ၿမန္မာစာ ဂုဏ္ထူးတန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဥပစာဝိဇၨာ (ခ) တန္းေအာင္ေသာအခါ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ဖို႔ အဆင့္မီသျဖင့္ ‘ဂုဏ္ထူး တန္းကို ဘယ္ဘာသာနဲ႔ တက္ရင္ ေကာင္းမလဲ’ဟု စဥ္းစားရပါသည္။ ထို စဥ္က ဂုဏ္ထူးတန္းစနစ္အေၾကာင္း ေျပာပါဦးမည္။ ဥပစာတန္းမွာ ယူခဲ့ ေသာ ဘာသာတစ္ခုခုကို သက္ဆိုင္ ရာ ပါေမာကၡ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ယူခဲ့ေသာ ဘာသာတြဲအရ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇဝင္၊ ဖီလိုဆိုမီ (သဘာဝတၱေဗဒ)ဘာသာမ်ားမွ တစ္ခုခုကို ဂုဏ္ထူး တန္းတက္ခြင့္ရွိပါသည္။ မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕က အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ဖို႔ တိုက္တြန္းၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အဂၤလိပ္စာရမွတ္ကလည္း တိုက္တြန္းခ်င္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဝိဇၨာ(က)တန္း (ယခု တတိယႏွစ္)ဘာသာတြဲတြင္ E.Litt ေခၚ အဂၤလိပ္ စာေပဘာသာရပ္ကို ဥပစာ (ခ)တန္း စာေမးပြဲမွာ အဂၤလိပ္စာ အနည္းဆံုး ၄၂ မွတ္ရမွ ယူခြင့္ရွိသည္။ (အမွတ္ ၄ဝ ႏွင့္ ကပ္ေအာင္လွ်င္ ယူခြင့္ မရပါ။) ကြၽန္ေတာ့္ အဂၤလိပ္စာ အမွတ္က ၅၉ မွတ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြမ်ားက ဘာသာတြဲ တြင္ အဂၤလိပ္စာေပထည့္ယူၿပီး အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ဖို႔ အႀကံေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း စိတ္ဝင္စားပါသည္။ သို႔ေသာ္ အဂၤလိပ္စကား အေျပာအဆိုက သိပ္ မသြက္ပါ။ ေျပာတတ္႐ံုသာရွိသည္။ အေရးအဖတ္ကေတာ့ ေကာင္း ေကာင္းရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ဖို႔ နည္းနည္းရြ႕ံေနမိသည္။ ျမန္မာစာ ဂုဏ္ထူးတန္းကိုေတာ့ အတက္ခ်င္ဆံုး ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က စာကေလးဘာ ကေလး ေရးေနၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ ထို ႏွစ္ (၁၉၆၁-၆၂)တြင္ ဆရာႀကီး ဦးဝန္ (မင္းသုဝဏ္) ျမန္မာစာ ပါေမာကၡအျဖစ္ ေရႊ႕ေျပာင္းတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရေၾကာင္း ၾကားရသည့္ အတြက္ ျမန္မာစာကို စိတ္အဝင္စား ဆံုးျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂုဏ္ထူး တန္း တက္ခြင့္ျပဳပါရန္ ျမန္မာစာဌာန သို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္လိုက္သည္။
ေလွ်ာက္လႊာပိတ္ခါနီးရက္အထိ အက်ိဳးအေၾကာင္း မသိရေသးသည့္ အတြက္ တစ္မ်ဳိးစဥ္းစားရျပန္သည္။ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္မရ လွ်င္ ဖီလိုဆိုဖီ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ ရန္ျဖစ္သည္။ ဖီလိုဆိုဖီအတန္းတြင္ အဆင့္ျမင့္ တကၠေဗဒ (Higher Logic) ဘာသာရပ္ကို အိႏၵိယလူမ်ဳိး ပါေမာကၡဆရာႀကီး ေကအင္ကား (K.N.Kar) ကိုယ္တိုင္ ပို႔ခ်ေပးသည္။ ဆရာႀကီး အတန္းအၿပီးမွာ အခန္းသို႔ လိုက္သြားၿပီး ဂုဏ္ထူးတန္း တက္လို ပါေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဆရာႀကီး က ကြၽန္ေတာ့္အမွတ္ စာရင္းကိုလွန္ ၾကည့္ၿပီး ”မင္းတက္ခ်င္တက္ပါ” ဟု ခြင့္ျပဳသည္။ ”ငါ့ဆီက ေထာက္ခံ ခ်က္ယူေတာ့မလား”ဟုလည္း ေမး သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ”လာခဲ့ပါမည္”ဟု မတင္မက်ေျဖၿပီး ျမန္မာစာဌာနသို႔ တက္လာခဲ့သည္။ သိပၸံေဆာင္ အလယ္ထပ္ လက္ယာဘက္ေတာင္ပံ မွာ ျမန္မာစာဌာနရွိသည္။ ပါေမာကၡ ၏ အခန္းေရွ႕အေရာက္မွာ ဆင္နား ရြက္တံခါးကေလး ပြင့္လာၿပီး ပါေမာကၡဆရာႀကီးဦးဝန္ႏွင့္ ကထိက ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးတုိ႔ အခန္းထဲက အတူထြက္လာၾကသည္။ ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ”ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ဖို႔ ေလွ်ာက္ထားတာ ဒီသူငယ္ ေလးပဲဆရာ”ဟု ပါေမာကၡဆရာႀကီး ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ပါေမာကၡဆရာႀကီးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ”ေပးလိုက္ ပါကြယ္၊ ေပးလိုက္ပါ”ဟု ညင္သာစြာ မိန္႔ၾကားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂုဏ္ ထူးတန္းတက္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါၿပီ။ ဝမ္း သာလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ဆရာႀကီး ၂ ဦးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေပါ့ပါးစြာ ေလွ ကားမွ ေျပးဆင္းခဲ့ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ဖီလိုဆိုဖီ ပါေမာကၡႀကီးကို ဖီလိုဆိုဖီ ဂုဏ္ထူး တန္း မတက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတာင္းပန္ ရသည္။ ဆရာႀကီးက ”ကိစၥမရွိဘူး။ မင္းစိတ္ဝင္စားတဲ့ ဘာသာတက္ေပါ့” ဟု အသာတၾကည္ အမိန္႔ရွိပါသည္။
တခ်ိဳ႕double Literature ေခၚ ျမန္မာစာေပႏွင့္ အဂၤလိပ္စာေပ ဘာသာ ၂ ခုစလံုးယူဖို႔ အႀကံေပးပါ ေသးသည္။ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးတန္း တက္လွ်င္ စာေတြပိုမ်ားမည္ျဖစ္သည့္ အတြက္ အဂၤလိပ္စာေပကို ယူလိုပါ လ်က္ မယူျဖစ္ေတာ့ပါ။ ျမန္မာ ေဝါဟာရႏွင့္ အႏုစာေပ (B.Litt အတိုေကာက္ေခၚပါသည္။) ျမန္မာ ရာဇဝင္ႏွင့္ ဖီလိုဆိုဖီ (သဘာဝတၳဳ ေဗဒ)ဘာသာတြဲကို ယူလိုက္ပါသည္။
စိတ္ပညာႏွင့္ မႏုႆေဗဒမွာ ဝိဇၨာ(က)တန္း တတိယႏွစ္ေရာက္မွ ယူႏိုင္ေသာ ဘာသာမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုဘာသာမ်ား ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ ခ်င္လွ်င္ ပါေမာကၡမ်ားက ဥပစာ(ခ)တန္း ဘာသာတြဲႏွင့္ ရမွတ္ကိုၾကည့္ ၍ ခြင့္ျပဳပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ စိတ္ပညာ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ၾကပါ သည္။
ခံုနံပါတ္ကGeneral Hons ၏ အတိုေကာက္ GH သေကၤတျဖင့္ ထုတ္ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခံုနံပါတ္ မွာ GH -12 ျဖစ္သည္။ အတန္းထဲမွာ ဆရာက ခံုနံပါတ္ေခၚလွ်င္ ႐ိုး႐ိုး ခံုနံ ပါတ္ေတြၾကားမွာ GH သေကၤတပါ လာေသာ ခံုနံပါတ္က ဂုဏ္ထူးတန္း ေက်ာင္းသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေန သကဲ့သို႔ ရွိပါသည္။
ဝိဇၨာ(က)တန္း (တတိယႏွစ္) ဘာသာတြဲအတိုင္း အတန္းေတြတက္ ရသည့္အျပင္ ပထမႏွစ္ဂုဏ္ထူးတန္း အတြက္ သီးျခားသင္ေသာ အတန္း ေတြကိုလည္း တက္ရပါသည္။
အဂၤလိပ္စာက မယူမေနရ ဘာသာျဖစ္သည္။ ဂုဏ္ထူးတန္း တန္းခြဲ ၂ ခုရွိသည့္အတြက္ ဆရာ ၂ ေယာက္ သင္သည္။ ၿဗိတိသွ်ေကာင္ စီမွ ငွားထားေသာ ဥေရာပတိုက္သား ဆရာမျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တန္း ခြဲကို သင္ေသာဆရာကေလးမွာ စေကာ့တလန္သားလား၊ အိုင္ယာ လန္သားလားမသိပါ။ နာမည္က Mr. Dent Yong ဟုေခၚသည္။ အလြန္ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္သည္။ ဆရာ လာလွ်င္ ဖိနပ္သံ တေဂါက္ေဂါက္ ကိုအရင္ၾကားရသည္။ ”ေတာ္ေတာ္ ေျခသံျပင္းတဲ့ ဆရာပဲ”ဟု အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကသည္။ ထိုႏွစ္က အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကံုးအတြက္ ျပ႒ာန္းေသာ Anthony Trollope ၏ The Warden ဆိုေသာ ဝတၳဳကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ နားလည္ေအာင္ သင္ ေပးသည္။ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ဖြင့္ ထားေသာ ဘိုးဘြားရိပ္သာ တစ္ခုကို ရိပ္သာမွဴးအျဖစ္ ႀကီးၾကပ္ရသည့္ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ဦး၏ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ရိပ္သာမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ၾကေသာ အဘိုးအဘြားမ်ားမွာ ေငြေၾကးအလွဴ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ေလာဘတက္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္းကြဲၾကပံု အေၾကာင္းလည္း ပါသည္။ ဆရာက သင္ၾကားရင္း ေမးခြန္းမ်ား ပါးစပ္က ေမးသည္။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ျပန္ေျဖ ခိုင္းသည္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးသည္။ ထိုႏွစ္က ကိုဘဂ်မ္း (ကဗ်ာဆရာ တင္မိုး) လည္း ႏွစ္စပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အတူ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္သည့္အတြက္ အဂၤလိပ္စာ အတူတူတက္ရသည္။ ဆရာက သူ႔ကိုေမးခြန္း တစ္ခုစီေမးဖို႔ ေျပာရာ ကိုဘဂ်မ္းက Do you intend to write a book on Burma၊ (ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း စာအုပ္ေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသလား)ဟု ေမးရာ ဆရာက သေဘာက်ၿပီး ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဟု ျပန္ေျဖသည္။
ျမန္မာေဝါဟာရႏွင့္ အႏုစာေပ ဘာသာရပ္တြင္ ဘူရိဒတ္ဇာတ္ေပါင္း ပ်ိဳ႕ကို ဆရာမႀကီး ေဒၚသန္းေဆြက ပို႔ခ်သည္။ ဆရာမႀကီးကိုယ္တိုင္ တည္းျဖတ္ထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္၍ ေနာက္ခံအေၾကာင္းမ်ားကို က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွင္းျပသည္။ အခ်ိဳ႕ စာပိုဒ္မ်ား၏ အေျခခံရာ ပါဠိကထာ မ်ားကို နိႆယျပန္ဆိုခ်က္မ်ား စာအုပ္မွာ ထည့္ေပးထားသည့္ အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ ရွင္ဥတၱမ ေက်ာ္ေတာလားကို ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးက ပို႔ခ်သည္။ ဆရာႀကီးသည္လည္း သဘာဝအသြင္ ႏွင့္ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္အျမင္ဆုိေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ျပဳစုထားသည္။ အေရးအဖြဲ႕မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာ ပို႔ခ်ေပးသည္။ ဦးပုညေမတၱာစာကို ပို႔ခ်ေသာ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ရင္ ကလည္း ဦးပုညအေရးအဖြဲ႕ ေျပာင္ ေျမာက္ပံုကို ေနာက္ခံအေၾကာင္း မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္၍ ပို႔ခ်သည္။ ပုဂံ ေက်ာက္စာ လက္ေရြးစင္ကို ဆရာမ ႀကီး ေဒၚခင္ေစာ ပို႔ခ်သည္။ ပုဂံ ေခတ္ ‘ရာဇကုမာရ္ ေက်ာက္စာ’မွစ၍ ေက်ာက္စာ တစ္ခ်ပ္ခ်င္းမွ ေဝါဟာရ မ်ားကို ရင္းျမစ္၊ ေျပာင္းထံုး၊ အနက္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္တုိ႔ျဖင့္ မွတ္ သားဖြယ္ ပို႔ခ်သည္။ လက္တီဆရာ ေတာ္၏ ပဋိစၥသမုပၸာဒ ဒီပနီကို ဆရာမႀကီး ေဒၚျမင့္သန္းက ပို႔ခ်ေပး သည္။ ပဋိစၥသမၼဳပၸဒ္ကို ရွင္းလင္း ေသာ ဥပမာမ်ားျဖင့္ ရွင္းလင္းထား ပံုကို ေပၚလြင္ေအာင္ရွင္းျပသည္။ ျမန္မာစာေပ၊ ျမန္မာဘာသာ စကား ေလ့လာမႈအတြက္ အေျခခံေကာင္း မ်ား ရပါသည္။
ပထမႏွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္းအတြက္ သီးသန္႔အတန္း ၃ ခ်ိန္ကို မနက္ ၈ နာရီမွာ တက္ရသည္။ ဆရာႀကီး ဦးဝန္က ထိုေခတ္က ဘာသာသိပၸံ ဟုေခၚေသာ ဘာသာေဗဒကို လမ္း ခင္း သင္ၾကားေပးသည္။ ဘာသာ စကား အမ်ိဳးအစားခြဲပံုကို ရွင္းျပၿပီး ျမန္မာဘာသာစကား၏ သြင္ျပင္ လကၡဏာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ျပသည္။ ျမန္မာအကၡရာသမိုင္းကိုလည္း ေျမပံု ကိုေထာက္ျပကာ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အကၡရာေရာက္လာ ပံုကို စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ရွင္းျပသည္။ ယခင္က မသိေသးေသာ အသိသစ္ အျမင္သစ္မ်ား တိုးပြားရပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးက ေနမိဘုံခန္းပ်ိဳ႕ကို ပို႔ခ်သည္။ ဗီရဏီ ပံုခန္းကို အေသးစိတ္ရွင္းျပသည္။ ရွင္အဂၢသမာဓိက အေရးအဖြဲ႕ လွပပံု၊ ဗိသုကာ ေဝါဟာရမ်ားျဖင့္ ခ့ံခံ့ညား ညား ေရးဖြဲ႕ပံုတို႔ကို ပံုေဖာ္ျပသည္။ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ရင္က ရာမရကန္ ပို႔ခ်သည္။ ဦးတိုး၏ နာမည္ေက်ာ္ ရကန္ကို ေနာက္ခံျဖစ္ေသာ ရာမာယ ဏ မဟာကဗ်ာ၏ ဇာတ္လမ္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပို႔ခ်သည့္အတြက္ မွတ္သား စရာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါ သည္။
ျမန္မာရာဇဝင္ကို ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းပို႔ခ်သည္။ သိပၸံ မဟာဌာနအေပၚထပ္ သိပၸံခန္းမမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပည့္ရွိသည္။ ဆရာႀကီး အတန္းဝင္လွ်င္ ဘြဲ႕ဝတ္စံု ကို အၿမဲၿခံဳလာသည္။ အတန္းထဲ ေရာက္မွ ဝတ္႐ံုကိုခြၽတ္ၿပီး ကုလား ထိုင္မွာ ခ်ိတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သင္ ခန္းစာမ်ားကို ပို႔ခ်ေတာ့သည္။ အစဥ္ အလာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ကြဲျပား ေသာ ေခတ္သစ္အယူအဆမ်ားကို ၾကားနာမွတ္သားရသည္။ အေနာ္ ရထာဟု အစဥ္အဆက္ ေခၚၾကေသာ မင္း၏အမည္မွာ အနိ႐ုဒၶျဖစ္ေၾကာင္း ကစ၍ သိေကာင္းစရာမ်ားကို သိရ သည္။ ဆရာႀကီး ျပဳစုထားေသာ ‘ေခတ္ေဟာင္းျမန္မာ ရာဇဝင္’မွ ပုဂံ ေခတ္ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ လူမႈ ေရး၊ စီးပြားေရး၊ တရားဥပေဒ၊ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာ စသည္တို႔ကို ေက်ာက္စာ အေထာက္အထားမ်ား ျဖင့္ ျမင္ကြင္းက်ယ္က်ယ္ ပံုေဖာ္ထား ေသာ စာတမ္းမ်ားကို ေလ့လာရသည့္ အတြက္ အသိအျမင္ က်ယ္ျပန္႔ တိုး ပြားလာရသည္။ အထူးသျဖင့္ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္မ်ား၏ မုျဒာေခၚ လက္ အေနအထားမ်ားကို အေသးစိတ္မွတ္ သားရသည္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသနအသင္းဂ်ာနယ္(JBRS) မွ ဆရာႀကီး၏ စာတမ္းမ်ားကို ဖတ္ ရန္ရည္ၫႊန္းၿပီး ေက်ာက္စာမ်ားကို ေရာမအကၡရာဖလွယ္သည့္ စနစ္ကို လည္း ဆရာႀကီးက သင္ေပးပါ သည္။ ဆရာႀကီး၏ အတန္းမွာ စိတ္ဝင္စား စရာလည္း ေကာင္း၊ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။
ဖီလိုဆိုဖီ (သဘာဝတၱေဗဒ) ဘာသာရပ္ကို ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ဝင္း ဆက္သင္သည္။ အဂၤလိပ္လိုသင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ အလြန္ရွင္းလင္းပါသည္။ ဆရာႀကီး ရွင္းျပစဥ္ Are you clear? (ဆရာ ေျပာတာ ရွင္းရဲ႕လား)ဟု မၾကာခဏ ေမးေလ့ရွိသည္။ ဆရာႀကီးက အေနာက္တိုင္း ဖီလိုဆိုဖီ ပညာရွင္ မ်ား၏ အေတြးအေခၚမ်ားကို ဂရိ ေခတ္ ဆိုကေရးတီးမတိုင္မီ ေခတ္က စ၍ အေတြ႕အႀကံဳပဓာနဝါဒ၊ ဆင္ျခင္မႈပဓာန ဝါဒအယူအဆမ်ား အေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ ထု႔ိေနာက္ အိႏၵိယ ဖီလိုဆိုဖီ ဂိုဏ္း ၉ ဂိုဏ္း အယူအဆမ်ားကို ဆက္သင္သည္။ ဖလိုဆိုဖီယူလွ်င္ အဆင့္ျမင့္ သကၠ ေဗဒ(Higher Logic) ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္ တရားပညာ (Ethics) ဘာသာရပ္ ၂ခုမွ ႏွစ္သက္ရာ တစ္ခုကိုယူရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အဆင့္ျမင့္ တကၠေဗဒ ယူသည္။ ဆရာမႀကီး မစၥစ္လက္တီ လူနီေခၚ ေဒၚနန္းေဆြက ပို႔ခ်ေပး သည္။ သေကၤတမ်ား အသံုးျပဳ၍ ေတြးေခၚဆင္ျခင္ပံုမ်ားကို သင္ရပါ သည္။
ထိုႏွစ္က က်င့္သံုးေသာ စာေမး ပြဲစနစ္အေၾကာင္းလည္း သတိရေနပါ သည္။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ဒုတိယႏွစ္ ဝက္ ေနာက္ဆံုးမွာ စာေမးပြဲတစ္ႀကိမ္ သာ စစ္ၿပီး ထိုအမွတ္ႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ သည္။ ၁၉၆၁-၆၂ ပညာသင္ႏွစ္ တြင္ စာေမးပြဲ ၃ ႀကိမ္ ေျဖရသည့္ စနစ္ကိုက်င့္သံုးသည္။ စာေမးပြဲ ၃ ႀကိမ္ ေျဖရသည့္ ရမွတ္၊ နည္းျပတန္း ရမွတ္၊ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ရမွတ္ စုစု ေပါင္း အမွတ္ ၁ဝဝ ခြဲေပးသည္။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ စာေမးပြဲ ၃ ႀကိမ္အတြက္ ၂ဝ၊ ၂ဝ၊ ၃ဝ၊ က်ဴတိုရီရယ္အတြက္ အမွတ္ ၂ဝ၊ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္အတြက္ ၁ဝ မွတ္ဟု ခြဲေဝထားသည္ဟု ထင္ပါသည္။ စာေမးပြဲတစ္ခုၿပီးလွ်င္ အမွတ္စာရင္း ကို ထုတ္ျပန္ေပးသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ တတိယစာေမးပြဲ မေျဖမီကပင္ အမွတ္ရေနၿပီျဖစ္သည္။ ထိုစနစ္ကို က်င့္သံုးသည့္ကာလကေတာ့ မၾကာ လုိက္ပါ။ ၁ ႏွစ္၊ ၂ ႏွစ္သာ က်င့္သံုး ပါသည္။ မၾကာမီ တကၠသိုလ္မ်ား အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ ႏွင့္ ဝိဇၨာသိပၸံ တကၠသိုလ္မ်ားဟူ၍ ကြဲ ျပားသြားပါသည္။
ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)
