မာန္ဖီရင္းနဲ႔
လည္ဆံေမြး ခပ္ၾကြားၾကြား
လက္သည္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႔
ေဆာ့ကစားေနခဲ့တယ္။
ဝဲပ်ံေနေလတဲ့ ညဥ့္ငွက္
နတ္မ်က္စိရမၼက္အစြမ္းနဲ႔ရွာေဖြ
ေအာ္ဟစ္သံ ဆူညံေဝခဲ႔တယ္။
‘သမၼာ’ဆိုတဲ႔စကား
နာတာရွည္အေမ့ေဖ်ာက္ခံရင္း
ေရႀကီး
ေရနစ္
လူေဟာင္း
လူသစ္
ငလ်င္ေတြထထဟစ္တဲ့ည။
အ႒ာရသပညာထက္
လက္မတင္လႊဲတတ္ရင္ ဆရာ
အေႏၲဝါသိကေမြးျမဴလို႔
အဲဒီညေတြမွာေပါ့
ဖဲထီးကိုအမည္းေရာင္ဆိုးရင္း
ညဟာညဥ့္နက္ေနခဲ႔တယ္
အလင္းေရာင္ထက္
တပ္မက္မႈက
အိပ္ေမာက်ေကာင္းေနဆဲ။
သားလမင္း(ၿမိဳ႕သာ)
