(၁)
”ဟယ္လို ေက်ာ္ေအးလား”
”ဟုတ္ကဲ့ ဘယ္သူလည္း မသိ ဘူး ခင္ဗ်”
”ႀကီးေမပါ။ သူရိန္ရဲ႕ အေမ ေလ”
”ေအာ္ ႀကီးေမ ေျပာပါ။ ဘာ ကိစၥရိွလို႔လဲ”
”မင္းသူငယ္ခ်င္း။ သူရိန္ရဲ႕ အေၾကာင္းေလး ႀကီးႀကီးကို စံုစမ္း ေပးပါ”
”ဘာျဖစ္လို႔လဲ ႀကီးႀကီး”
”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြယ္။ သူ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္။ ဘယ္လိုေန တယ္ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ပါ”
”ဟုတ္ကဲ့ႀကီးေမ သားစံုစမ္းၿပီးဖုန္းျပန္ဆက္ေပးပါ့မယ္”
”ေအာ္ ေအးေအး။ ဒါပဲေနာ္ သား”
ကြၽန္မသားအေၾကာင္း သိရ ေတာ့မယ္။ ကြၽန္မထင္ထားသလို မျဖစ္ေစဖို႔ဘဲ ဆုေတာင္းမိတယ္။
(၂)
”သားတကၠသိုလ္ မတက္ေတာ့ ဘူး”
”ဘာေျပာလိုက္တယ္ သား”
”သားအလုပ္ လုပ္ခ်င္တယ္ အေမ”
”သားရယ္ ဘာျဖစ္လို႔ အလုပ္ လုပ္ခ်င္ရတာလဲ”
”အေမပင္ပန္းတာကို မၾကည့္ ရက္ဘူး အေမ၊ သားေအာက္မွာလည္း ညီႏွစ္ေယာက္၊ ညီမတစ္ေယာက္ရိွ ေသးတယ္ေလ၊ သူတို႔အတြက္ သား အလုပ္လုပ္ပါရေစ အေမ”
”ဒီမယ္သား၊ အေမ့ကိုၾကည့္၊ အေမေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္၊ ေလာကႀကီးမွာ ပညာကအေရးႀကီး တယ္သား၊ ဒါေၾကာင့္ သား တကၠ သိုလ္ဆက္တက္ရမယ္၊ သားသူငယ္ ခ်င္းေတြလည္း တကၠသိုလ္တက္ၾက မွာပဲေလ”
”တက္ပါေစ အေမ၊ သူတို႔က ဘာသာရပ္တကၠသိုလ္၊ သားကဘဝ တကၠသိုလ္တက္မွာေလ”
”သားရယ္ အေမေျပာတာကို နာမလည္ေသးဘူးလား၊ ဘဝဆိုတဲ့ တကၠသိုလ္က ႐ႈပ္ေထြးလြန္းတယ္ သား၊ ဒါကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ အတတ္ပညာ အသိပညာေတြသားမွာ မရင့္က်က္ ေသးဘူး၊ သားတကၠသိုလ္ ဆက္ တက္ပါ သားရယ္”
ကြၽန္မနဲ႔သားႀကီး စစ္ေအးတိုက္ ပြဲတစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ဆယ္ တန္းေအာင္စာရင္းထြက္လာက တည္းကပဲ။ သားႀကီးက တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ခ်င္။ ကြၽန္မေဖ်ာင္းဖ် တိုင္း မျငင္းဆန္ေသာ္လည္း တက္ မယ္ဆိုေသာ အေျဖမေပးေသး။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ကြၽန္မပင္ပန္း မွာ ေၾကာက္လို႔တဲ့။ တကၠသိုလ္ဆက္ တက္ေစခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းထဲမွာ ဒီလိုသိတတ္မႈေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္။ သိတတ္လိမၼာတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သားႀကီးကို ပံုမွန္ဘဝထဲမွာ မ႐ုန္း ကန္ေစလို။ ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေသသြားတဲ့ ေယာက်္ားကို သတိရမိ သား။ သူသာရိွေသးရင္ သားကို တကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ ဒီေလာက္ ေျပာ စရာလိုမယ္ မထင္။
(၃)
အငယ္မက ဒီႏွစ္ ကိုးတန္း။ လာမယ့္ႏွစ္ ဆယ္တန္း။ ဆယ္တန္း ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း။ ေငြေၾကးက ကုန္ရဦးမယ္။ ကြၽန္မစဥ္းစားရက်ပ္ ပါဘိ။ လယ္ေလးဧကနဲ႔ အိမ္ေစ်းဆိုင္ ၾကား ေျပးလႊားေနရတာက မသက္ သာ။ လယ္ကလည္း အဆင္မေျပ။ စပါးမရ။ ပဲမရ။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းက မေကာင္း။ အိမ္ေစ်းဆိုင္ေလးရိွလို႔ ခံ သာေသးတယ္။ ေတြးရင္းေတြးရင္း ေခါင္းမူးလာသေယာင္။ ပတ္ဝန္း က်င္ကို သတိမထားမိ။
”အေမ…မ်က္ႏွာမေကာင္း ပါလား။ ေနမေကာင္းဘူးလား”
သားႀကီးကေမးရင္း ကြၽန္မနဖူး ကို လာစမ္းတယ္။ သားႀကီးရဲ႕လက္က ၾကင္နာမႈကို ကြၽန္မႏွလံုးသားက ခံ စားရတယ္။ သားႀကီးလက္ကို ကြၽန္မ လက္နဲ႔ ညင္ညင္သာသာေလးျပန္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။
”အေမဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သား။ အေမေနေကာင္းပါတယ္”
ကြၽန္မအသံ တိုးလ်ေနတယ္ ထင္တယ္။
”အေမလိမ္ေနတယ္။ အေမ ဘာျဖစ္ေနလဲ သားကို ေျပာျပပါ အေမ။ အေမ့အခက္အခဲေတြသားကို ေျပာျပပါအေမ”
”အေမဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သား ရဲ႕။ သားအေမ ဒီေန႔သားႀကိဳက္တဲ့ အမဲသားဟင္း ခ်က္ထားတယ္၊ ထမင္းစားရေအာင္”
သားႀကီးလက္ကိုဆြဲရင္း မီးဖို ေခ်ာင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္။ သားႀကီး မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္မေက်နပ္ သေယာင္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကြၽန္မအခက္အခဲေတြ သားႀကီး သိ လို႔မျဖစ္ဘူး။
တကၠသိုလ္မတက္ဘဲ ေနလိမ့္ မယ္။ သားႀကီးေရွ႕မွာ ၿပံဳးေပ်ာ္ေန မွျဖစ္မယ္။
(၄)
တကၠသိုလ္ေတြ ဖြင့္ေတာ့မွာပါ လား။ သားႀကီးဆီက အေျဖမသိရ ေသး။
”အေမ …အေမ”
”ဟဲ့ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေအာ္ေန တာလဲ။ အေမ မီးဖိုထဲမွာ”
”သား တကၠသိုလ္တက္မယ္ အေမ”
”သားတကယ္ေျပာတာလား”
”ဟုတ္တယ္အေမ။ ရြာေတာင္ ပိုင္းက ေက်ာ္ေအးနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္မယ္ အေမ။ စီးပြားေရးပညာရွင္ႀကီးျဖစ္ ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အေမ့ကို ျပန္ လုပ္ေကြၽးမယ္ အေမ”
”ရပါတယ္သားရယ္။ အေမက ငါ့သားတကၠသိုလ္တက္မယ္ဆိုရင္ပဲေပ်ာ္ေနၿပီ”
သားႀကီးက ကြၽန္မကို တကၠ သိုလ္ဆက္တက္မယ္ ေျပာေနေသာ္ လည္း တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ထားတဲ့ပံု ပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားႀကီးတကၠသိုလ္ တက္မယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မေပ်ာ္တယ္။ စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလး ေရၾကည့္မိ ေတာ့ က်ပ္သံုးသိန္း။ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္း၊ အေဆာင္စရိတ္၊ ထမင္း စရိတ္နဲ႔ စာရြက္စာတမ္းဖိုး တစ္လစာ ေတာ့ ေလာက္ေကာင္းပါရဲ႕။ သား ႀကီးတကၠသိုလ္ သြားရမယ့္ေန႔မတိုင္ မီ အမ်ဳိးေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ခိုင္း တယ္။ ပစၥည္းေတြလည္း ဝယ္ၿပီးၿပီ။
”အေမ့ကို သားကန္ေတာ့ပါ တယ္”
”အခုလိုမိဘကို သိတတ္တဲ့ ငါ့ သားလိမၼာေလး။ သြားေလရာ လာ ေလရာ ေဘးမသီရန္မခဘဲနဲ႔ ေခ်ာ ေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေရာက္ပါေစကြယ္။ သား စာကို ႀကိဳးစားေနာ္”
”ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ”
ဆုေပးေနရင္း မ်က္ရည္မက် မိေအာင္ ထိန္းရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း နဲ႔ ဝမ္းနည္းျခင္းကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ခံ စားေနရတယ္။ ထြက္သြားတဲ့ သား ႀကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ ရည္တစ္ပြင့္လက္ခနဲ။
(၅)
ကြၽန္မေလ သားႀကီး ရန္ကုန္ကို စသြားတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး တစ္ပတ္ ေလာက္ထိ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ မေပ်ာ္။ တစ္ပတ္ျပည့္ေတာ့ သားႀကီး ဖုန္းဆက္ေလရဲ႕။
”ဟယ္လို အေမ။ အေမေန ေကာင္းလား။ သား ဒီမွာအဆင္ေျပ တယ္ အေမ”
”ေအး အေမေနေကာင္းပါ တယ္။ ငါ့သားေကာ ေနေကာင္းလား။ က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္။ စာေတြ ေကာ လိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား”
”လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ အေမ။ သား ေနေကာင္းပါတယ္”
”သားပိုက္ဆံေကာ ေလာက္ရဲ႕ လား”
”ေလာက္ပါတယ္ အေမ။ သား သံုးတတ္ပါတယ္။ အေမဒါပဲေနာ္။ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္”
”ေအာ္ ေအးေအး သား”
အဲဒီလိုပဲ။ သားႀကီးက ပိုက္ဆံ အေၾကာင္းေျပာတိုင္း ဖုန္းခ်သြား တတ္တယ္။ အေမ့ကို ဂ်ီမက်။ မေန ႏိုင္တဲ့အဆံုး ကြၽန္မကပဲ ပိုက္ဆံလႊဲ ေပးရေတာ့တယ္။ ကြၽန္မပိုက္ဆံလႊဲ ေပးရင္ေတာ့ ယူတယ္။ လိုတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မေတာင္းဖူးဘူး။ ဒါေတာင္ လယ္ေတြေရာင္းၿပီး ကြၽန္မ စပါးရိတ္၊ ေကာက္စိုက္လိုက္ေနတယ္ဆိုတာ သိရင္ေတာ့ တကၠသိုလ္ ဆက္မ တက္ပဲ ျပန္လာမွာလား မေျပာတတ္။ ဒီလိုနဲ႔ သားႀကီး ပထမႏွစ္ၿပီးခဲ့ၿပီ။ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ႏွစ္လံုးမွ ပိုက္ဆံ သံုးေလးသိန္းသာ လႊဲေပးခဲ့ရတယ္။
(၆)
ဒီႏွစ္အငယ္မ ဆယ္တန္း။ သမီးကိုလည္း တစ္ႏွစ္တည္း ႏွစ္ခ်င္း ေပါက္ ေအာင္ေစခ်င္မိတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ေဘာ္ဒါထားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ တယ္။ စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးၾကည့္မိ ေတာ့ က်ပ္ေလးသိန္း။ လယ္ေရာင္းရ တဲ့ ပိုက္ဆံကလည္း သီးႏွံ႐ႈံးလို႔ ျပန္ ဆပ္ရတာနဲ႔ ကုန္ၿပီ။ ကြၽန္မလက္က ကြၽန္မနားကို အလိုလို ေရာက္သြား တယ္။ နားကပ္ေပါင္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ သိန္း။ ေပါင္းေျခာက္သိန္း။ ေဘာ္ဒါ ေၾကးက ရွစ္သိန္း ။ ေသတၱာ ဘာညာ ဝယ္မွာျခမ္းမွာနဲ႔ ပိုက္ဆံက်ပ္သံုးသိန္း ေလာက္က လိုေနၿပီ။ ကြၽန္မဘာလုပ္ ရမွန္းမသိေတာ့။ စဥ္းစားလို႔မရေသး။ သားႀကီးဆီမွဖုန္းဝင္လာတယ္။
”အေမ သားပိုက္ဆံက်ပ္ေလးသိန္း လႊဲလိုက္တယ္။ အဲဒါအေမ သြား ထုတ္လိုက္ေနာ္။ သားအေရးႀကီး ေန လို႔ သားဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္”
ကြၽန္မဘက္က ဘာမွျပန္ေျပာ ခ်ိန္ မရလိုက္။ ဖုန္းျပန္ေခၚေတာ့ စက္ပိတ္ထားသည္တဲ့။ ပိုက္ဆံလိုေနခ်ိန္ ရတဲ့အတြက္ စိတ္ေအးသြားရတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ဘဏ္က ပိုက္ ဆံထုတ္။ သမီးကို ေဘာ္ဒါသြားအပ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လယ္သံုး နာရီထိုးေနၿပီ။ အနားယူမယ္ႀကံလိုက္ ေတာ့ သားႀကီးအေၾကာင္း ေတြးမိ ျပန္တယ္။ သားႀကီးပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ ကရသလဲ။ သားႀကီး မေကာင္းတဲ့လုပ္ ငန္းေတြ လုပ္ေနတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ ပါဘူးေလ။ သားႀကီးက ဒီလိုလူစားမွ မဟုတ္တာ။ ညေတြ ေန႔ေတြက ရွည္ လြန္းလိုက္တာ။ ဖုန္းလာတိုင္း ေက်ာ္ ေအးဖုန္းမွတ္လို႔ ေျပးေျပးကိုင္ရတာ အေမာ။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ ၾကာေတာ့ သားႀကီးအေပၚစိုးရိမ္မႈ ေတြက ပိုတိုးလာတယ္။ သားႀကီးရယ္ အေမ ရင္ေမာရပါဘိ။
(၇)
”ကလင္…ကလင္…ကလင္”
ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ကြၽန္မက မီးဖိုထဲက အေျပးအလႊားေျပးထြက္ လာတယ္။
”ဟယ္လို”
”ဟယ္လို ႀကီးေမလား။ သား ေက်ာ္ေအးပါ။ ႀကီးေမ စံုစမ္းခိုင္းတဲ့ သူရိန္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္လို႔ပါ”
”ေျပာေလ ေက်ာ္ေအး”
”သူစာလည္း ႀကိဳးစားတယ္။ အားကစားလည္းလုပ္တယ္။ စည္းကမ္း ရိွရိွေနတယ္။ ပိုက္ဆံကို နည္းနည္း ပဲသံုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညက်ရင္ ညဥ့္ နက္မွ အေဆာင္ျပန္လာတတ္တယ္”
ဘုရား ဘုရား … ကြၽန္မ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ။ ကြၽန္မ ရင္ေတြ ပူလာတယ္။ ကြၽန္မထင္ထား သလို ျဖစ္ေနၿပီလား။ ဖုန္းကိုင္ထား တဲ့ လက္က မၿမဲခ်င္ေတာ့။ မနည္း ထိန္းေနရတယ္။
”ဒီလိုႀကီးေမေရ။ ေကာ္ဖီဆိုင္ မွာ ညပိုင္းအလုပ္ဝင္လုပ္တယ္တဲ့”
”ဟူး” …ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သားႀကီးရယ္။ ေက်ာ္ေအး ဘာေတြ ဆက္ေျပာလို႔ ေျပာမွန္းလည္း မၾကားမိေတာ့။ ဖုန္းဘယ္အခ်ိန္ခ် သြားမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ကြၽန္မသား ႀကီးအတြက္ စိတ္ေအးသြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္လို႔ ေစာေစာထဲ ကတည္းက ေျပာထားပါလား သား ရယ္။ အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ အေမ့ အတြက္ အလုပ္လုပ္တာကိုဖုံးထားတဲ့ သားႀကီး။
”အေမ အေမ အေမ့သားကို ထြက္ၾကည့္ပါဦး”
သားႀကီး အသံပါလား။ ကြၽန္ မအသားကို ဆြဲဆိတ္ၾကည့္တယ္။ နာတယ္။ ဟင္ ဒါဆို အိပ္မက္မဟုတ္ ဘူးေပါ့။ ကြၽန္မသားႀကီး အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ေနၿပီေပါ့။ သားႀကီးျပန္လာၿပီ ေပါ့။ ကြၽန္မအိမ္ေရွ႕ကို ေျပးထြက္ သြားတယ္။ သားႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၾကည့္လို႔။ ကြၽန္မသားႀကီးကို ေျပး ဖက္လိုက္တယ္။
ဒီညေကာင္းကင္မွာ လမရိွေပ မယ့္ ကမၻာေျမလင္းေနေလရဲ႕။
ေနေဆာင္း
