အိပ္ယာမွ လန္႔ႏုိးလာသည္ …။
ဤကဲ့သို႔ အိပ္ယာမွ လန္႔၍ လန္႔၍ ႏိုးသည့္ နံနက္ခင္းေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ၿပီ။ အိပ္ယာမွ ႏုိး သည္ႏွင့္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ ေသြး ေပါင္ခ်ိန္တုိင္း၊ ေသြးက်ေဆးေသာက္ ၿပီး အိမ္ေရွ႕လမ္းတေလွ်ာက္ ထံုးစံ အတုိင္း ေျခလွမ္း ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခန္း မပ်က္ မကြက္ လုပ္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ဳိး နံနက္စာစား၊ ကားလမ္းေတြ မပိတ္ ဆို႔မီ ျမန္မာႏုိင္ငံ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး ႐ုပ္ရွင္႐ုံသို႔ ကမန္းကတန္းေျပးေျပး လႊားလႊား သြားခဲ့ရသည္။ နံနက္ ၈ နာရီေက်ာ္လွ်င္ ႐ုံးသြား၊ ေက်ာင္း သြား၊ အလုပ္သြား ကားေတြ မ်ား လြန္းေသာေၾကာင့္ ၈ နာရီမထိုးခင္ အိမ္က ထြက္ႏုိင္ေအာင္ အလူးအလဲ ႀကိဳးစားရသည္။ တစ္ရက္မက။ ႏွစ္ ရက္မက လႏွင့္ခ်ီ၍ ၾကာခဲ့သည္။ သည္ေတာ့ …အိပ္ယာမွ လန္႔၍ ႏုိးတတ္သည္မွာ အက်င့္ျဖစ္၍ ေန ေတာ့သည္။
ယေန႔နံနက္တြင္လည္း အာ႐ုံ ပင္ မက်င္းေသး၊ ထံုးစံအတုိင္း အိပ္ ယာက လန္႔ႏုိးသည္။ ႏိုးလာသည္ႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး ႐ုပ္ရွင္႐ုံသို႔ သြား ရန္ အိပ္ယာေပၚမွာ ဆတ္ခနဲ ထိုင္ လုိက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ အားလံုး ၿပီး ခဲ့ေလၿပီ။ သြားရန္ မလိုေတာ့ပါ ေခ် …။
၂ဝ၁၈ ခုႏွစ္ ႐ုံတင္ျပသၿပီး ႐ုပ္ ရွင္ကားေပါင္း ၈၃ ကားကို ၾကည့္ခဲ့ ၿပီးၿပီ။ ထုိကားမ်ားထဲမွ ၂၅ အားကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ၾကည့္႐ႈခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ အမွတ္ေပးၾကရန္ လုပ္ငန္းသာ က်န္ေတာ့သည္။
က်န္အကဲျဖတ္ အဖဲြ႕ဝင္ေတြ သည္လည္း ေမာင္ေက်ာက္ခဲကဲ့သို႔ ပင္ ေနမထိ ထုိင္မသာျဖစ္ၾကရွာလိမ့္ မည္ ထင္သည္။ နံနက္ မိုးလင္းသည္ ႏွင့္ အိမ္မွ ေစာေစာထြက္၊ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ ႐ုပ္ရွင္ အစည္းအ႐ုံး ႐ုပ္ရွင္႐ုံ သို႔သြားၾက၊ နံနက္စာစား၊ တစ္ေန႔ ႐ုပ္ရွင္ႏွစ္ကား ၾကည့္႐ႈ အကဲျဖတ္ ေပးခဲ့ၾကရသည္။ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ ရက္ တစ္ေန႔ၿပီး တစ္ေန႔ ဒီမ်က္ႏွာ၊ ဒီလူေတြႏွင့္ ေတြ႕၊ စကားေတြေျပာ ၾက။ အတူတကြ စားေသာက္ၾက၊ အတူတကြ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ၾကရေသာ အခါ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သံေယာဇဥ္ မျဖစ္ဘဲ မေနႏုိင္ၾကေတာ့။ အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္ ၉ဝ နီးပါး ႐ုပ္ရွင္အတတ္ ပညာရွင္ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ား ပါ ဝင္ေနသလို က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ ျမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း အားခဲ၍ အကယ္ဒမီ စာရင္းဝင္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ ကားမ်ားကို အကဲျဖတ္ေပးေနၾကသူ မ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ထိုသူတို႔ က်န္းမာေရးအတြက္ အခ်င္းခ်င္း ေဆးဝါးအကူအညီ ေပးေနၾကသည္ ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ကိုယ့္အိမ္မွ စားစရာ၊ ငါးပိခ်က္၊ တို႔စရာ၊ သရက္ သီး၊ တမာခ်ဥ္၊ ငွက္ေပ်ာသီး စသည္ ျဖင့္ ယူလာၿပီး မွ်ေဝစားေသာက္ၾက သည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္ေပါင္း ေလး ဆယ္ဝန္းက်င္ရွိၿပီး အားလံုးလိုလို မပ်က္မကြက္လာေလ့ရွိၾကသည္။ အခ်ဳိ႕သာေရး၊ နာေရးကိစၥမ်ားကို အားနာပါးနာ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ႐ုပ္ရွင္ ကားေပါင္းမ်ားစြာကို အကဲျဖတ္ၾကည့္ ႐ႈေပးၾကရသည္။ လူၾကမ္းမင္းသား ကိုေဌးဝင္း၊ မင္းစိန္၊ ဒါ႐ုိက္တာ ဦး ခင္ေဇာ္ ..စသည့္ ခင္မင္သူတို႔၏ ေနာက္ဆံုးခရီးကိုပင္လွ်င္ ေမာင္ ေက်ာက္ခဲ မႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ေတာ့။ ႐ုပ္ ရွင္ေတြ ၾကည့္ေနျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ ေတြ ေရြ႕လ်ားသြားသည္။ ဝါသနာပါ ေသာ စာေပေဟာေျပာပြဲအခ်ဳိ႕ကို လည္း လက္လႊတ္လိုက္ရေလသည္ …။ ဘာတတ္ႏုိင္ပါေတာ့မည္နည္း …။
အခုေတာ့ ၿပီးသြားေခ်ၿပီ ..။
႐ုပ္ရွင္ကားေပါင္းမ်ားစြာကို အထပ္ထပ္ၾကည့္႐ႈၿပီး အကဲျဖတ္ အမွတ္စာရင္းမ်ား ေပးရေတာ့မည္။ မိမိတို႔ ေပးလိုေသာ မဲမ်ား အလဟ ႆမျဖစ္ေအာင္ (တစ္နည္းအားျဖင့္ မဲေတြ မျပန္႔ေအာင္) အဖဲြ႕ဝင္တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး ေဆြးေႏြးမႈ ျပဳလုပ္ခြင့္ ေပးထားသည္။ အားလံုး မၿပီးမီ တစ္ ပတ္ ဆယ္ရက္ခန္႔အလို အကဲျဖတ္ ပညာရွင္မ်ား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြး ေႏြးၾကသည္။ ညိႇႏႈိင္းၾကသည္။ သို႔ ေသာ္ တစ္စံုတစ္ဦးအတြက္ စည္း႐ုံး မႈမ်ဳိးကိုေတာ့ လုပ္ခြင့္မရွိ၊ အကဲျဖတ္ အဖဲြ႕ဝင္ အတတ္ပညာရွင္၊ အႏု ပညာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ဤ႐ုပ္ရွင္ ေလာကႀကီးတြင္ အနည္းဆံုး ႏွစ္ ေပါင္း ၃ဝ၊ ၄ဝ အခ်ဳိ႕ ၅ဝ၊ ၆ဝ နီး ပါး က်င္လည္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက သည္။ အေတြ႕အႀကံဳေပါင္းမ်ားစြာ ႀကံဳလာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွလံုးသား ရွိသလုိ ဦးေႏွာက္လည္း ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ က်က်နန ေဆြးေႏြးၾကၿပီး မွ်မွ်တတ ဆံုးျဖတ္၍ လွလွပပ အေျဖေပၚေပါက္လာလိမ့္ မည္ဟု ေမာင္ေက်ာက္ခဲ ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိသည္။
အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ ဝါရင့္သက္ႀကီးရြယ္အို မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ထားပါသနည္းဟု ေမးလာပါမူ တက္သစ္စ ႐ုပ္ရွင္လူ ငယ္မ်ား၊ မအားလပ္ေသာေၾကာင့္ဟု သာ ေျဖရပါမည္။ လူငယ္လူရြယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အလုပ္ေတြ မအားလပ္ၾကသူမ်ား၊ အကဲျဖတ္ မည့္ ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္ ပါဝင္ေန ၾကသူမ်ား မ်ားစြာ ပါဝင္ေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ လူရြယ္အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားက အဆဲခံရမွာ ေၾကာက္ၿပီး ေခါင္းေရွာင္ၾကသည္။ ဝါရင့္အသက္ႀကီးပညာသည္မ်ားက ေတာ့ ဆဲေတာ့မွ ဆဲၾကေစ ႐ုပ္ရွင္၏ အရိပ္ကို နားခိုခဲ့ၾကရေသာ ေက်းဇူး ကို ဆပ္ရန္ အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္မ်ား အျဖစ္ တာဝန္ယူလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္ ေလသည္။
သည္ႏွစ္က်မွ ႐ုပ္ရွင္ေလာက သားမ်ား ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ အစည္း အေဝးမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး တပင္တပန္း ေရးသားထားေသာ ထူးခြၽန္ဆုေပး စံ ခ်ိန္စံၫႊန္း လက္စဲြစာအုပ္ ထြက္ေပၚ လာသည့္အတြက္ ထူးခြၽန္ဆုႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး မ်က္ႏွာလိုက္၍ မရေအာင္၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္၍ မရ ေအာင္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ပါဝင္ေန သည္။ တစ္ဦးေကာင္းတစ္ေယာက္ ေကာင္း အမွတ္ေပး၍ မရ၊ အမ်ားက ဝိုင္းဝန္း၍ ဆံုးျဖတ္ရေသာ စနစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတင္းေပါက္ၾကား ရန္ ခက္ခဲသည့္နည္းတူ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူရန္လည္း အလြန္ခက္ခဲလွ သည္။
အားလံုးၿပီးသြားပါၿပီ။
အားလံုး ၿပီးသြားေသာ္လည္း အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္မ်ား၏ ရင္ထဲတြင္ သံေယာဇဥ္ အစို႔အေညႇာင့္ေလးမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ဖြယ္ ရွိပါသည္။ အခ်င္း ခ်င္း ေျပာၾက ဆုိၾက၊ စားေသာက္ၾက၊ တြတ္ထိုးၾက၊ အျငင္းပြားလုိက္ၾက ေနၾကသည့္အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို သူတုိ႔ အလြယ္တကူ ေမ့ပစ္၍ရမည္ မထင္။
ေမာင္ေက်ာက္ခဲသည္ပင္လွ်င္ နံနက္ အိပ္ယာထသည္ႏွင့္ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာ ျဖစ္လ်က္ရွိေလသည္။ ၈ဝ ေက်ာ္ အဘိုးႀကီးေတြေရာ ေနမွ ေနတတ္ၾကပါ့မလား။ ခါတုိင္းလို အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ႔ မေတြ႕ၾကရၿပီ မို႔ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ တသမ္းသမ္း တေဝေဝ ျဖစ္မ်ား ေနၾကမည္လား။ ၇ဝ ေက်ာ္ေတြကေရာ မည္သုိ႔ ရွိၾက မည္နည္း။ သားသမီး ေျမးေတြႏွင့္ စားရင္း ေသာက္ရင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး ႐ုပ္ရွင္႐ုံေရွ႕ ထမင္းစားေဖာ္ စားဖက္မ်ားကို သတိ ရေနၾကေလမည္လား။
ဒီဂ်စ္တယ္ေခတ္ေရာက္လာၿပီ မို႔ ဖလင္ေခတ္က အဘိုးႀကီးေတြ အဘြားႀကီးေတြ သံုးမရေတာ့ဘူးတဲ့ လား။ သူတို႔ အေတြ႕အႀကံဳ၊ သူတို႔ ဆည္းပူခဲ့သည့္ ပညာေတြက အံမဝင္ ခြင္မက်ေတာ့ဘူးတဲ့လား။ ေမးသူက ေမးေပလိမ့္မည္။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲက ေတာ့ သည္သို႔ မထင္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ၊ ၄ဝ၊ ၅ဝ ေက်ာ္ ေလ့လာဆည္း ပူးခဲ့ေသာ သူတို႔ ႐ုပ္ရွင္ပညာႏွင့္ သူတို႔၏ အေတြ႕အႀကံဳက တန္ဖိုးရွိ ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သူတုိ႔၏ အကဲ ျဖတ္မႈက အမွန္တရားႏွင့္ နီးစပ္ပါ လိမ့္မည္။ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ မာနေတြဟာ လူ႔ေလာကႀကီးအတြက္ အက်ဳိးမဲ့တရားေတြပဲ ဟူ၍ သိႏုိင္ ၾကေသာ သူတု႔ိအရြယ္ကိုက အလုိလို တန္ဖိုးရွိေနပါသည္။ ေလာဘ ေဒါသ မာနကင္းေသာ၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း မရွိေသာ ထုိသူတို႔ထံ မွ အမွတ္စာရင္းမ်ားကို ေမာင္ ေက်ာက္ခဲ ေစာင့္ဆုိင္းေနပါသည္။
မၾကာမီ အေျဖေပၚပါလိမ့္မည္။
“႐ုပ္ရွင္ ဝါရင့္သက္ႀကီးအတတ္ ပညာရွင္၊ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ား သက္ရွည္က်န္းမာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၍ လိုရာဆႏၵ ျပည့္ပါေစ …”
ၾကည္စိုးထြန္း
