က်ဳပ္ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားဘဝ နန္းေရွ႕ဘားမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေသာက္ၾကေတာ့ အရက္ခြက္ကို ေမာ့ခ်ၿပီး ေဘးကေရခြက္ကို အျမန္ေကာက္ေမာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရခြက္မဟုတ္ အရက္ ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။ ႏွဲသံက တေတာ္ေတာ္ တတီတီ ျမည္ေနတယ္။ ပထမႏွစ္သင္တန္းသားရဲ႕အသံမို႔ တေတာ္ ေတာ္တတီတီ။ ေတာ္ၿပီ။ က်ဳပ္တစ္ကေနစၿပီး ေရတြက္ေန လိုက္တာ ၁၉၉၃အေရာက္မွာ ရပ္သြားတယ္။ ေတာ္ၿပီ။ အလွဴထမင္း ႐ံုမွာ က်ဳပ္ဝင္စားေတာ့ ဝက္သားတံုးႀကီးေတြ အဆီတဝင္းဝင္းနဲ႔။ ေတာ္ၿပီ။ က်ဳပ္ကိုေတြ႕ရင္ ၿပံဳးျပတတ္တဲ့ေကာင္မေလး သူ႔ဦးေလးႀကီးေတြက ရြာျပန္ပို႔လိုက္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။ ဒီအ ေၾကာင္းေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္။ ခ်က္ဆိုနား ခြက္က မီးေတာက္ရမယ္။ ေဟာဒီမွာ ၾကည့္။ (သူ႔ပါးစပ္ၿပဲႀကီး ကိုဟ၍ ျပသည္။) အံသြားေတြ တစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ေလာက္ပါ ရင္ေပးခဲ့ဦး။ ေတာ္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီလား။ ေတာ္ၿပီ။ လူႀကီးေတြဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဖတ္စာအုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ၿပီ။ ေဟာ လာျပန္ၿပီ။ ပထမႏွစ္သင္တန္း သားရဲ႕ ႏွဲသံတေတာ္ေတာ္တတီတီ။ ေတာ္ပါၿပီကြာ။ အိုင္းရစ္ပန္းမ်ားက ေဒၚလာ ၅၃.၉သန္းတဲ့။ ဗင္းဆင့္ဗင္ဂိုးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေလ။
ေတာ္ပါၿပီ ဗ်ာ။ ဒီနားေလးမွာ ၅ဝ တန္တစ္ရြက္မ်ား မေတြ႕မိလိုက္ၾကဘူးလား။ ငါးဆယ္တန္ေတာ့ မေတြ႕ပါဘူးကြာ။ ၅ဝဝ တန္တစ္ရြက္ေတာ့ ေစာေစာက ျမင္လိုက္တယ္။ ေတာ္ၿပီ။ ႀကီး ေတာ္ရဲ႕ႏြားေတြကို ေက်ာင္းခဲ့တာ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။ ဝါကိုပင္မဆိုရလို႔ ငိုၾကတဲ့မ်ားဒကာတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္တုံး ဘိုးကုရဲ႕။ ေတာ္ၿပီ။ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း အကုန္သိသြားရင္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းမေနဘူးလား။ ေဟာေျပာရင္းဆိုရင္း အရက္တစ္ခြက္ ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီ။ ေတာ္ပါၿပီ။ ညဥ့္ကနက္ၿပီ။ ၁၂ နာရီထိုးၿပီ။ ကင္း တဲမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၁၂ ခ်က္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားဘဝ နန္းေရွ႕ဘားမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေသာက္ၾကေတာ့ အရက္ခြက္ကို ေမာ့ခ်ၿပီး ေဘးကေရခြက္ကို အျမန္ေကာက္ေမာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရခြက္မဟုတ္ အရက္ ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။ ႏွဲသံက တေတာ္ေတာ္ တတီတီ ျမည္ေနတယ္။ ပထမႏွစ္သင္တန္းသားရဲ႕အသံမို႔ တေတာ္ ေတာ္တတီတီ။ ေတာ္ၿပီ။ က်ဳပ္တစ္ကေနစၿပီး ေရတြက္ေန လိုက္တာ ၁၉၉၃အေရာက္မွာ ရပ္သြားတယ္။ ေတာ္ၿပီ။ အလွဴထမင္း ႐ံုမွာ က်ဳပ္ဝင္စားေတာ့ ဝက္သားတံုးႀကီးေတြ အဆီတဝင္းဝင္းနဲ႔။ ေတာ္ၿပီ။ က်ဳပ္ကိုေတြ႕ရင္ ၿပံဳးျပတတ္တဲ့ေကာင္မေလး သူ႔ဦးေလးႀကီးေတြက ရြာျပန္ပို႔လိုက္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။
ဒီအ ေၾကာင္းေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္။ ခ်က္ဆိုနား ခြက္က မီးေတာက္ရမယ္။ ေဟာဒီမွာ ၾကည့္။ (သူ႔ပါးစပ္ၿပဲႀကီး ကိုဟ၍ ျပသည္။) အံသြားေတြ တစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ေလာက္ပါ ရင္ေပးခဲ့ဦး။ ေတာ္ၿပီ။ ေတာ္ၿပီလား။ ေတာ္ၿပီ။ လူႀကီးေတြဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဖတ္စာအုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ၿပီ။ ေဟာ လာျပန္ၿပီ။ ပထမႏွစ္သင္တန္း သားရဲ႕ ႏွဲသံတေတာ္ေတာ္တတီတီ။ ေတာ္ပါၿပီကြာ။ အိုင္းရစ္ပန္းမ်ားက ေဒၚလာ ၅၃.၉သန္းတဲ့။ ဗင္းဆင့္ဗင္ဂိုးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေလ။ ေတာ္ပါၿပီ ဗ်ာ။ ဒီနားေလးမွာ ၅ဝ တန္တစ္ရြက္မ်ား မေတြ႕မိလိုက္ၾကဘူးလား။ ငါးဆယ္တန္ေတာ့ မေတြ႕ပါဘူးကြာ။ ၅ဝဝ တန္တစ္ရြက္ေတာ့ ေစာေစာက ျမင္လိုက္တယ္။ ေတာ္ၿပီ။ ႀကီး ေတာ္ရဲ႕ႏြားေတြကို ေက်ာင္းခဲ့တာ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ ေတာ္ၿပီ။ ဝါကိုပင္မဆိုရလို႔ ငိုၾကတဲ့မ်ားဒကာတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္တုံး ဘိုးကုရဲ႕။ ေတာ္ၿပီ။ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း အကုန္သိသြားရင္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းမေနဘူးလား။ ေဟာေျပာရင္းဆိုရင္း အရက္တစ္ခြက္ ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီ။ ေတာ္ပါၿပီ။ ညဥ့္ကနက္ၿပီ။ ၁၂ နာရီထိုးၿပီ။ ကင္း တဲမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၁၂ ခ်က္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ေတာ္ၿပီ။ ဒီကိစၥ ကို ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ။ ေဟာ နားေထာင္စမ္းပါ၊ ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ိဳ႕တဲ့။ ေအးပါကြာ ေတာ္ၿပီ။
ေနမ်ိဳး
