ခုတင္ထက္မွာ
မရႊင္မ်က္ႏွာနဲ႔
အသက္ ကပ်ာကယာ႐ွဴ
လူနာအေရာင္အေသြးစံုတဲ့
ေဆး႐ံုေပၚမွာ ေတြးမိတာ။
တခ်ိဳ႕လူနာ
နာက်င္လူးလိမ့္
သိမ့္သိမ့္လိႈက္ဖို
႐ိႈက္႐ိႈက္ငိုလို႔။
တခ်ိဳ႕လူနာ
သက္သာေပ်ာက္ကင္း
ဆင္းဖို႔ျပင္ၿပီ
ရႊင္ၾကည္လက္ပ
ၾကြလို႔ရြလို႔။
တခ်ိဳ႕လူနာ
ခုမွလာတက္
မ်က္ႏွာငယ္စြာ
လူနာေမးသူ
ေဖးကူသူမဲ့။
တခ်ိဳ႕လူနာ
ဧည့္စံုလာေမး
ေပးဖို႔ယူလာ
ဓာတ္စာ ေငြေၾကး
ေႏြးေထြးလွပ။
က်ဳပ္လား
စားစား သြားသြား
နားနား ေနေန
ဘာဝနာ ေျမမွာ
ေဝဒနာ မရေသး
ေသရြာ ခဏေဝး
ေဆး႐ံုထက္မွာ ကဗ်ာသီလ်က္။
(ဆရာျမင့္ဦးဦးျမင့္အတြက္ ေဆး႐ံုေစာင့္ေန႔ရက္မ်ားသို႔)
ေရႊညာခိုင္စိုး
