စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ကုိၿငိမ္း(မႏၲေလး) သည္ မတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔က မႏၲေလးၿမိဳ႕ ေအာင္ပင္ လယ္ရပ္ ေနအိမ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါ သည္။ ဆရာကုိၿငိမ္း(မႏၲေလး)အတြက္ မႏၲေလးမွ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ အမွတ္ တရစာမ်ားကုိ စုစည္းေဖာ္ျပေပးလုိက္ ရပါသည္။
သိုက္ထြန္းသက္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာအတူ ေရး လာခဲ့တဲ့ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ အခုလို ခြဲခြာသြားေတာ့ ဝမ္းလည္း နည္းတယ္။ တုန္လည္းတုန္လႈပ္သြား တယ္။ တို႔ဆရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားမရိွေတာ႔ဘူး။ တို႔နဲ႔ ေရးေဖာ္ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေလ်ာ့ ကုန္ၾကတယ္။ ဆရာၿငိမ္းက ကိုယ္ပိုင္ ေရးဟန္ရိွတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ဝတၱဳေရးဆရာဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေရးဟန္ရိွတဲ့ ရသစာေပသမားတစ္ေယာက္ဆုံး႐ႈံးသြားတာဟာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္း တယ္။ သူေရးတဲ့ စကားလုံးဝါက်ေတြ က သူကစားခ်င္သလိုကစားေပမယ့္ အျပင္ဖက္မွာ ႐ုိး႐ုိးသားသားပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ျခင္းကင္းတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ။
မဝင့္(ျမစ္ငယ္)
ဦးၿငိမ္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္ ခံစားမိတာေျပာမယ္ဆိုရင္ မနက္ တုန္းကလည္း မနီတာနဲ႔ ေျပာခဲ့ပါ ေသးတယ္။ လူၾကားသူၾကားမွာ ငါကို ဆဲတာဆိုလို႔ ဦးၿငိမ္းႀကီး တစ္ေယာက္ ပဲ ရိွတာပါဟာ။ ငါရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး ေလးပါ။ တို႔ေရွးလူေတြက ေမာင္ႏွမ ဆိုတာ အဲလိုခ်စ္ၾကတာကြယ္။ ဆဲရ လူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ခ်စ္လို႔ ဆဲတာကြယ္။ ခံရတဲ့လူကလည္း ခ်စ္ လို႔ခံတာ။ အဲတာေလးပါ။
ေမာင္ၾကည္သာ (ေတာင္တြင္း)
ဆရာမ ျမႏြယ္ရဲ႕ စာအုပ္မိတ္ ဆက္ပြဲ (၃.၃.၂ဝ၁၉) မွာ ေနာက္ ဆုံးေတြ႕ခဲ႔ရတာျဖစ္ၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဝတၱဳ၊ ကဗ်ာ၊ အက္ေဆးမွာ အေရေကာင္း တဲ႔ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္မွာလည္း ပင္ တိုင္ေရးေနတဲ့ ဆရာၿငိမ္းကြယ္လြန္တဲ့ အတြက္ မ်ားစြာဝမ္းနည္းရပါတယ္။ စာေပေလာကအတြက္ ဆုံး႐ႈံးမႈ တစ္ ရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနမ်ဳိး
တမူးၿမိဳ႕ အေမေန႔ စာေပေဟာ ေျပာပြဲကို အတူသြားခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ကိုၿငိမ္းေျပာခဲ႔တာေတြ ကိုၿငိမ္း ေဟာ ခဲ့တာေတြ ကိုၿငိမ္းေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေတြ ကို အခုထက္ထိမွတ္မိေနဆဲပါ။ တစ္ ခရီးထဲ အတူသြားခဲ့သူေတြ သြားႏွင့္ ေပအုံး ကိုၿငိမ္းေရ … ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ခဲ့မယ္။
စိုးဘားဒိုင္
၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ရဲ႕ ဒီဘက္ပိုင္း ေတြမွာ ဆရာၿငိမ္းနဲ႔ပိုၿပီးနီးနီးကပ္ကပ္ ရွိလာခဲ့တယ္။ ထန္းရိပ္ညိဳမွာ မၾကာ ခဏေတြ႕တယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲ ေတြလည္း တြဲသြားျဖစ္လာတာမ်ား တယ္။ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ အိမ္ကိုလည္း မၾကာခဏေရာက္တယ္။ ညီတစ္ ေယာက္လို သေဘာထားဆက္ဆံခံရ တယ္။ စာေပနဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ထူးထူး ေထြေထြ အေျပာအကူသိတ္မရွိဘူး။ စီနီယာ၊ ဂ်ဴနီယာခြဲၿပီးလည္း မဆက္ ဆံဘူး။ မရီရီစိုးနဲ႔ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း မရီစိုးကို ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အစ္မ တစ္ေယာက္လိုခ်စ္တယ္။ အစ္မက လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ ဆရာၿငိမ္းတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က မိတ္ေဆြရင္းခ်ာဆို တာထက္ကို ပိုတဲ့မိသားစုပုံစံ ခ်စ္ခင္ ခဲ့ၾကတယ္။ စာေပနဲ႔ပတ္သက္လို႔က ေတာ့ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုေရာ၊ ဝတၱဳတိုေတြကိုပါ ႀကိဳက္တယ္။သူ႔ အႏုပညာကို ေလးစားတယ္။ ဆရာ ၿငိမ္းက သူ႔ကိုယ္သူကဗ်ာဆရာအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး ကဗ်ာနဲ႔ေနထိုင္ တယ္။ ဝတၱဳတို႔ကိုက်ေတာ့ မေတာ္ တဆေရးမိတာကေန ဝတၱဳတိုေတြ အမ်ားႀကီးေရးျဖစ္သြားတာလို႔ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္အႏုပညာ လက္ရာကိုမဆို တန္ဖိုးထား ဖန္တီး တတ္တဲ့ သူ႔ပင္ကိုအေလးအနက္ရွိမႈ ေတြေၾကာင့္ သူ႔လက္ရာေတြဟာပရိသတ္အမ်ားအျပားရဲ႕ ေလးစားတန္ဖိုး ထားမႈကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ရတယ္ လို႔ ဆိုရမယ္။
သွ်ဳိင္းရဲဝင့္
ထြက္သြားၿပီ ဆိုကတည္းက ေနာက္လွည့္ၾကည့္ပုံ မေပၚတဲ့စက္ ဘီး မႏၲေလး ကိုၿငိမ္း မႏၲေလးကို က်န္ရစ္သူ ေနရီရီက “သူ႔ကို ကြၽန္ ေတာ္အားကိုးမႈထားေနတယ္တယ္ ဆိုတာ သူသိပါတယ္”တဲ့ “အခုေတာ့ ေလ သူေက်ာခိုင္းသြားပုံက”ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ လက္တစ္ဖက္ကိုကိုင္ သူတပ္ထားတဲ့ ပါဝါမ်က္မွန္ေအာက္ အနားသပ္က စီးက်လားတဲ့ မ်က္ရည္ စေတြကို က်န္တဲ့လက္ဖမိုးနဲ႔ ဖိကပ္ သိမ္းရင္း (ရင္တသိမ့္သိမ့္နဲ႔) သူေဘး က ထာဝရအိပ္ဆက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ သုံးဆင့္ ျမင္းတေယာကိုၾကည့္ေနတာ မ်ား ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုခ်မ္းသာတို႔ မီး ခိုးအေငြ႕ မ်က္လုံးထဲဝင္သလို မ်က္ ရည္စေတြနဲ႔။
