မ္းေနပါေစ။
ကဲ . . . အေတြးေတြကို
အနားသတ္လိုက္ပါ
ျပန္ေျပာင္းငဲ႔ေစာင္းၾကည့္ျခင္းမွာ
ေျခရာေတြကိုဖတ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္။
ခြန္အင္ၾကင္း
