မတ္ေစာက္ေသာေနရာမွ နိမ့္ေလွ်ာ ခံုးအဆင္းသို႔ ေရာက္လာသည္။ ခံုးေလွ်ာအဆင္းသည္ မတ္ေစာက္ ေသာေနရာမွ ေျပေျပကေလးေလွ်ာ ဆင္းသြားသည္။ အဆင္းလမ္းသည္ ကိုက္ ၂ဝဝ ခန္႔ရွိမည္။ ဆိုက္ကား ဆရာသည္ ယခုမွပင္ အသက္ကိုဝဝ ႐ွဴႏိုင္ေတာ့သည္။ သူ႔ဆိုက္ကားေပၚ မွာ ခပ္ဝဝမိန္းမႀကီးႏွင့္ ပိန္ပိန္ေသး ေသး ေကာင္မေလးပါသည္။ ခပ္ဝဝ မိန္းမႀကီးက ၿငိမ္သက္စြာပင္လိုက္ ပါလာသည္။ သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္ မွာ ပိန္ပိန္ေသးေသးေကာင္မေလးက ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီးကို ပိုက္ကာ လိုက္ပါလာသည္။ ဆိုက္ကားဆရာ သည္ ဘဲလ္သံကို တလြင္လြင္ ျမည္ ေအာင္တီးလိုက္သည္။ သူ႔ ေျခ ေထာက္မ်ားက အားစိုက္နင္းရန္ မလိုေသာ ဖရီး(FREE) အေနအ ထားမွာရွိေနသည္။ ဆိုက္ကားသည္ ခံုးအေလွ်ာအဆင္းအတိုင္း ညင္ညင္ သာသာ လိမ့္လိမ့္ဆင္းလာသည္။ ဆိုက္ကားဆရာသည္ ဘရိတ္ကိုဖြဖြကိုင္ ကာ လက္ကိုင္ကို အလိုက္သင့္ပင္ ထိန္းလ်က္လိမ့္ဆင္းေနေသာ ဆိုက္ ကားအေပၚမွာ ကမၻာေျမႀကီး၌ ဆြဲငင္ အားရွိသည္ဟုဆိုၾကသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုအခ်က္ကို အၿမဲတေစ သတိမူမိျခင္းမရွိၾကေပ။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔လက္ထဲမွ ဖန္ခြက္တစ္ခု လြတ္က်သြားလွ်င္ ေျမႀကီးထက္၌’ခြၽမ္’ ခနဲက်ကြဲသြားႏိုင္သည္။ ယင္းမွာ ဖန္ ခြက္အေပၚသို႔ ကမၻာေျမ၏ဆြဲငင္ အား သက္ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ ႏိုင္သည္။
အာကာသမွ ျပန္လာေသာ ယာဥ္မွဴးမ်ားသည္ ကမၻာေျမသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ မိမိတို႔၏ ေန႔စဥ္အသံုးအေဆာင္မ်ား ကို ေယာင္၍ လႊတ္ခ်တတ္ၾကသည္ ဟုဆိုသည္။ သူတုိ႔သည္ အာကာသထဲ ၌ ေန႔ရက္မ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရာမွ ထိုသို႔ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အာကာသယာဥ္မွဴး သည္ မိမိလက္ထဲမွ အရာဝတၳဳတစ္ ခုကို လႊတ္ခ်လိုက္ပါက ေအာက္သို႔ က်မသြားဘဲ သည္အတိုင္း အနီးမွာ ပင္ ေပါေလာတည္ရွိေနသည္။
ဆိုက္ကားဆရာသည္ ခပ္ဝဝ မိန္းမႀကီးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ သည္။ သူသည္ ခြန္အားကိုသံုး၍ ႐ုန္းကာ သည္ခံုးဆင္းထိပ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ နင္းလာခဲ့ရသည္။ ယခုမူ ခံုးေလွ်ာအဆင္းအတိုင္း ဆိုက္ကားသည္ အရွိန္မွန္မွန္ႏွင့္ ေရြ႕လ်ားလာေနသည္။ ကမၻာေျမ ႀကီး၏ ဆြဲငင္အားေၾကာင့္ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ သို႔မဟုတ္ ဘီး၏ သေဘာတရား ေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ ‘ပ်ဥ္းမပင္လမ္း၊ ၿခံအမွတ္ (၃)ေနာ္”ခပ္ဝဝမိန္းမႀကီးသည္ ဆိုက္ကားဆရာကို သတိေပးသလို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ”မွတ္မိပါတယ္ အစ္မႀကီး။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလမ္းပိုင္း ကိုလိုက္ပို႔ေနက်ပါ။” ပိန္ပိန္ေသးေသး ေကာင္မေလးသည္ ခရီးေဆာင္ အိတ္ႀကီးကို ပိုက္လ်က္လမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ကာ လိုက္ပါလာသည္။ ခံုးေလွ်ာအဆင္းသည္ ေျပေျပကေလး ႏွင့္ ေျမညီလမ္းေပၚသို႔ ေရာက္သြား သည္။ ဆိုက္ကားဆရာက ဘဲလ္သံကို တလြင္လြင္တီးလိုက္ျပန္သည္။ ေရွ႕တြင္ အထမ္းႀကီးႏွင့္ လူတစ္ ေယာက္ လမ္းကိုျဖတ္ကူးသြားသည္။ ဆိုက္ကားဆရာသည္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို အားစိုက္ကာ ဆိုက္ကားကိုနင္းေန ျပန္သည္။ ”ဟိုေရွ႕မွာဆိုရင္ ပ်ဥ္းမ ပင္လမ္းကိုေရာက္ပါၿပီ။” သစ္ပင္ အုပ္အုပ္ကို ျမင္ရသည္။ ဓာတ္တိုင္မွ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားသည္ အေဝးသို႔ သြယ္ တန္းသြားသည္။ ပ်ဥ္းမပင္ႀကီး တစ္ ပင္ေပၚမွာ က်ီးကန္းေတြက တအား အား .. .။
ေနမ်ိဳး
