လူငယ္ဆုိတာ
သမုိင္းကုိ ထမ္းပုိးေရးထုိးလုိ႔
မွန္ကန္တည့္မတ္ေအာင္
ျပန္ေဖာ္ထုတ္တယ္။
(စာ-၁၅)
အဲဒီေန႔ (၅-၁၂-၁၉၇၄)က ရန္ ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္ကေန က်ဳိကၠဆံကြင္းအထိ ဆႏၵျပခ်ီတက္ၾက တဲ့ ေက်ာင္းသားထုႀကီးဟာ မကုန္ ႏိုင္၊ မဆုံးႏုိင္။ ဦးသန္႔စ်ာပနအတြက္ ေက်နပ္မႈမရွိတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြ ဟာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူေနရာရရွိဖုိ႔ ဆႏၵ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးသန္႔ရဲ႕ အေလာင္းကုိ တကၠသုိလ္ဝန္းမွာရွိတဲ့ အရင္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္ အအုံေနရာမွာ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾက တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဦးသန္႔ အေရး အခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီ ပညာေရး စနစ္ကုိ ရရွိဖို႔အတြက္ ေနာက္ၿပီး စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ မေက်နပ္တဲ့ အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စနက္တံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ မနက္ မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ဆႏၵျပမႈကုိ စစ္ အစုိးရက အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့ပါ တယ္။ ျပည္သူလူထုေတြ၊ ေက်ာင္း သားေတြရဲ႕ ေသြးေတြ ေျမက်ခဲ့ရပါ တယ္။
ေခတ္ကုိ
လူေတြက ညာေနၾကတယ္။
အမွန္ကုိ
လူေတြက ညာေနၾကတယ္။
သမုိင္းကုိ
လူေတြက ညာေနၾကတယ္။
ညာေနတဲ့ ကမၻာႀကီး
ပုိလည္ေနၿပီ။
(စာ-၃ဝ)
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဆယ္တန္းေရာက္တဲ့ ႏွစ္မွာ ပညာ ေရးဝန္ႀကီးက ေဒါက္တာညီညီျဖစ္ပါ တယ္။ သူက တုိင္းျပည္ႀကီးကုိ သိပၸံ ပညာနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိ ၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေတြလည္း သိပၸံပညာ႐ူး ႐ူးခဲ့ၾက တာေပါ့။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ေတြ ၿပီးရင္ ဘူမိေဗဒ၊ ဓာ တုေဗဒ၊ ႐ူပေဗဒတုိ႔က အမွတ္ေကာင္း မွ ဝင္ခြင့္ရခဲ့တာေပါ့။ အခု ျပန္စဥ္း စားၾကည့္ေတာ့ သိပၸံပညာနဲ႔ပတ္သက္ လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ ဘာေတြ မ်ား တုိးတက္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ လူငယ္ ေတြမွာ ေက်ာင္းၿပီးေပမယ့္ အလုပ္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သင့္ရာ ႀကဳံရာ အလုပ္ ေတြကုိသာ ဝင္လုပ္ခဲ့ရတာပါ။
ရန္သူနဲ႔မိတ္ေဆြ မသဲကြဲေတာ့
ဒီအခ်ိန္က ဘယ္လုိအခ်ိန္လဲ
ေခတ္ထဲမွာပင္
လင္းပရင္းေၾကြသြားတဲ့
ၾကယ္ေတြ
ေခတ္ထဲမွာပင္
လင္းပရင္း ေမွာင္သြားတဲ့
ၾကယ္ေတြ
သံတုိင္ၾကားက ကဗ်ာ
ေဘးကင္းပါေစ။
(စာ-၃၇)
ေခတ္အခါမေကာင္းေတာ့ ကဗ်ာ ထဲမွာ ညဆုိတဲ့ စကားလုံးေတာင္ အသုံးျပဳခြင့္မရပါဘူး။ ညပါရင္ သူ တုိ႔ေခတ္ကုိ အဆုိးျမင္တယ္ဆုိၿပီး ေရးခြင့္မရပါဘူး။ ေနဝင္တာ ေန ထြက္တာေတာင္ တစ္ခါတေလ အျဖတ္ခံရတတ္ပါတယ္။ စာေပစိစစ္ ေရး တင္းက်ပ္တာလည္းတစ္ေၾကာင္း၊ လူငယ္ေတြရဲ႕ ကဗ်ာဖန္တီးလုိစိတ္ လည္း တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲဒီ ေခတ္အခါက စာကူးစက္ကဗ်ာေလး ေတြ သူ႔နယ္သူ႔ေဒသအလုိက္အထြက္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္နဲ႔ ၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ေတြမွာ မုိးေဝ မဂၢဇင္းရဲ႕ ၾသဇာ လူငယ္ကဗ်ာဆရာ ေတြအေပၚ လႊမ္းမုိးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္ ေက်းဇူး ေၾကာင့္ ေခ်ေဂြဗားရား၊ ကက္စထ႐ို စတဲ့ ေတာ္လွန္တဲ့ အေတြးအျမင္ရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာေတြ ဟာလည္း အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္တဲ့ ကဗ်ာေတြျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာကလည္း ကာရန္မဲ့ မွာထက္ အဘိဓမၼာမမဲ့ပါေစနဲ႔လုိ႔ဆုိခဲ့ ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြ ေတာ္လွန္ တဲ့ အေတြးအျမင္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ စစ္ အစုိးရအေနနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဂုဏ္ယူစရာ စံထားစရာ ဆရာတင္မုိး ကုိေတာင္ ေထာင္ထဲထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိခ်စ္တဲ့၊ ျမန္မာရနံ႔ကုိ ခ်စ္တဲ့ဆရာတင္မုိးဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ လြမ္းရင္း ေသဆုံးခဲ့ရပါတယ္။
ေခတ္က ခက္ဆဲေပါ့
ခက္ …ခက္ …ဆဲေပါ့
ခက္ဆဲေပါ့။
ခက္ခဲ့ပါတယ္။ ထီတစ္ေစာင္ ထုိးဖုိ႔ေတာင္ ခက္ခဲ့ပါတယ္။ ၅ဝဝ တန္ထီ ေရာင္းခါစက ၅ဝဝ က်ပ္ ထက္ပုိရင္ အေရးယူမယ္၊ ပုိေရာင္း ရင္ နာမည္ပ်က္စာရင္းတင္ၿပီး ေရာင္းခြင့္ပါ ပိတ္မယ္တဲ့။ ခက္ခဲ့ ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိျဖစ္တယ္မသိ။ ဘယ္အေရး ယူမႈမွ ရွိတယ္လုိ႔လည္း မၾကားဖူးပါ။ ပင္ရင္းဆုိင္ႀကီးမ်ား တစ္ေစာင္ ၆ဝဝ က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းေနၿပီး လက္တြန္းလွည္း ထီးသည္ေတြဆီမွာ တစ္ေစာင္ ၆၅ဝ က်ပ္နဲ႔ ဝယ္ေနရပါတယ္။ အလြယ္ ကူဆုံးလုိ႔ ယူဆရတဲ့ ဒီကိစၥမွာေတာင္ သူတုိ႔ေျပာသလုိျဖစ္မလာပါဘူး။ သာမန္လူတန္းစားက ထီတစ္ေစာင္ ထုိးဖုိ႔ေတာင္ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။
ပညာေရးစနစ္မွာလည္း ဆယ္ တန္းေက်ာင္းသားအတြက္ သိန္း ေပါင္းမ်ားစြာေပးေနရတယ္။ က်န္းမာ ေရးမွာလည္း တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ေဆးကု ဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။ လူနာေစာင့္ သုံး ေလးေယာက္ဟာ အျပင္ေဆးဆုိင္ ေတြကုိ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္သြားၿပီး ေဆးဝယ္ေနရပါတယ္။ ေခတ္က ခက္ဆဲေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသရတာက ဆရာညိဳသစ္ငယ္ရဲ႕ သူခုိးတုိင္းျပည္ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တုိင္း ျပည္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈေတြ ခံစားေနရ တဲ့ ေဝဒနာေတြကုိ ေထာင့္စုံေအာင္ ေဖာ္ျပႏုိင္တာပါပဲ။ သူမမီခဲ့တဲ့ ေခတ္ ရဲ႕စ႐ိုက္ဆုိးေတြအထိ ကဗ်ာဖြဲ႕ႏုိင္ တာ ကြၽန္ေတာ္အံ့ၾသမိပါတယ္။
၁၈-၁-၂ဝ၁၈ (ၾကာသပေတး) ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရႊစြန္မင္း စကားဝုိင္းေလးမွာ သူ႔ရဲ႕စာအုပ္ကုိ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာၾကားခဲ့ ပါတယ္။
တက္ေရာက္သူမ်ားကေတာ့ စုိးႏိုင္(မႏၲေလးတကၠသိုလ္)၊ တကၠသိုလ္ ေတဇာလင္း၊ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္ တြင္း)၊ ရတုသစ္၊ ဟိန္းထက္လြင္၊ ေန ျခည္သစ္ႏိုင္၊ သွ်ဳိင္းရဲဝံ့၊ မင္းနဒီခ၊ ေနမုိး၊ ေအာင္ခန္႔မုိး(ပခုကၠဴ)၊ ႏွင္းဆီ ညိဳ(ပခုကၠဴ)တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဆရာအသီးသီးက အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာ မ်ားကုိလည္း ရြတ္ဆုိၾကပါတယ္။
သူ႔ရဲဲ႕ကဗ်ာေတြကုိဖတ္ၿပီး ကဗ်ာ ေရစီးဟာ ရပ္တန္႔မေနဘူးလုိ႔ ေျပာ လုိ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ကုိလည္း ထင္ ဟပ္ေစရမယ္။ ဖြဲ႕ႏြဲ႕မႈမွာလည္း ကဗ်ာ ျဖစ္ရပါမယ္။ ႏွလုံးသားဟာ လည္း သန္႔စင္ေနရပါမယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြနဲ႔ ဆရာညိဳသစ္ငယ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြဟာ လွပေနပါတယ္။ ဆရာ ညိဳသစ္ငယ္ ဆက္ၿပီး ေရးႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။
ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)
