“ေဒါင္ …ေဒါင္ …ေဒါင္ …ေဒါင္ ..ေဒါင္ ..ေဒါင္ ..”
အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာတဲ့ သံေခ်ာင္းေခါက္သံေၾကာင့္ ခပ္လွမ္း လွမ္းမွျဖစ္ေသာ္ျငား၊ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ တြတ္တိုးရယ္ေမာေနၾက ေသာ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ကူးေရးအဖဲြ႕ ႐ုတ္ ျခည္းၿငိမ္သက္သြားပံုက မီးကိုေရႏွင့္ ဖ်န္းျခင္းကမွ ရွဲခနဲ ျမည္ဦးမယ္။ သူ တို႔ေတြက အလုိက္တသိ နားလည္မႈ ရွိစြာ ၿငိမ္သက္သြားၾကတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္က ေအဝမ္း ႐ုပ္ ရွင္ၿခံႀကီးအတြင္းမွ ျမင္ခဲ့ေတြ႕ခဲ့ႀကံဳခဲ့ ဖူးတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကို ဒီေန႔မ်ား က်ဳပ္ လြမ္းမိခဲ့တယ္။
ကုန္းေမာ့နဲ႔ ေျမျပန္႔တို႔ကို သစ္ ရိပ္၊ ဝါးရိပ္တို႔က ၿခံဳသုိင္းရစ္ဝိုင္းေန ပံုက ငွက္ေက်းသာရကာေပ်ာ္စံရာ ၿမိဳင္ေဟမာႏွယ္ ..က်ယ္ေပ်ာ႐ႈမဆံုး ပံုက မွန္းဆေတြးၾကည့္ရင္ လြမ္းစရာ ေငးမိစရာ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရွစ္မုိင္က ေအဝမ္း႐ုပ္ရွင္ၿခံနဲ႔ စတူဒီယိုမ်ားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စိန္ေမာင္႐ုပ္ရွင္ ၿခံ၊ ပန္းသာ႐ုပ္ရွင္ၿခံ၊ မဟာဝိဇၨာဓိုရ္ ႐ုပ္ရွင္ၿခံ၊ သာဓု႐ုပ္ရွင္ၿခံ၊ နယူးဘားမား ႐ုပ္ရွင္ၿခံ၊ အဲဒီလို ႐ုပ္ရွင္ၿခံႀကီးမ်ားနဲ႔ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလာကႀကီးက အႏု ပညာအားၿပိဳင္၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ပရိသတ္ မ်ားရဲ႕ ထုတ္လုပ္ေရးကုမၸဏီနဲ႔ဒါ႐ုိက္ တာတို႔ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ဂုဏ္ သိကၡာအတြက္ ဂ႐ုစိုက္႐ုိက္ကူးၾက တဲ့ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာကာလတစ္ခုရွိခဲ့ ဖူးျခင္းက ဒီကေန႔ လြမ္းေမာစရာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္မ်ားက ဒါ႐ုိက္တာ ဟာ ႐ုိက္ကြင္းဘုရင္ေခတ္၊ ကုမၸဏီ မ်ားရဲ႕ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ႐ုိက္ကူးရ မယ့္ဇာတ္လမ္းအေပၚ ႏုိင္နင္းစြာ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားသင္ျပ႐ုိက္ကူးႏုိင္ျခင္း အတြက္ ငွားရမ္းတာဝန္ေပးခံရသူျဖစ္ သလုိ၊ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္စ႐ုိက္ အံဝင္လိုက္ဖက္မယ့္ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္း သား၊ မင္းသမီးကို စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ငွားရမ္းေစခုိင္းႏုိင္တဲ့ ပါဝါလည္းရွိ တယ္။ အခုေခတ္လို ေစ်းေခၚမင္းသား နဲ႔ အဆင္ေျပၿပီး၊ မင္းသားကား႐ုိက္ ရက္ေပးလို႔ ဒါ႐ုိက္တာျဖစ္ရတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ဘူး။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြဟာ ဒါ႐ုိက္တာေခတ္ကာလမွာ ဇာတ္ ေကာင္စ႐ုိက္နဲ႔ ဟန္ပန္ေလယူေလ သိမ္းကအစ ဒါ႐ုိက္တာရဲ႕ သြန္သင္ ၫႊန္ျပမႈအတုိင္း ႀကိဳးစားၾကရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ထုတ္လုပ္ေရးပိုင္ ရွင္ရဲ႕ မိသားစုလုိက္ ဝုိင္းဝန္းဖတ္ ၾကည့္တဲ့ စာေရးဆရာရဲ႕ လံုးခ်င္း ဝတၳဳကို ေခတ္အေျချပမႈနဲ႔ ပရိသတ္ ကို ေပးခ်င္တဲ့Message ရွိတဲ့ ဝတၳဳမ်ဳိးကို ဝယ္ယူၿပီး၊ အဲဒီေတာ့မွ ဒါ႐ုိက္ တာကို ငွားရမ္းတာဝန္ေပးတာ၊ ဒါ ႐ုိက္တာက ဇာတ္လမ္းကို ဇာတ္ၫႊန္း ေရးဆရာ လုိက္ဖက္ႏုိင္နင္းရာ ေရြး ခ်ယ္အပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကား႐ုိက္ ကူးမႈမွာ ဒါ႐ုိက္တာရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္႐ုိက္ ကူးမႈအခ်ိန္ကာလ ႐ႈတင္စရိတ္ကို ရွင္းရတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသား၊ မင္းသမီးကလည္း ဘယ္ႏွရက္ပဲေပး မယ္ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈမရွိ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဇာတ္ကားတစ္ကား ဟာ အနည္းဆံုးႏွစ္လသံုးလ တခ်ဳိ႕ ေျခာက္လ တစ္ႏွစ္ၾကာတယ္။ ဒါေပ မယ့္ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားကလည္း သူ တုိ႔ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမွာ တကယ့္ သဘာဝထဲက ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေန ေစမႈအတြက္ အထူးဂ႐ုစိုက္ၾကသလို သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းႏုိင္ျခင္း ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း နဲ႔ ေအဝမ္း႐ုုပ္ရွင္ၿခံထဲမွာ အကယ္ဒမီ မင္းသမီး ေဒၚဝါဝါဝင္းေရႊရဲ႕ “ဘဲ ဥမ” ဇာတ္ကားရဲ႕ ႐ုိက္ကြင္းကို ျပန္ သတိရမိတယ္။ ဟုိးတုန္းကေတာ့ မင္းသမီးဝါဝါဝင္းေရႊဟာ ခပ္သြယ္ သြယ္ ေခ်ာေခ်ာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ဆရာဦးသစ္ဦးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ႐ုပ္ ရွင္ ႐ုိက္ကြင္း ရွစ္မုိင္ ေအဝမ္းၿခံထဲ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေစ်းဆုိင္တန္းေလးရယ္။ ေစ်းသည္ ေတြရယ္။ အဲဒီေစ်းသည္ေတြထဲမွာ ဝါဝါဝင္းေရႊနဲ႔ စႏၵရားခင္ႏုႏုတို႔ကို ေစ်းသည္ေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ေနထုိင္မႈ သဘာဝပံုစံအတုိင္း ေတြ႕ လုိက္ရသလို ေစ်းလာဝယ္သူေတြရဲ႕ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားၾကားက ေအာ္ဟစ္ ေရာင္းေနၾကပံုက ရပ္ကြက္ ဟင္း ခ်က္စရာ ေစ်းတန္းေလးအတုိင္း၊ အဲဒီမွာ ေစ်းၿပိဳင္ေရာင္းရင္း ဝါဝါဝင္း ေရႊနဲ႔ စႏၵရားခင္ႏုႏုတို႔ စကားမ်ားၾက ပံု။ ေနာက္ထဘီတိုတုိနဲ႔ ေစ်းဆုိင္ေပၚ က ခုန္ဆင္းလာၿပီး ဖက္သတ္ၾကပံု၊ အဲဒီေနရာမွာ အကယ္ဒမီကင္မရာ မင္း ခ်စ္မင္းလူကလည္း မေျပာမျဖစ္ အမွတ္တရရွိခဲ့တယ္။ ကင္မရာမင္း ခ်စ္မင္းလူဟာ အႏုပညာကို သဘာဝ တရားနဲ႔ ျမင္သိခံစားစိတ္ရွိၿပီး အင္ မတန္ကင္မရာျမင္ကြင္းအယူအဆ ကို ဆန္းသစ္အျမင္ ျဖစ္ေစခ်င္သူလို႔ ဆိုရမယ္။ အဲဒီမွာ ဝါဝါဝင္းေရႊနဲ႔ စႏၵ ရားခင္ႏုႏုတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေျမ ႀကီးေပၚမွာ ဖက္သတ္ေနပံုကို ႐ုိက္ ကူးၿပီး ေဒၚဝါဝါဝင္းေရႊက အဲဒီဇာတ္ ကားမွာ သူ ကိုယ္တုိင္ ဒါ႐ုိက္တာျဖစ္ တာေၾကာင့္ ကိုခ်စ္မင္းလူဟာ စကား ကလည္း နည္းနည္းထစ္ေတာ့။
“အ ..အစ္မ ..အစ္မ .. က မိန္း ..မိန္းကေလးျဖစ္ေနလို႔ အခုလို သတ္တဲ့ပံုကို က် ..ကြၽန္ ေတာ္ ..႐ုိက္ ..႐ုိက္ခ်င္တာတစ္ မ်ဳိးရွိတယ္ဗ်။
ေဒၚဝါဝါဝင္းေရႊကလည္း အကယ္ဒမီမင္းသမီး ဒါ႐ုိက္တာတစ္ ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ မာန္မာနမရွိဘူး ဗ်။ အဲဒီမွာ …
“ေမာင္ေလး မင္းဘယ္လို႐ုိက္ ခ်င္တာလဲေျပာ ..”
“ဟိုေလ ..အ ..အစ္မက ကြၽန္ေတာ္ကို ဖက္ထား၊ ကြၽန္ေတာ္ က အစ္မမ်က္ႏွာကို ကင္မရာနဲ႔ ႐ုိက္ ရင္း လွိမ့္မယ္။ အဲဒါဆို အစ္မတို႔ ႏွစ္ ေယာက္ ဖက္ၿပီးသတ္ေနတာ၊ မ်က္ ႏွာေတြက အေပၚေရာက္သြားလုိက္ ေအာက္ေရာက္သြားလိုက္နဲ႔ တကယ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းမယ္ ..”
ဒါ႐ုိက္တာ ေဒၚဝါဝါဝင္းေရႊက လည္း ကင္မရာမင္း ခ်စ္မင္းလူရဲ႕ အႀကံÓဏ္ေပးမႈကို ခ်က္ခ်င္းသ ေဘာက်လက္ခံၿပီး၊ ကင္မရာမင္း ခ်စ္မင္းလူအႀကံျပဳတဲ့အတုိင္း ႐ုိက္ ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေျပာရဦးမယ္။ ကင္မရာမင္း ခ်စ္မင္းလူက ဝတယ္။ ဗုိက္ရႊဲတယ္။ မင္းသမီးေတြက ခပ္ သြယ္သြယ္ေတြ ဆိုေတာ့ ဖက္ၿပီးလွိမ့္ တဲ့အခါ ေဘးက တစ္ပတ္လည္ေအာင္ ဝိုင္းတြန္းေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ သ႐ုပ္ေဆာင္ ဒါ႐ုိက္တာ ေဒၚဝါဝါ ဝင္းေရႊရဲ႕ “ဘဲဥမ” ဇာတ္ကား ႐ုံတင္ ျပသေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ဳပ္ဒါေတြ ေျပာေနတာ။ တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ျမန္ မာ့ဗီဒီယို႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကို ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဝင္စားမႈနည္းလာ ၾကသလို ဒီေန႔႐ုံ ၁ဝဝ စီမံကိန္းေတြ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပမလဲ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ ဗီဒီယိုပဲျဖစ္ ျဖစ္၊ သ႐ုပ္တူ စ႐ုိက္တူ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာျဖစ္သလို တခ်ဳိ႕ လိမ္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ႐ုပ္ရွင္ၿခံႀကီးေတြ ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေတာ့ ျပည္သူေတြ ဝုိင္းျခာပတ္လည္မွာ ႐ုိက္ၾကရေတာ့ လက္သီးထိုးတာ၊ ကန္တာကအစ၊ မထိဘဲ သ႐ုပ္ေဆာင္ ျပေနမွန္းသိ ေနမွေတာ့ ပရိသတ္မ်ားရဲ႕ စိတ္မွာ ေပါ့ပ်က္ခဲ့ၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ လူဆုိတာ လိမ္ေနမွန္းသိရင္ အထင္ မႀကီးၾကတာအမွန္ပဲ။ အခုမင္းသား ေဝဠဳေက်ာ္ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၿခံလုပ္ ထားတယ္လုိ႔ ၾကားမိတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ခ႐ုိနီေျပာေျပာ အင္မတန္ ခ်မ္းသာတဲ့ ေငြရွင္ႀကီးေတြဟာ၊ ရသ မွ်ေျမကြက္ဝယ္ၿပီး စီတီးမတ္ခ္ကက္ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ပဲ စိတ္ကူးရွိၾကတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ေဘးမဲ့ဥယ်ာဥ္ၿခံႀကီး ေတြမွာ ဆက္တင္ေတြ ေဆာက္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးဖို႔ ႏုိင္ငံေတာ္က စီစဥ္ ၿပီး ငွားမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ကူးေရး အျပင္ ပရိသတ္မ်ားရဲ႕ အေႏွာင့္ အယွက္ကင္းကင္းနဲ႔ ႐ုိက္ကူးေရး အဆင္ေျပႏုိင္မယ္ထင္မိရဲ႕လို႔ ႏွစ္ ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္က ႐ုပ္ရွင္ၿခံႀကီးမ်ား နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ေခတ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို လြမ္း မိသလို တင္ျပလုိက္ရပါတယ္ဆိုပါ ေတာ့ဗ်ာ။ ။
ေအာင္ဟိဏ္း (က်ဳိက္ေထာ္)
