က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ မသက္ေဆြတို႔ ႏွစ္ ေယာက္စလံုးမွာ မိဘမ်ား မရွိၾကေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္ထက္ အသက္မ်ားစြာႀကီး၍ အေတြ႕အႀကံဳေတြမ်ားလွေသာ ဆရာ ႀကီး ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ကိုသာ အစ္ကိုႀကီးလို၊ အဖလို မွတ္ယူေနရပါ ေတာ့သည္။
မၾကာခဏ သူ႔ဆီေရာက္သည္။ စားဦးစားဖ်ားေလးမ်ား၊ ေပၚဦးေပၚ ဖ်ား သီးႏွံေလးမ်ား ယူသြားလွ်င္ ဝမ္းသာအားရစြာ ၿပံဳးေနေသာ သူ႔ မ်က္ႏွာမွ ေမတၱာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ တို႔တစ္ဝႀကီး ခံစားမိရပါေတာ့သည္။ သည္ေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္ရွိၿပီး ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္မိသည္ႏွင့္ သမီး မစိုးကိုတြဲစရာမလိုဘဲ တစ္ေယာက္ တည္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာေသာ ဆရာႀကီးက အသက္ ၉၇ ႏွစ္ဟု ေျပာလွ်င္ ယံုႏိုင္စရာ မရွိ။
”အစ္ကိုေလးက ဒီႏွစ္မွာ ပိုၿပီး က်န္းမာလာသလိုပဲ”ဟု ေျပာေတာ့ သူကၿပံဳးေနသည္။
”က်န္းမာေရးကေတာ့ ေကာင္း ပါတယ္ဗ်ာ။ နည္းနည္းေလး လမ္း ေလွ်ာက္တာနဲ႔ ေမာတယ္”ဟု ဆို သည္။
”တျခားလူႀကီးေတြ အသက္ ၉ဝ ဆိုရင္ ထိုင္ခက္၊ ထခက္၊ လမ္း ေလွ်ာက္ခက္နဲ႔ လူတြဲေနရၿပီ”ဟု ေျပာေတာ့ သူကေခါင္းညိတ္သည္။
”အစ္ကိုေလး အခုဘာလုပ္ေန လဲ”
”စာဖတ္ေနတာဗ်။ သားႀကီးက ဘာသာျပန္စာအုပ္ ခုနစ္အုပ္တြဲ ယူလာေပးတယ္”
”မ်ားလွခ်ည္လား။ ဘာစာအုပ္ ေတြလဲ”
”ဟႏိြဳင္းဆိုတဲ့စာအုပ္ပါ။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေရးထား တာ။ အရင္က ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲ ႏွစ္အုပ္ ဖတ္ဖူးတယ္။ အခုသားက အတြဲလိုက္ႀကီး ယူလာလို႔ အစက ျပန္ဖတ္ေနမိတယ္”
”ဘာအေၾကာင္း ေရးတာလဲ။ ဗီယက္နမ္သမိုင္းလား”
”သမိုင္းဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ဇာတ္ လမ္းလည္း ဆင္ထားတယ္”
”ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာဘုရင္ေတြ လက္ထက္က ဥေရာပကနယ္ခ်ဲ႕လာ တဲ့ လူေတြ အာရွတိုက္ကို အၿပိဳင္ အဆိုင္ ေရာက္လာၾကတာ မဟုတ္ လား”
”အဲဒီအခ်ိန္က ဗီယက္နမ္ကို ျပင္သစ္က အရင္ေရာက္ေနခဲ့တယ္ ေလ။ အဲဒီကို အေမရိကန္ ဆီနိတ္ တာမိသားစုက ေရာက္သြားတဲ့ အေၾကာင္းပါ”
”သူတုိ႔ဆီက ျပတိုက္မွာ ျပထား ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သား႐ိုင္းတိရစၧာန္ အေကာင္ႀကီးေတြကို လိုက္ရွာၾက၊ ပစ္ၾကခတ္ၾက၊ အ႐ိုးေတြယူၾက၊ အေကာင္ေပါက္ေလးေတြရရင္လည္း အရွင္ယူသြားၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို သမိုင္းျပကြက္ေတြနဲ႔ ေရးတာပါ”
”လူေတြစိတ္ဝင္စားေအာင္ အေမရိကန္ဆီနိတ္တာရဲ႕ သားနဲ႔ ဟႏြိဳင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ ဇာတ္လမ္းလည္း ေရးထားတယ္”
စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာေနရာမွ ေခတၱနား၍ အသက္႐ွဴေနသည္။ သူ႔ မ်က္လံုးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ မရွိ။ ေရွ႕တူ႐ူထရံကို ေငးေနသည္။
”တတိယတြဲမွာ ဟႏြိဳင္းသူေလး နဲ႔ အေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရၿပီး ညက အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ဘူးဗ်”သူအာ႐ံုျပတ္သြားမွာစိုး၍ စကားဝင္မေထာက္ရဲဘဲ ေစာင့္ေနရ သည္။
”အိပ္ရာေဘးမွာ စာအုပ္ကိုခ် ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တု႔ိႏိုင္ငံ ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ရ တဲ့ဘဝကို စိတ္ကေရာက္သြားတယ္”
ခင္ဗ်ားလည္း ဖတ္ဖူးသားပဲ။ ေရႊကိုယူသည္၊ ေငြကိုယူသည္။ ၿပီး ေတာ့ လူကိုပါယူသည္ ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ ေတြကို ခ်စ္တီးေတြ ျမန္မာျပည္ကို ကြၽန္ျပဳခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းအတိုင္းေပါ့ ဗ်ာ။ အေရွ႕တိုင္းတစ္ခုလံုး ဥေရာပ သားေတြ ေစာ္ကားခဲ့တာေတြ ေတြး မိၿပီး အိပ္မရခဲ့ဘူး။
”တကယ္ေတာ့ အေရွ႕တိုင္း သားေတြက ေအးေအးေနတယ္။ ႐ိုး ႐ိုးေနတယ္။ ေလာဘနည္းတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြက ေလာဘ ေဒါသေမာဟေတြမ်ားတယ္။ စီးပြား ေရး အျမတ္ရဖို႔ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ဆို တဲ့ ေကာင္ေတြ”
”ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဆန္စပါးေတြ၊ သစ္ေတြ၊ ေရနံေတြသူတို႔ ထုတ္ယူ သြားၾကတာပဲ”စကားကို အရင္လို ဆက္တိုက္ မေျပာဘဲ ေခတၱရပ္ထားလိုက္ေသး သည္။
”ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းရင္းသား ေတြ အားလံုးကိုေတာ့ သူတုိ႔ကြၽမ္း က်င္တဲ့ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ ခံခဲ့ရတယ္။ စိတ္ဝမ္းေတြလည္း ကြဲခဲ့ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ”
ေနာက္ဆံုးမွ ဒို႔ဗမာသခင္ အ စည္းအ႐ံုးရဲ႕ စိတ္တူကိုယ္တူ ပူး ေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈရတဲ့ အခ်ိန္က်မွ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာက္ ေလွ်ာက္တိုက္ယူခဲ့ရတာပဲ”စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ၾကြလာ ေသာ ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ေလသံ က မာလာသည္။ မ်က္လံုးေတြ ဝင္း လက္လာသည္။
”ဘီအိုင္ေအတပ္ႀကီး မဖြဲ႕ခင္က ဒို႔ဗမာသခင္အဖြဲ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပါခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ အသက္ေတြ ႀကီးၿပီေလဗ်ာ။ ေနာက္လူေတြ အား လံုးညီညီၫြတ္ၫြတ္ရွိၾကဖို႔ပဲ ဆု ေတာင္းရေတာ့တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕က ေတာ့ အခုလည္း ေစာင့္ေနတယ္။ ေနာင္လည္းတစ္သက္လံုး ေစာင့္ ေနမွာပဲ။ ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲခံရမယ့္ ဘဝမေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတာပါပဲ”
တစ္ခ်ိန္က ဘီအိုင္ေအတပ္ဖြဲ႕ ဝင္ သခင္ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ငယ္ဘဝစိတ္ဓာတ္ကမေပ်ာက္ေသး။
”ဟုတ္တယ္ဗ်။ အသက္ကႀကီး လာေတာ့ လူငယ္ေတြ စိတ္ဓာတ္ခိုင္ မာေရး အားေပးဖို႔ပဲ ေတြးေနရပါ ေတာ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ ေတာ္ တတ္ႏိုင္တာက လူငယ္ေတြ စိတ္ထားမ႐ိုင္းၾကဖို႔ အႏုပညာအေမြ ေပးမယ္”
”တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ေတြ ခိုင္မာဖို႔ စာေတြေရးမယ္။ ဒါပဲ တတ္ ႏိုင္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ”
ဟုတ္ပါသည္။ မိသားစုမ်ား ျပဳစုမႈ ေကာင္းလို႔ အစ္ကိုေလး ‘လူ က်န္းမာေနသလို’
စာေတြဖတ္၊ ေတြး၊ ေရးေနေသာ စာေပစိတ္က ‘စိတ္က်န္းမာေရး’ကို ျဖစ္ေစသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အသက္ တစ္ရက္ပိုရွည္ စာတစ္ရြက္ပိုေရး ႏိုင္ေလ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးရွိေလျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွ ပါ၏။
ဆရာႀကီး ဗိုလ္ကေလးတင့္ ေအာင္ အသက္တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္အ ထိ အသက္ရွည္ပါေစ။ အသက္ရွည္ ပါေစ။
ေမာင္ေဆြသက္
