က်ြန္ေတာ့္ကို မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။ အထင္လည္း မေသးၾကပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္က မွင္စာျဖစ္ေနေပမယ့္၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ အလံုးအဖန္ ေသးငယ္ေပမယ့္ ထူးကဲစြမ္းအင္ ရထားတဲ့ စူပါမွင္စာပါ။ ဒါေပမဲ့ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္၊ စိတ္ဓာတ္တည္ ၾကည္တဲ့လူေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာမလိုပါ။ မိတ္ေဆြ မဟုတ္ေသာ္မွ အားကိုးယံုၾကည္ ေလာက္တဲ့ တေစၧငယ္၊ တေစၧေပါက္ စကေလးအျဖစ္ သေဘာထားေစလို ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သက္တမ္းက ရွည္လ်ားလွပါၿပီ။ ၁၈၅၂ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ဟာ မွင္စာဘဝေရာက္ရွိခဲ့တာဆို ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အသက္က ၁၅ဝ ေက်ာ္ ေနပါၿပီ။
အေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေန႔စြဲက ဘာေန႔စြဲလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ား တို႔ သိၾကရဲ႕လား။ သမိုင္းေစ့ေစ့ စပ္စပ္ေလ့လာ၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမွတ္သားႏိုင္ တဲ့ ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕သာသိၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေန႔မွာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္က ျမန္ မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယအႀကိမ္ လက္ရဲ ဇက္ရဲ အရွက္မရွိက်ဴးေက်ာ္ တိုက္ ခိုက္တဲ့ေန႔ပါ။ အဲဒီေန႔က… ရန္ ကုန္ဆိပ္ကမ္းတစ္ေနရာမွာ ကုလား ျဖဴမိစၧာတို႔ရဲ႕ အေျမာက္က်ည္စမွန္ ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ဘဝကူးခဲ့တာပါ။ နယ္ ခ်ဲ႕ကုလားျဖဴ မိစၧာအဂၤလိပ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တူးတူးခါးခါး မုန္းတီးသြား တယ္။ သူတို႔ကိုလက္စားေခ်ခ်င္ ေပမယ့္ ကိုယ္ရရွိထားခဲ့တဲ့ ထူးကဲစြမ္း အင္အတိုင္းအတာအရ … ဒင္း (သင္း)တို႔ကို လက္တံု႕ျပန္ဖို႔ အခြင့္ မသာ အခါမသင့္ခဲ့ဘူး။
လူေတြမွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရွိသလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တေစၧငယ္မ်ားအပါဝင္ တေစၧမ်ားမွာလည္း တေစၧအဖြဲ႔ အစည္းဆိုတာရွိပါတယ္။ လူေတြမွာ သမၼတေတြ၊ အေထြေထြ အတြင္းေရး မွဴးခ်ဳပ္ေတြ ရွိၾကသလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသိုင္းအဝိုင္းမွာလည္း တေစၧ ဦးေသွ်ာင္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ တေစၧဦး ေသွ်ာင္ ဆိုတာကေတာ့ ”တေစၧပါတီ (ျမန္မာျပည္)”ဆိုတာမ်ဳိး ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ထာဝရ တေစၧဦးေသွ်ာင္ရာထူးေပးရမွာပါ။ သူက အၿမဲတမ္းအႀကီးအကဲ ေခါင္း ေဆာင္ပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီရာထူးမွာ သူၿမဲေနရသလဲဆိုရင္… တစ္ခါက တစ္ဘဝမွာ ငရဲျပည္က ငရဲမင္းႀကီး ”ယမ”နဲ႔ သမီးေယာက္ဖ ေတာ္စပ္ခဲ့ ဖူးလို႔ပါ။ ”ငါ့ေဆြငါ့မ်ဳိး ေကာင္း စားေရးဝါဒ” Nepotism ဆိုသဟာ လူ႔ျပည္မွာသာရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝိနာဘာဝ၊ နာနာဘာဝ ေလာကမွာလည္းရွိတယ္ဆိုမွတ္လိုက္ ၾကပါေတာ့။ ”ယမ”က သူ႔ေယာက္ဖ ဆိုေတာ့၊ သူ႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ ငရဲျပည္ ကိုဆြဲမေခၚေတာ့ဘူးေပါ့။ ရွင္းပါ တယ္ေနာ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ တေစၧဦးေသွ်ာင္ က ကြၽန္ေတာ့္ကို အမိန္႔ေပး ေခၚယူ လိုက္ပါတယ္။ ”ငါ့ေျခဖဝါးေအာက္၊ အခ စားေရာက္ေစ… တေစၧငယ္” ေပါ့ေလ။
”မင္းကေလးက ျမန္မာမွင္စာ ပီပီ အပ်င္းထူေနလို႔ေတာ့မရဘူးကြယ္။ မင္းကိုငါအထူးတာဝန္ေပးစရာရွိ တယ္။ အဲဒီတာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ ေအာင္ ကမၼဇိဒၶိ ထူးကဲစြမ္းအင္လည္း တပ္ဆင္ေပးလိုက္မယ္။ တာဝန္ကို မေပါ့မေလ်ာ့ ထမ္းရြက္ေလေလာ့” ”အမိန္႔ေတာ္ျမတ္အတိုင္းပါ..”
သူက”ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕ဝွက္” Top Secret လို႔ မင္နီနဲ႔ေရးထားတဲ့ ဖိုင္ တြဲတစ္ခုကို ထုတ္ေပးတယ္။
”အဲဒီဖိုင္တြဲထဲမွာ ရာထူး အ လတ္စားရထားတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ကိုယ္ေရး ရာဇဝင္ေတြေရာ။၊ လက္ရွိ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈေတြအေၾကာင္းအျပည့္အစံု ေရးထားတယ္။ သူ႔ကို မင္းကမွင္စာ တို႔ရဲ႕ ေသနဂၤဗ်ဴဟာနဲ႔ဆံုးမေပးရလိမ့္ မယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သူ႔အမွား ေတြသူသိၿပီးေနာင္တရသြားဖို႔ပဲ”
”အမိန္႔ေတာ္ျမတ္အတိုင္းပါ..”
ကြၽန္ေတာ္ကဖိုင္တြဲကို ေသေသ ခ်ာခ်ာေလ့လာၾကည့္တယ္။ ဟာ… ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူပဲ။ မင္းသား ေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ ဘီလူးႀကီးပဲ။ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္တယ္။ အဂ တိလိုက္စားတယ္။ တိတ္တိတ္ပုန္း စာရိတၱပ်က္စီးေေနတယ္။ တိုင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္စိတ္မရွိဘူး။ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္က်ဳိး၊ သူ႔မိသားစုအက်ဳိး၊ သူ႔ေဆြမ်ဳိးစု အက်ဳိး၊ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းအက်ဳိးေတြ ပဲလုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟန္က လည္းေကာင္း၊ မာယာပရိယာယ္က လည္းၾကြယ္ဝေတာ့ လူထုကသူ႔ကို ယံုၾကည္ေလးစားေနၾကတယ္။ သူ႔ ဘာလုပ္လုပ္ ‘ဟုတ္’လို႔ေထာက္ခံ ေနၾကတယ္။ သူဘာေျပာေျပာ အ ေဟာဝတ ေကာင္းေလစြလို႔ အားေပး ေနၾကတယ္။ လူထုေရွ႕မွာက်ေတာ့ သူက သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္း ႀကီးလို သ႐ုပ္ေဆာင္ျပတယ္။ ကြယ္ရာ လည္းက်ေရာ… မဟုတ္တာေတြ အကုန္ေလွ်ာက္လုပ္တဲ့ လူ႔သရမ္း လူၾကမ္းႀကီးပါလား…။ အစြယ္ ေငါေငါနဲ႔ အတၱဘီလူးႀကီးပါလား ေနာ္..။
ကြၽန္ေတာ္က လူႀကီးလူေကာင္း အမည္ခံ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူ ခိုးႀကီးရဲ႕ အိမ္ဆီကို ညဦးပိုင္းအခ်ိန္ ေလာက္မွာ လာခဲ့တယ္။ အိမ္ထဲကို ”မွက္”တစ္ေကာင္အသြင္ယူၿပီး ဝင္ခဲ့ တယ္။ အိမ္ကေတာ့ အင္မတန္ ႀကီး က်ယ္ခမ္းနားပါေပရဲ႕ဗ်ာ။ သမၼာအာဇီ ဝနည္းနဲ႔ရွာေဖြၿပီး တည္ေဆာက္ထား တာမဟုတ္မွန္းကြၽန္ေတာ္က ထိပ္ တန္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ဖိုင္ထဲမွာ ဖတ္ထားၿပီး သားပါ။
ေၾကာင္သူေတာ္ႀကီးက မနက္ ျဖန္ၿမိဳ႕နယ္လူထု အစည္းအေဝး တစ္ခုမွာ သူမိန္႔ၾကား ျမြတ္ေျခြေတာ္ မူမယ့္မိန္႔ခြန္းစာရြက္ကို စာၾကည့္ ခန္းထဲမွာေလ့လာေနတယ္။ သ႔ူတပည့္ အနားျပာေဖာ္လံဖားတစ္ေကာင္ ေရး ေပးတဲ့ Speech ေပါ့။ ဘာေတြ ေရး ထားလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္က လွ်ပ္ တစ္ျပက္ ဖတ္လိုက္႐ုံနဲ႔ အစအဆံုး အကြင္းအကြင္း မုန္႔တီဟင္းလို သိ ၿပီးသားပဲ။ အားလံုးအလိမ္အညာ မု သာဝါဒ၊ ကိုယ္ရည္ေသြးတာေတြ ခ်ည္းပဲ။ နားေထာင္မယ့္ ျပည္သူ လူထုကို ပ်ားရည္နဲ႔ဝမ္းခ်တာခ်ည္းပဲ။ နားလွည့္ပါး ႐ုိက္တာခ်ည္းပဲ။ ဆိတ္ ေခါင္းခ်ိတ္ၿပီး ေခြးသားေရာင္းတာ မ်ဳိးခ်ည္းပဲ။ ေခြးဝမ္းသာေအာင္ ေလ လည္ျပတာခ်ည္းပဲ။ သူ႔မိန္႔ခြန္းထဲက စကားေတြကိုယံုမိတဲ့သူေတြေတာ့ ႐ူးၿပီ။ တံလွ်ပ္ကိုေရထင္ေရႊသမင္ အလိုက္မွားၿပီ။
”မုသာဝါဒေတြကို အလြတ္က်က္ မေနနဲ႔ကြ”လို႔ေအာ္ရင္း ကြၽန္ေတာ္က ဆီးသီးမွည့္နဲ႔တူတဲ့ သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီး ထိပ္ကိုအစြယ္နဲ႔ တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ တယ္။
”အားေသပါၿပီဗ်…”
သူ႔ေခါင္းေပၚမွာ ပတ္ခ်ာလွည့္ ပ်ံဝဲရင္း ခုန္ဆြ၊ ခုန္ဆြျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ သူ က စာအုပ္တစ္အုပ္လွမ္းဆြဲၿပီး တဝီး ဝီးျမည္သံၾကားေနတဲ့ဆီကို ႐ုိက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို သူျမင္မွမျမင္ရတာပဲ။ စာအုပ္ႀကီး တရြယ္ရြယ္နဲ႔ အ႐ူးႀကီးလို ျဖစ္ေန ကေရာ။
”ညႀကီးမင္းႀကီး မွက္လာကိုက္ ရတယ္လို႔ကြာ။ ဘယ္က မေကာင္းဆိုး ဝါး မွက္ပါလိမ့္”လို႔ သူက ၿငီးတြား ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရယ္သံကို သူဘယ္ၾကားမွာ လဲ။
ကြၽန္ေတာ္က ဝက္သားေခါက္ တုံးႀကီးလို အဆီထုတက္ေနတဲ့ သ႔ူ ကုပ္ပိုး ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို အစြယ္ နဲ႔ ေနာက္တစ္ခ်က္ ပစ္ထိုးလိုက္ၿပီး ေလထဲကို ေရွာင္ထြက္သြားတယ္။
”ေအာင္…မ…ေလး. ..”လို႔ ေအာ္ရင္း သူ႔ေရခ်ဳိးခန္းဆီကို ဒေရာေသာပါးေျပးတယ္။ မီးနဲ႔ထိုး သလိုပူသြားတဲ့ သူ႔ေခါင္းကို ေရ ေလာင္းခ်မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေရခ်ဳိးခန္း အဝလည္းေရာက္ကေရာ ကြၽန္ေတာ္ က သူ႔မ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားကို ႐ုိက္ခ် လိုက္ျပန္တယ္။
”အိုး…”လို႔ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေၾကာင္သူေတာ္ႀကီး မျမင္မကန္း ျဖစ္သြားရာက ေရွ႕ကိုငိုက္ၿပီး လက္ ေဆးခြက္ေဘစင္နဲ႔ သူ႔နဖူးနဲ႔ ေျပး ေဆာင့္တယ္။ ေဆာင့္ၿပီး ေရခ်ဳိးခန္း ေၾကြျပားၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပက္လက္ႀကီး လဲေနေတာ့တယ္။ နဖူးကြဲသြားၿပီ။
ကဲ…ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ မနက္ျဖန္ ျပည္သူလူထုကို ႐ုပ္တည္ ႀကီးနဲ႔ ညာဝါးၿပီး ၿဖီးျဖန္းတာေတြ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ၾကဴးႏွစ္
