မနက္ျဖန္ ကြၽန္မေမြးေန႔။ ကြၽန္မ ေမြးေန႔ဆိုတာထက္ ကြၽန္မေမြးေန႔နဲ႔ မွ တစ္ရက္တည္းလာတိုက္ဆိုင္ေနတဲ႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ရက္ေန႔။ စီးပြားေရး သမားေတြ ကလင္ဒါက်ဖန္တီးထား တဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေပါ့။ ကြၽန္မ အ တြက္ေတာ့ ေမြးေန႔ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ စရာေန႔ တစ္ေန႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ၂၁ႏွစ္ ျပည့္ေမြးေန႔ကစလို႔ ကြၽန္မရဲ႕ရယ္သံ ေတြကို ေဖေဖာ္ဝါရီလကထုပ္ပိုးယူ ငင္သြားခဲ့တယ္ ။ ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ခဲ့ရ တဲ႔ေမာင္နဲ႔လည္း မ်ဥ္းၿပိဳင္တစ္ေၾကာင္း လိုျဖစ္သြားခဲ့တဲ႔ေန႔ဆိုလည္း မမွား ဘူးေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္ ခဲ့တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သိပ္မုန္းခဲ့ရတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္မိတဲ႔ ေမာင္ဟာ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္ ျဖစ္ေနၿပီး ေစာင့္စည္းအပ္တဲ႔ လူ႔က်င့္ ဝတ္ကို မလိုက္နာႏိုင္မွေတာ့ ဘာ မ်ားသံုးစားလို႔ရေတာ့မွာလဲ။ လူငယ္ ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား စီးပြားေရး သမားေတြရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ေနတာ ကေတာ့ ဗယ္လ္လင္တိုင္းေဒးက သက္ ေသပါပဲ။ ဗယ္လ္လင္တိုင္းေဒးကို ဗန္းျပၿပီး တလြဲဆံပင္ေကာင္း ေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ေနရရဲ႕။ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအေပၚ တလြဲစီး ေမ်ာေနၾကတာကို ကြၽန္မစိတ္မ ေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ။ ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ တလြဲဆံပင္ေကာင္း သူနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ရဖူးတာမဟုတ္လား။ ဟို အရင္ငယ္ငယ္က ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္ ကြၽန္မေမြးေန႔ဟာဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ ျခင္းအတိ။ ကြၽန္မတို႔ျမန္မာျပည္မွာ ဗယ္လ္လင္တိုင္းေဒးဆိုၿပီး ေခတ္စားလာ တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္မရာႏႈန္းျပည့္ မေပ်ာ္ရႊင္ရေတာ့ပါဘူးေလ။ အဲဒါ လည္း ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္မိတဲ႔ ေမာင့္ ေၾကာင့္ေပါ့။ ဗယ္လ္လင္တိုင္းေဒးနဲ႔ ရက္လာတူတဲ႔ ကြၽန္မေမြးေန႔ေလးက ဓားစာခံျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ေမြးေန႔ ေရာက္တိုင္း အတိတ္ကအရိပ္လိုပါပဲ။
(၂)
ၿပီးခဲ့တဲ႔၂ဝဝ၅ခုႏွစ္က ကြၽန္မ အသက္၂၁ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ေမာင္ ေပးခဲ့တဲ႔ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အတြက္ ကြၽန္မအလြန္ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ေပ်ာ္ ရႊင္ျခင္းရဲ႕အေနာက္မွာ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲမႈေတြကပ္လ်က္ပါလာမယ္ လို႔ ကြၽန္မမေတြးမိခဲ့ဘူး။ ေမာင့္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္မစိတ္ဒုကၡျဖစ္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္ လား။ ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔တုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ကြၽန္မခုထိျမင္ ေယာင္ေနမိတုန္း။ အေဆာင္မွဴးက ဖုန္းလာတယ္ေျပာလို႔ ကြၽန္မဖုန္းသြား ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ေမာင္ျဖစ္ေနတယ္။
”ဟယ္လို . . မႈံေရ ၊ မနက္ျဖန္ မံႈ႔ကို ေမာင္လာေခၚမယ္သိလား။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္လည္း ေမာင္ စီစဥ္ထားတယ္ မံႈ”
”အိုေကပါေမာင္၊ မနက္၉နာရီ ေလာက္ မံႈအသင့္ျပင္ထားလိုက္မယ္ သိလား”
ကြၽန္မနာမည္က မံႈနံ႔သာေလ။ ေမာင္က မံႈလို႔အဖ်ားဆြတ္ၿပီးေခၚ ေနက်ေပါ့။ မိန္းကေလးတို႔သဘာဝ ကိုယ္ခ်စ္ရသူက ဂ႐ုတစိုက္ရွိတာကို လူတိုင္းမက္ေမာၾကတာမဟုတ္လား။ ကြၽန္မလည္း ပုထုဇဥ္မိန္မသားပဲ။ ပီတိ ျဖစ္လိုက္မိတာအလြန္။ အဲဒီည က အိပ္မက္ထဲအထိ ေမာင္ကပါ လာေလရဲ႕။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မအလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ ထားလိုက္တယ္။ ေမာင္က အလုပ္ ႐ႈပ္ေနလို႔တဲ႔။ ၁ဝ နာရီေလာက္မွ ကြၽန္မေစာင့္ေနတဲ႔ အေဆာင္ေရွ႕ ကိုေရာက္လာတယ္။ ပထမဆံုး ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားျဖစ္တယ္။Dagon Center မွာ ကြၽန္မအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ လိုက္ဝယ္ေပး အၿပီး ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ေမာင္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကိုေခၚ သြားခဲ့တယ္ ။ ဟိုတယ္တစ္ခုရဲ႕ေရွ႕မွာ ဖြင့္ထားေပမယ့္ ကြၽန္မကေတာ့ ဘာ ရယ္မေတြးမိပါဘူး။ ကြၽန္မဟမ္ဘာ ဂါစားေနတုန္းေမာင္က ”ခဏေနာ္” ဆိုၿပီးထသြားတယ္ ။ ျပန္ေရာက္လာ ေတာ့ ေမာင့္လက္ထဲမွာနံပါတ္နဲ႔ ေသာ့တစ္စံုပါလာေလရဲ႕။ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္းပဲေမးလိုက္တယ္။ ေမာင့္ စကားေတြကေတာ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ေဝ႔လို႔ဝိုက္လို႔။ ကြၽန္မလဲစိတ္မရွည္ တဲ႔အဆံုး
”ေမာင္ကကြၽန္မနဲ႔အတူေန ခ်င္လို႔ ဒီကိုေခၚလာတာလား”
”မရယ္ ခုေခတ္မွာစံုတြဲတိုင္း ဗယ္လ္လင္တိုင္းဆို ဒီလိုပဲျဖတ္သန္း ေနၾကတဲ႔ဟာ”
”ေတာ္ေတာ့ေမာင္ ဒီေန႔က ကြၽန္ မေမြးေန႔၊ အလုပ္လည္းပိတ္တာမို႔ ေမာင္နဲ႔လိုက္ခဲ့တာ။ ဗယ္လ္လင္တိုင္း ဆိုတာ ကြၽန္မရင္ထဲမွာမရွိဘူးေမာင္”
”မက ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚကို ဒါေလးေတာင္ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ ဘူးေပါ့ ။ ဘာလဲအပ်ိဳစင္ဆိုတဲ႔ဂုဏ္ကိုထိန္းသိမ္းထားခ်င္တယ္ေပါ့”
ေမာင္ကရြဲ႕ေစာင္းေစာင္း ေျပာ လာတယ္ ။ ကြၽန္မလည္းျဖစ္ေပၚလာ တဲ့ ေဒါသစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေျပာ လိုက္တယ္။ အျခားဝိုင္းေတြကလည္း လွည့္ၾကည့္လာၿပီေလ။
”ကြၽန္မကျမန္မာမိန္းကေလး။ လက္မထပ္ရေသးခင္မွာ အပ်ိဳစင္ ဘဝထက္ပိုၿပီး ဘာကိုမ်ားမက္ေမာ ရမွာလဲေမာင္”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေမာင့္ကို ထားခဲ့ၿပီး ကြၽန္မဆိုင္အျပင္ေျပးထြက္ ခဲ့တယ္။ တကၠစီငွားၿပီးျပန္လာခဲ့ တယ္။ ေမာင့္ကို လံုးဝျပန္လွည့္မ ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့။
(၃)
ကြၽန္မဟာနယ္ကလာၿပီး ရန္ ကုန္မွာ ႐ုန္းကန္ေနရသူ။ တစ္ဖက္က အေဝးသင္တက္ရင္း ကုမၸဏီတစ္ခု မွာ အေရာင္းဝန္ထမ္းလုပ္ေနသူပါ။ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း တစ္လွည့္ဆီေျပာင္း လဲၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဆိုတဲ႔ဂုဏ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္နဲ႔ေဝးခဲ့ ရတယ္။ ေမာင့္ကိုကြၽန္မသိပ္ခ်စ္မိခဲ့ ေတာ့ ႏွလံုးသားဒဏ္ရာက ေတာ္ ေတာ္နဲ႔မက်က္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခ်စ္ ဒဏ္ရာကို အလုပ္နဲ႔ကုစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ပဲ ရာထူး ေတြတစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တက္ခဲ့ တယ္။ အခုဆို ကြၽန္မဟာ ကုမၸဏီရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ မားကက္တင္းမန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီေလ။ အရြယ္ေတာ္လည္း တစ္ဆိတ္ဟိုင္းခဲ့သလို ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ ခဲ့ဖူးတဲ႔ေမာင္ဟာလည္း ကြၽန္မဘဝထဲ မွာ လံုးဝမရွိေတာ့။ အနယ္ထိုင္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔ ကြၽန္မႏွလံုးသားဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွလက္ခံႏိုင္ဖို႔မလြယ္ကူ ေတာ့။ နယ္မွာေနတဲ႔အေမ့ကို ရန္ ကုန္မွာေခၚထားႏိုင္တဲ႔အေျခအေန မွာ ကြၽန္မပို၍လံုၿခံဳလာသလိုခံစား ရတယ္။ လူကရင့္က်က္လာေလ အခ်စ္နဲ႔ေဝးကြာေလေလ။ ဒီလိုအျဖစ္ မ်ိဳး ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ေနတဲ႔ခံစားခ်က္မ်ားလားမသိ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အေမစိတ္ ခ်မ္းသာေအာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမလား စဥ္းစားမိတယ္။
”ငါ့သမီးရယ္၊ သမီးလည္း ရင့္ က်က္ေနၿပီပဲ။ လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ လိုတယ္ကြယ့္။ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း အေမမရွိရင္ အိမ္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေန ေတာ့မေပါ့။ သင့္ေတာ္သူေတြ႔ရင္လဲ လက္ထပ္ဖို႔စဥ္းစားပါကြယ္”
အေမက ကြၽန္မကို သားအမိႏွစ္ ေယာက္ စကားလက္ဆံုက်တိုင္း အၿမဲလိုလိုတိုက္တြန္းတတ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔႐ံုးရဲ႕ေၾကာ္ျငာဌာနက ေၾကာ္ ျငာမန္ေနဂ်ာက ကြၽန္မကိုလက္ထပ္ ပါရေစတဲ႔။ သူ႔အမည္က သူရႏိုင္။ ခြင့္ေတာင္းထားတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ကြၽန္မလည္း စဥ္းစားဦးမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ သူကလည္း တဂ်ီ ဂ်ီရယ္။ အခ်ိန္ရတိုင္းကိုေမးေန တတ္တာ။ ဒါေတာင္ ကြၽန္မနဲ႔ဌာန ခ်င္းမတူလို႔။ အလုပ္သေဘာအရ ကြၽန္မလည္းခရီးထြက္ရတတ္သလို သူကလည္းေၾကာ္ျငာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခရီးထြက္ရတဲ႔အခါရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခရီးစဥ္ထြက္ရတာ ခ်င္းမတူပါဘူး။ သူကဧရာဝတီတိုင္းဘက္ ေရာက္ ေနရင္ ကြၽန္မကမေကြးဘက္ေရာက္ ခ်င္ေရာက္ေနတတ္တာေလ။ကိုသူ ရႏိုင္က မၾကာခဏလိုက္ပို႔တတ္ ေလေတာ့ ကြၽန္မအေမနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးေနပါၿပီ။ ကြၽန္မကလည္း အေမ့ကိုမညာတတ္ေတာ့ အကုန္ ေျပာျပထားတယ္။ အေမကလည္း ကြၽန္မနဲ႔သေဘာတူထားေလရဲ႕။ ဒီႏွစ္ ကြၽန္မတို႔႐ံုးက ႏွစ္ကူးအထိမ္း အမွတ္နဲ႔ ေခ်ာင္းသာကိုလိုက္ပို႔တယ္။ သိတဲ႔အတိုင္းပဲ။ ကိုသူရႏိုင္လည္း ပါတယ္ေလ။ တဂ်ီဂ်ီလုပ္လြန္း တဲ႔သူ႔ကို ကြၽန္မကတိေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို ကြၽန္မအသက္ ၃၃ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္မဟုတ္လား။
”ကြၽန္မေမြးေန႔ေက်ာ္ၿပီးရင္ ေသခ်ာတဲ႔အေျဖတစ္ခု ေပးပါ့မယ္ ကိုသူရႏိုင္။ ႏွစ္လေလာက္ေတာ့ သည္းခံေပးပါဦးရွင္”
(၄)
ဒီေန႔ ကြၽန္မေမြးေန႔။ မနက္ပိုင္း ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကိုဆြမ္း ခ်ိဳင့္ပို႔လိုက္တယ္။ မေရာက္ျဖစ္တာလည္းအေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔ ေရႊတိဂံု ဘုရားကို အေမနဲ႔အတူထြက္လာ ခဲ့တယ္။
”သမီးေရ ၊ သမီးနံ႔သာ။ ဟိုမွာ ေမာင္သူရမဟုတ္လား”
အင္းယားလမ္းနဲ႔ဓမၼေစတီလမ္း ဆံုမီးပြိဳင့္မွာ ကားပိတ္ေနတုန္း ကြၽန္မအေမ့အသံေၾကာင့္ ကြၽန္မ လွမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကိုသူရႏိုင္မွ ကိုသူရႏိုင္အစစ္။ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ရဲ႕ခါးကိုဖက္ၿပီး သစ္သီး တန္းနားက မိုတယ္တစ္ခုထဲကို ၿပံဳးရႊင္စြာဝင္သြားတာကို ကြၽန္မျမင္ လိုက္ရတယ္။
”ဟုတ္တယ္အေမ”
အေမ့ကိုျပန္ေျဖရင္း ကြၽန္မ မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ မိုတယ္ ရဲ႕မ်က္ႏွာစာက
”ံHappy Valetine’s Day, Special Discount” ဆိုတဲ႔ စာတန္းေလးက ကြၽန္မကို ေလွာင္ ရယ္ေနေလရဲ႕။
မိုးယံဝင့္ထည္
